Her şey çok saçmaydı. Bütün hissettiğim duygular da saçma gelmişti o anda. En mantıklısı polisi aramaktı. Onları kaçırmışlardı çünkü. Sürekli ya öldüler ya da kaçırıldılar diye içim içimi yiyordu. Cebimden telefonu çıkardım. Kimse de engel olmadı.
-Alo. Polismi?...
Polisle konuşmuştum. Bu iş daha da saçma olmadan bitmeliydi.
Hayat... bütün gerçekleri öğretmeye başlamıştı bana. Kardeşlerim... onlar yanımdaydı ama yoktu. Hissediyordum. En yakın zamanda buluşacağımızı... belkide annemi ve babamı da görecektim... kim bilir ?
Polis gelene kadar hiçbir şey yapmadılar. Sonunda gelmişlerdi. Polis içeri bakmaya çalıştı. Gözlerimi kapıya dikmiş bekliyordum.
"Çat" diye bir ses geldi ve kapı açıldı. O kadar esk...
İçeride kimse yoktu. Duyduğum sesler peki?
O an sinirle uzaklaştım oradan...
Yürüyordum. Onların yüzünü bile görmek istemiyordum. Elime baktığımda sımsıkı olduğunu gördüm. Bütün bu olanlardan sonra elime sıkıştırılan notu unutmuştum.
Açmalımıydım ? Banka oturdum...
Julia,
Sana zarar vermek istememiştim. Sen bunu hak ettin. Sabrettin. Doğruları bulmaya çalıştın ama bulamadın. Yürümeye devam et. Bu hayat zaten kısa kısacık. Hayatında yürümeye devam et. Unutma... en güçlü kız hayatı tanıyandır...
Bunu Joseph'mi yazmıştı ? Hemen ayağı kalktım. Yürümeliydim. Zaten insan durduğu yerde bile koşuşturma içindeydi...
Bu hayat. Zaten insana er geç doğruyu gösterecekti. Ya şimdi ya da sonra. Bazen de uzaklarda...
Devam edecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
4 Kız Kardeşin Hikayesi
AventuraAynı babadan fakat farklı annelerden olan 4 kız kardeşin hikayesi... +Sakladılar benden... -Bulunduğun hâli anlıyorum. +Anlayamazsın. -Daha yeni kendine geldin. +Kardeşlerimi getirin bana. Sakın beni birdaha bırakmayın.. -Her zaman yanındaydık şimd...
