Το Μικρό Μας Μυστικό

part 22

"Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις;" του λέω και το νιώθω ότι νεβριασε ....

Δεν μπορώ να καταλάβω τι θα κάνει.

"Αχ" ένα επιφώνημα μου ξεφεύγει..

Μπήκε μέσα μου κινείται γρήγορα....

Δεν κρατιέμαι μου έλειψε πολύ όλο αυτό....

"Και ακόμα δεν έχεις δει τίποτα μωρό μου ...."

"Αχχ συνέχισε "

Δεν μπορώ να μιλήσω νιώθω να λιγοστεύει το οξυγωνω ....ξεχασα το ποσό μπορεί να με ικανοποιείσει.....

"Τελείωσε για εμένα μωρό μου..."

"Για πάντα δική σου .."

"Για πάντα δικός σου ..."

Και τελειώσαμε μαζί.

POV Ρωμαίου

Τελειώσαμε...μετα απο πολύ καιρό την νιώθω πάλι είναι δικιά μου ξανά...ποτε Δεν έπαψε μεταξύ μας .

Γυρνάει και με αγκαλιάζει.

Με κρατάει σφιχτά.

"Πες μου ότι με θες "

"Σε.θελω ."

Δεν φεύγει από πάνω μου .
Αρχίζει να κλαιει ..

"Ει εί μωρό μου γιατί κλαις;"

"Γιατί δεν θέλω να ξανά φύγεις από κοντά μου . Δεν . Δεν θέλω να σε χάσω..."

"Δεν έφυγα ποτέ από κοντά σου ...αλλα Αυτό θα το συζητήσουμε άλλη φορά. "

"Τόσο καιρό μακρυα σου ένιωθα αδύναμη...σε είχα ανάγκη. "

"Και εγώ σε είχα ανάγκη....κατι έλειπε από εμένα και ήσουν εσύ.."

"Σε αγαπάω.."

"Τι είπες;"

"Σε αγαπάω.."

Την φιλάω την φιλάω τόσο παθιασμένα....

Παίρνω το μπουρνούζι και της το φοράω.
Το ίδιο κάνω και εγώ.

Καθώς ντύνεται όταν είναι ακόμα με τα εσώρουχα..πηγαινω απο πίσω της .

POV Έλλης

Είμαι με τα εσώρουχα και ντύνομαι.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έγινε ξανά αυτό ....δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο θες κάποιον αν δεν τον χάσεις...

"Μωρό μου ."

Ήρθε από πίσω μου και αγκαλιάζει με τα χέρια του την μέση μου .

"Ναι.; "

Δεν χω δυνάμεις ούτε να μιλήσω .
Μετά από το κλάμα αλλά...με ξεθεωσε κιόλας....

Καλά ντε εντάξει μου άρεσε...

Γυρνάω και κοιτιομαστε στα μάτια.

"Πάμε να ξαπλώσουμε :"
του λέω..

Είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι αγκαλιά.

Είναι 3 το βράδυ αλλά δεν με παίρνει ο ύπνος.
Κάθομαι και τον χαζεύω...

Αχχχ πείνασα ρεε τι γίνεται τα έντερα μου κάνουν εξέγερση για να πέσει τροφή.

Ρε δεν μπορώ πε πει να φαω κάτι..

Απαλά βγάζω το χέρι του από την μέση μου και κατεβαίνω σα  ποντίκι χαχαχα στην κουζίνα

Ε ναι παράδεισος...

Μερεντααα Ωωωω μερεντααα μμμ ότι πρέπει....

"Έλλη...Έλλη που είσαι. "
Είναι ο Ρωμαίο τι έπαθε καλέ μας πιάσανε..

Τρέχω γρήγορα επάνω για να δω ότι είναι καλά...

"Τι έγινε μωρό μου τι έπαθες;"

"Ξύπνησα και δεν σε είδα δίπλα μου και νόμιζα πως όλα όσα έγιναν ήταν όνειρο...."

"Οχι καρδιά μου εδώ ειμαι εδώ θα είμαι για πάντα.."

"Όπα σιγανά έτσι δεν είναι όνειρο το κάναμε κιόλας εε;" χαχαχα ρε τι βλάκας ρε

"Μμ Ναι το κάναμε ...εε εντάξει μωρέ μην το παίρνεις και τις μετρητής..."

"Α Ναι Ε...;Τι κρατάς στο χέρι σου ;"

Ουπς παίδες μας πιάσανε οχιιι...

"Εμ να Ε λίγο πείνασα και να λίγη μερέντα μωρέ..."

"Μμμ μάλιστα...Καις τη θέλω..."

"Και εσύ θες μερέντα;".

"Θέλω να σε ταΐσω εγώ "
Μου λέει

"Ε εντάξει αφού το θες καν το"
του λέω

Βάζει το δάχτυλο του μέσα στην μερέντα .
Και αφού πήρε αρκετή δόση το φέρνει στο στόμα μου..

Εγώ δεν χάνω ευκαιρία..

Ε Τι μην μερέντα είναι ότι και να ναι ......

Γλείφω  το δάχτυλο του ..