Το Μικρό Μας Μυστικό

part 40

Του δειχνω τη φωτογραφία.

"Ορίστε....ακόμα δεν έχεις ιδέα.;"
Αρχίζει και γελάει  .

"Γιατί γελάει; δείξε μου τη  φωτογραφία " την δειχνω και στην Λένια και είμαι σαν την χαζη
Και τους βλέπω να γελάνε

"Μπορει να μου εξηγήσει κάποιος γιατί γελάτε.; γιατί νεβριαζω πιο πολυ από  πριν ....."

"Δεν είμαι εγώ στην φωτογραφία"

"Σοβαρά; έχεις δίδυμο αδερφό;"

"Ναι , δηλαδή όχι αδερφό αλλά ξάδερφο,  είμαστε ίδιοι.  Απλώς αυτός ζει στην Κέρκυρα "

"Αποκλείεται...."

"Και όμως Έλλη αυτή την φορά λεει αλήθεια "

"Μα πως είναι δυνατόν θα τρελαθώ....."

"Νομίζω κάτι μου χρωστάς...."

"Συγνώμη αγάπη μου ....."

Του λέω και τον αγκαλιάζω.

"Ελα ελαα χαίρομαι που τα 
βρηκατε αλλά αυτά κάντε τα άλλη ώρα στο Νησί για παράδειγμα "

"Αοφου δεν θα έρθω ρε Λένα τι λες "

" Ααα ναι δεν σας το πα θα πάτε εσείς τελικά "

"ΓΙΑΤΙ; " και οι δυο λέμε ταυτόχρονα

"Ε να ....Ρωμαίο είναι μια καλή χμ ευκαιρία να σου πω ότι τα έχω με τον Γιώργο.."

"Τον Γιώργο τον παιδικό μου φίλο;"

" Ε ναι αυτός μωρε "

"Μάλιστα πόσο καιρό;"

"Για την ακρίβεια δεν τα έχουν αλλά ελπίζει να γίνει κάτι.."

Προσθέτω.

"Ναι για αυτό και θέλω να πάω κατασκήνωση που θα πάει και αυτός πάντα τυχαία ...."

"Μάλιστα . Και πάλι δεν έχω ρούχα ..."

"Ρε Ρωμαίο έχω πάρει εγώ ή βαλίτσα μου έχει ρούχα σου μέσα "

" Ωραία και θα κυκλοφορώ με φουξ βαλίτσα εγω και η μπαρμπι "

"Ιιιι σεξιστή , τεσπα εγω κατεβαίνω σας αφήνω. ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΕΛΕΙΑ !!! Α δεν θέλω ανιψακι προφυλάξεις εε ..."

Οχι καλέ ούτε εγώ ...

"Λένα ελεος " λέει ο Ρωμαίο.

"Άντε φιλάκια καλά να περάσετε "

"Ευχαριστούμε καρδιά μου " της λέω καθώς μας αποχαιρετάει.

Μέχρι που φτάσαμε στο λιμάνι ήταν πολύ αμήχανα.  Δεν μιλούσα καθόλου,  ούτε αυτός.  Πόσο χαζη είμαι.  Δεν πρέπει να μην το εμπιστεύομαι αλλα ....

"Μην το σκέφτεσαι " με διακόπτει από τις σκέψεις μου

"Δεν μπορώ Ρωμαίο "

"Δεν φταις ο καθένας το ίδιο θα σκεφτόταν "

"Ναι αλλά σε εμπιστεύομαι ξερω πως .."

"Το ξέρω,  ".

Τελειώνει η συζήτηση εκεί. 

Βάζουμε το αμάξι στο πλοίο και πάμε στην καμπίνα μας .

Είμαι πολύ μικρή μπορώ να πω .
Καθώς είμαι στον καθρέφτη γυρνάω και είναι μπροστά μου ,πολύ κοντά μου .

Με κοιτάει μέσα στα μάτια τόσο εκφραστικά.  Είναι ερεθισμένα ,κόκκινα.

"Μου έλειψες Έλλη,  δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γαμημενα πολύ. "

"Και εμένα , συγνώμη "

Δςνειιναο προλαβαίνω να ζητήσω συγνώμη,  με φιλάει τόσο άγρια σαν ένας διψασμένος που πίνει νερό μετά από μέρες.  Το ίδιο και εγώ έχω πάθει εξάρτηση. Δεν μπορώ μακρυά του .

"Σ αγαπώ " λέει

Εγω να δεις τι χαζη που είσαι.
Όλα αυτά τα φιλιά και το άγγιγμά του με έχουν ανάψει.  Λίγο οι ορμόνες και από τις πανελλήνιες λίγο το άγχος....εντάξει ενέδωσα. 

Του έβγαλα την μπλούζα το ίδιο και αυτός μετά με την σειρά βγήκαν και ότι φορούσαμε .

Με ξαπλώνει στο κρεβάτι. Με φιλάει από τα χείλη μου έως την κοιλιά κατεβαίνει όλο και περισσότερο προς τα κάτω. Με χαϊδεύει, το διακόπτω ,του θυμίζω τι είπε η λένια μην ξεχνιόμαστε έχουμε και μια καριέρα....

Του δίνω ένα προφυλακτικό,  το φοράει , μπαίνει μέσα μου , μου κρατάει το χέρι.  Κάνει απαλές κινήσεις στην αρχή, 

"Πιο γρήγορα " του λέω

Έχω καιρό παιδιά....

"Είσαι πολύ στενή μικρή ..."

"Έχει περάσει καιρός από την τελευταία μας επαφή..." του λέω

Αχ , αυτός ο άνθρωπος με ολοκληρώνει.  Κυριολεκτικά τώρα. 

"Σ αγαπώ " του λέω.  Τελειώνει,  τελειώνω και έτσι τελειώνει η πρώτη ημέρα που είμαστε ξανά μαζί.