Ένα άνοιγμα της πόρτας με βγάζει από τις σκέψεις του παρελθόντος....
"Αα εδώ είσαι..εμ συγγνώμη δεν το κατάλαβα....."
"Δεν πειράζει..."
Είπα ενώ σκουπησα το δάκρυ μου ...κλαίω γιατί κλαίω...;;;"Γιατί κλαις τι έπαθες;"
"Δεν κλαίω..."
"Σε παρακαλώ...θέλω να ξες ότι δεν εννοώ το στοίχημα δεν έχει νόημα αν δεν είμαστε μαζί Έλλη..."
Μου λέει και με πιάνει από το χέρι....ήμουν έτοιμη να αφηθώ στην αγκαλιά του...και αυτό ήταν και που ήθελα πιο πολύ απ όλα...τον είχα ανάγκη η αλήθεια είναι..."Σε παρακαλώ μπορείς να περάσεις έξω;"
Του λέω ενώ απομάκρυνε το χέρι μου από το δικό του.."Όπως θες.."
Απάντησε νευριασμένος και έφυγε έξω.Δεν είχα καταλάβει ποτέ πέρασε η ώρα ήταν 4 το μεσημέρι.....Και ακόμα δεν διάβασα το σημείωμα του Χάρη ....ας το διαβάσω τώρα.
(Σε θέλω τόσο πολύ που δεν μπορείς να φανταστείς...Αύριο σου έχω μια έκπληξη μετά το σχολείο...)
Έγραφε το σημείωμα του ....
Μου αρέσει δεν μπορώ να πω αλλά.....είναι και ο Ρωμαίο δεν τον έχω ξεχάσει τον αγαπώ τόσο πολύ...
Με έβγαλε και πάλι από τις σκέψεις μου ένα μήνυμα στο κινητό...Ηταν η Αντωνία η συμμαθήτρια μου ...αν θυμάστε.? Ναι αυτή ήθελε να βγούμε λέει. Να πάμε για ψώνια μαζί με το αγόρι της τον Γιώργο και έναν φίλο του ..
Εφόσον δεν είχα και τι να κάνω δεχτώ να αμέσως στην πρόσκληση της .
.........
.
. Μετά από ώρες
"Έλα που είσαι;..""Έλα έλα τώρα βγαίνω από το σπίτι . Εσείς που είστε;
"Από έξω με το αμάξι θα πάμε ελα σε περιμένουμε."
"Οκ έρχομαι "
Κλείνω το τηλέφωνο και κατευθύνομαι στην κουζίνα βλέπω τον Ρωμαίο να τρώει.
"Εγώ θα βγω.."
"Οκ"
Απάντησε μόνο με ένα ξερό οκ έλεος.
"Θα αργήσω μην ανησυχήσεις όπως τις προαλες ...."
"Καλή διασκέδαση Έλλη. "
"Ευχαριστώ....Ρωμαίο "
.......
Βγαίνω έξω και χωρίς να κοιτάξω μπαίνω στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και δίπλα μου να είναι....Ο Χάρης......ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΦΑΣΗΜόλις τον βλέπω μου ξέφυγε ένα χαμόγελο ..
"Γεια σας παιδιά..."
Τους χαιρέτησα."Γεια σου Έλλη"μου λέει ο Γιώργος
"Χει γκερλ" και η Αντωνία..
"Γεια σου όμορφη μου λέει και ο Χάρης...
"Που πάμε;"ρωτάω
"Λούνα παρκ "απαντάει ο Γιώργος....
"Τελειααααα"απαντώ.
Σε όλη την διαδρομή δεν είχε πάρει ο Χάρης τα μάτια του από πάνω μου....
Εγώ κοιτούσα το κινητό μου επειδή δεν ήθελα να πω στους υπόλοιπους για την σχέση μας ..
Κάποια στιγμή πιανει το κινητό του στα χέρια...
'Σε θέλω γαμω το..'Γράφει
'Και εγώ'
'Πότε θα μείνουμε μόνοι μας.?'
'Δεν ξέρω από εσένα εξαρτάται'γράφω και γυρνάω να τον κοιτάξω ενώ αυτός προσπαθεί να καλύψει με τα χέρια του το παντελόνι του ..
Εγώ χωρίς να με δουν τα παιδιά έβαλα το χέρι μου πίσω από τα μαλλιά μου και άρχιζα να τα χαϊδεύω..
Κάποια στιγμή δάγκωσε τα χείλη του ...
"Ποτέ φτάνουμε;"ρωτάει κάπως έντονα τον Γιώργο...
"Τώρα σε 10 λεπτά."
"Μαλακά Κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς...."
"Αχαχα κατάλαβα χάρη..."
Γυρνάω και τον χαζεύω συνεχώς....τον Θέλω ειμαι σίγουρη...Δεν με νοιάζει ο Ρωμαίο μόνο ο Χάρης...
Φτάσαμε επιτέλους...
Γεια παιδιά ελπίζω να σας αρέσει...Τι φαντάζεστε να γίνει στο επόμενο παρτ; Γράψτε μου ..Καλή συνέχεια...
YOU ARE READING
Το Μικρό Μας Μυστικό
AdventureΤι έχει στο μυαλό της ... Μου έδεσε τα μάτια... "Ήρθε η ώρα να πάρω εγώ την κατάσταση στα χέρια μου ....για μια φορά θα κάνω ότι θέλω εγώ...." Αφήνομαι επάνω της.... Νιώθω το κορμί μου να παραλύει.. Μου βγάζει το μόνο ρουχο που φοράω... Το εσώρουχο...