LIGAYA (OPM COLLECTION #1)

KABANATA V

PRECILLA

I don't want to end this day, literally! Malapit ko nang matapos ang ginagawa ko habang si Undrick ay natutulog sa kama niya. Parang gusto kong tumabi, ess. I just can't believe that this is happening, kinikilig ako kapag naalala ko kung pano niya hinawi ang buhok ko at tinirintas. This time, gusto ko nang pasalamatan si Demitri, sana masakit nalang 'yong tiyan niya parati.

Tinitigan ko lang siya habang natutulog. I know that this man will never be mine, and that fact saddened me. Napansin kong wala talaga siyang gana pagdating sa babae, sigurado akong loyal siya sa isa at 'yon ay sa mommy ni Jepster.

Pwede bang mahalin ang taong may mahal ng iba?

"Hoy, Undrick, gumising ka nga riyan, uuwi na ako." He moaned. Bigla akong kinilabutan sa iniisip ko ngayon.

"Lord, ayaw kong makasala," Bulong ko.

Tapos ko nang linisin ang mga kalat ko at sinigurado kong ni maliit na pintura sa sahig ay walang matira.

It's already 4 pm, gusto ko nang umuwi dahil masakit na ang likod ko. Isa lang naman 'yong na-ipinta ko pero mahirap 'yon, sinigurado ko rin naman na talagang worth it ang bayad nila.

Iniwan ko nalang 'yong project nila. Bago ko isinirado ang pinto, I looked at him at mahimbing pa rin itong natutulog. My heart beat faster, ang hirap huminga. Pota.

Maganda ang bahay nila, malaki rin ito. Napatingin ako sa isang malaking litrato na nakasabit banda sa hagdanan. Biglang kumirot ang puso ko nang makita ang litrato nilang tatlo. Walang duda kung bakit siya ang minahal ni Undrick, maganda siya, at tila mahal na mahal nila ang isa't-isa.

"I miss her." Nagulat ako nang marinig ang isang malungkot na tono.

Tumingin din siya sa litratong tinitingnan ko. Malungkot ang kaniyang mga mata.

"Mahal na mahal mo 'yan, no?" You're so brave, Pres. I bite my lip after I said that.

"Yeah, sobra." Ano pa ba ang iniexpect mo, Pres? Di niya mahal? Asa ka.

"Saan na pala siya? Bakit hindi ko siya nakikita?" Kinakalma ko ang sarili ko para masabi ko iyon nang diretsahan.

"Nasa malayong lugar." Nagt-trabaho siguro. Hindi na ako nagsalita at nagpatuloy na sa pagbaba. Kanina lang kinikilig ako tapos ngayon nakakaramdam na ako ng sakit.

"Uuwi kana?" Hindi ko siya nilingon.

"Oo." My voice cracked.

"Do you have car? Susunduin ka ni Tyug-" bumukas ang front door.

"Ate Pres!" Jepster hugs me.

May kasama si Jepster, they are Undrick's mom and dad.

"Good afternoon po." They smiled at me.

"Who are you, Ija? Ngayon lang kita nakita." Mabait sila hindi ko makikita ang pagkamaarte sa kanila.

"I'm Precilla po,"

"Oww, you're familiar, Ija. Wait, I think I saw you - ah uh, ikaw 'yong nanalo sa portrait contest!" Tumango akong nahihiya. Luckily, ako 'yong nanalo that time, akala ko nga hindi ko makukuha yung title. Nandoon pala siya nanonood.

"Your works are amazing."

"Thank you po." Hindi ako sanay kapag may nagc-compliment ng mga gawa ko.

"Are you an Archi student?" Undrick's dad questioned me.

"No, Sir. I'm an Accountancy student po."

"Really? Bakit hindi ka nag-architecture?"

"Iba naman po kasi Sir ang pangarap mong profession kaysa sa talento mo, hehe. " Ngumiti ako.