Bir Brawl Stars Hikayesi - Gerçek Dost

Acı Hatıralar

Sabah yine geç kalktım.Okula gidesim yoktu ama yine de gidecektim.Bu sefer yemek alacağım.Çünkü param yok.Kantinci abiye olan borcumu ödemeden yeni borç yazdıramam.

Bir ekmeği ikiye bölüp arasına peynir koydum.Bu bana yeter.Kaynaklarımı dikkatli kullanmalıyım.Evdeki yiyecekleri hemen bitirirsem aç kalırım.

Çantamı alıp evden çıktım.Her zaman olduğu gibi yürüyerek okula gittim.Her ne kadar gitmek istemesem de eğitimimi tamamlamak istiyordum.Üniversite okumak ve iş hayatına atılmak istiyordum.

İlk ders sona erdi.Daha ayağa kalkamadan Shelly yanımda bitti.Kollarını kavuşturmuştu.
Shelly:Eee rövanş ne zaman?Sizi ezmek için sabırsızlanıyorum!
Bibi:Kendine fazla güveniyorsun.Bugün benim günüm.Senin içinden geçeceğim.
Üzerime eğildi.
Shelly:Göreceğiz bakalım.Son gülen iyi güler.
Dün o kadar sayı atınca havalara girdi anlaşılan.Ben daha asıl oyunumu oynamadım.

Emz:Bibi, sen benim bir ablam olduğunu öğrendin.Peki, senin kardeşin var mı?
Başımı eğdim.Aklıma abim gelmişti.Abimi hatırlamak beni üzmüştü.Çünkü aylardır görüşmüyorduk.
Bibi:Var, ama başka bir şehirde üniversite okuyor.Ve, aylardır görüşmüyoruz.
Emz:Onu özlemiş olmalısın.
Bibi:Evet.Hem de çok.

O sırada arkadan Nita sohbete katıldı.
Nita:Aga bea.
Bea kızdı.
Bea:Ya yapma şu espriyi ya!
Nita gülmeye başladı.Bea sinirle Nita'nın omzuna vuruyordu.Bu halleri komiğime gitti.Ben de gülmeye başladım.Bea bu sefer bana döndü.
Bea:Komik mi?
Nita:Evet.
Bea:Sen sus!Sana sormadım.
Nita bozuldu.Pencereden dışarıyı seyretmeye başladı.
Bibi:Tamam kızma.Haline güldüm sadece.
Bea:Ah, neyse.Affettim seni.Ama bir daha yapmayın şu espriyi.
Bibi:Tamam.

Öğle arası oldu.Ben de acıktım iyice.Şu peynir ekmeğimi yiyeyim bari.Ekmeğimi yedim.Ama su almayı unutmuşum.Hay aksi.Param da yok.Kantinci abiye borç da yazdıramam.Peki ne yapacağım?

Neyse.Biraz dışarı çıkıp hava alayım bari.Emz'i de çağırayım.Biraz sohbet ederiz.
Bibi:Hey, Emz.Ben bahçeye gidiyorum.Gelecek misin?
Emz:Şimdi müsait değilim.Ama yine de teklifin için teşekkürler.

Başını salladım ve sınıftan çıktım.Koridorda yürümeye başladım.Acele etmiyordum.İnsanları izlemeye başladım.Colette yeni aldığı defteri Jacky'ye gösteriyor, Nita Bea'den kaçıyor, Colt da uzaktan uzaktan Shelly'i izliyordu.Yoksa Colt...?

Bahçeye çıktım ancak ne yapacağımı, nereye gideceğimi bilemiyordum.Etrafta gezinmeye başladım.Bir taraftan da içinde bulunduğum durumu düşünüyordum.

Acaba abim ne yapıyordu?Neden hiç ziyarete gelmiyordu?Bizi unutmuş muydu?Ben evde parasız pulsuz nasıl yaşayacaktım?Annemler geri dönecek miydi?Bütün bu sorular kafamı kurcalıyordu.

Dalgın dalgın yürürken birine çarptım.Başımı kaldırıp bakınca Mortis olduğunu gördüm.
Bibi:Ö-özür dilerim.İstemeden oldu.
Bana gülümsedi.
Mortis:Önemli değil.
Utanarak uzaklaştım.Yine sakarlığım tuttu.

Zil çaldı ve sınıfa gittim.Ders bedendi.Colette yanıma geldi.
Colette:Shelly ve Max maçı şimdi yapalım diyor.Sana uyar mı?
Bibi:Olur.Yapalım.
Colette sevinçle koşarak yanlarına gitti.Ben de gülümseyerek önüme döndüm.

Hoca yoklama aldı ve bizi serbest bıraktı.Biz de voleybol oynamaya gittik.Takımlar yine aynı.Bizim takım; Colette, Emz ve Ben.Rakip takım; Shelly, Max ve Jacky.