Bir Brawl Stars Hikayesi - Gerçek Dost

Yeni Bir Arkadaş

Kafam çok karışık.Kendi sorunlarım yetmezmiş gibi bir de arkadaşlarımın sorunları ile ilgileniyorum.Ne yapacağım ben ya?

Shelly'nin hikayesi içimi acıtmıştı.O ders bitene kadar sıramda oturup ağlamıştım.Ben ona o kadar kızmıştım.Meğer arkasında çok acıklı bir hikaye varmış.

Kafam dopdoluydu.Neyle ilgileneceğimi şaşırmıştım.Kendi sorunlarıma mı yanayım, Shelly'ye mi yanayım, Yoksa Emz'e mi yanayım?Aslında onu kafamdan attım.Emz'in sırrını umursamıyorum artık.

Neyse.En iyisi kendi sorunlarımla ilgileneyim.Ama, ne yapabilirim ki?Çalışayım desem okulum var.Yarı zamanlı çalışsam?Bilemedim ki.Hem okul hem iş zor olur ya.Boşver.

Evdeki eşyaları mı satsam?Nasılsa ev benim için çok büyük.Oradan gelen para beni bir süre idare eder.Ama annemler pat diye gelirse ne yaparım?Bunu nasıl izah ederim?Yok o da olmaz.Of ben ne yapacağım?

Emz:Bibi, Bibi!Hadi herkes çıktı bir biz kaldık.
Bibi:Ha, ne?Ne oldu?
Emz:Dalmışsın.Zil çalalı 5 dakika oldu.Eve geç kalacaksın.
Bibi:Tamam geliyorum.
Çantamı aldım ve birlikte sınıftan çıktık.Koridorlar boşalmıştı.Sessizlik ürperticiydi.Hızlı adımlarla okuldan çıktık.

Kaldırımda yürüyorduk.Kafamdaki sorularla meşgul olduğum için konuşmuyordum.Emz de telefonuyla uğraşıyordu.Bu kız telefona bayılır.

Emz:Bizim eve gelmeye ne dersin?Birlikte zaman geçiririz.
Bibi:Çok isterdim.Ama müsait değilim.Başka zaman diyelim.

Başını salladı.
Emz:Tamam.Sen ne zaman müsait olursan.
Bibi:Tamam.Anlaştık.
Aslında müsait olur muyum bilmiyorum ama kızı da kırmak istemedim.

Vedalaştık ve ikimiz de evlerimize doğru yola çıktık.Evlerimiz ters yönde kaldığı için burada ayrılmak zorundaydık.Keşke aynı yerde yaşıyor olsaydık.Eve birlikte giderdik.Kendimi çok yalnız hissediyorum.Yanımda birisi olsa iyi olurdu.

Aniden biri beni ellerimden tuttu ve duvara yapıştırdı.
Bibi:Brock?
Brock:Merhaba Bibi.
Bibi:Benden ne istiyorsun?
Brock:Bana attığın tokadı unutmadım.Ama bu güzelliği affetmezsem de olmaz.
Bibi:Terbiyesiz!Laflarına dikkat et!
Brock:Triplere girme hemen.Çok kısa sürecek.

Gözlerim korkuyla faltaşı gibi açıldı.
Bibi:Ney?
Umarım düşündüğüm şeyi yapmayacaktır.
Brock:Seninle-
Suratına tükürdüm.
Bibi:Aklından bile geçirme.
Brock:Kızma hemen.Hızlıca yapacağız, bitecek.
Bibi:Hayır.Yapmayacağız!

Sağ elimi kurtardım ve suratına savurdum ama elimi havada yakaladı ve bileğinden döndürdü.
Brock:Bak güzellik.Sana zarar vermek istemiyorum.Ama beni buna mecbur bırakıyorsun!
Elim çok acıyordu.O acıyla bağırdım.
Bibi:Yapma, dur!Lütfen!
Brock:Bunu o elini ikinci defa kaldırmadan önce düşünecektin.

Elimi tüm gücüyle döndürüyordu.Elim bir acıyı daha yeni atlatmışken üstüne bir de bu onu daha çok yıpratıyordu.

Bibi:Tamam.Özür dilerim.İstediğini yapacağım.Yeter ki bırak elimi.
Yüzüne bir mutluluk yayıldı.
Brock:Her şeyi mi?
Çaresizce kabul ettim.
Bibi:Her şeyi.
Brock:Tamam o zaman.

Elimi döndürmeyi bıraktı ancak serbest bırakmadı.Az önceki gibi duvara dayadı.
Brock:Başlayalım o halde.
Bana doğru yaklaştı.Tam o sırada bir ses geldi.
???:Kızı bırak.

Sesin geldiği yöne baktık.Bukalemun kapüşonlu bir çocuk vardı.Ağzında bir lolipop vardı.Tehditkar gözlerle Brock'a bakıyordu.
Brock:Sen şu sürekli arka sırada oturup hiç konuşmayan çocuk değil misin?Bana ne yapabilirsin ki?
???: Görürsün.