Bir Brawl Stars Hikayesi - Gerçek Dost

Mektup

Sabah kalktığımda mutfaktan sesler geldiğini duydum.
Bibi:Leon!
Leon:Efendim?
Bibi:Ne yapıyorsun orada?
Leon:Kahvaltı hazırlıyorum.
Kahvaltı mı?Ben hazırlardım.Hem o burada misafir.

Üstümü giyinip mutfağa gittim.Leon gerçekten de kahvaltı hazırlıyordu.
Bibi:Niye zahmet ettin ki?Ben hazırlardım.
Elimi gösterdi.
Leon:Elin bu haldeyken mi?Hem benim için sorun olmaz.Ben hep yapıyorum bunu.

Her seferinde elimi bahane etmesine gıcık olmuştum.Ne zaman yaptıklarına karşı çıksam elimi bahane ediyordu.
Bibi:En azından beraber hazırlasaydık.
Leon:Bitti sayılır ama olsun.Gel hadi.

10 dakika sonra kahvaltı hazırdı.Karşılıklı oturup yemeye başladık.Daha vakit olduğu için rahat davranıyorduk.

Bir süre konuşmadık.Leon yemeğe odaklanmıştı.Bana bakmıyordu bile.Yemekleri mideye indirmekle meşguldü.

Sohbet başlatmaya karar verdim.
Bibi:Brock senin hiç konuşmadığını söyledi.Neden hiç konuşmuyorsun?
Leon yemekten başını kaldırmadı.
Leon:Çünkü sınıfta hiç arkadaşım yok.Herkes bana soğuk davranıyor.Bazıları kel olduğumu ve bunu kapüşonlu ile sakladığımı söyleyip dalga geçiyor.O yüzden de onlarla konuşmuyorum.

Ah canım.Ne zor bir okul hayatı var.Herkes ona düşman olmuş.
Bibi:Şu halde tek dostun ben oluyorum.
Leon:Evet.Sanırım öyle oluyor.
Bu durumdayken bir dost bulması onun için iyi olur.Onunla dertlerini paylaşabilir.

Leon masadan kalktı.
Bibi:Doydun mu?
Başını salladı.
Bibi:Ne ara?
Kendi tabağıma baktım.Dolu duruyordu.
Leon:Konuşmaktan yemeği unuttun galiba.
Bibi:Öyle olmuş.

Tabadığımdakileri hızlıca bitirip tabağı tezgaha koydum.Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım.Ben diş temizliğine çok önem veririm.

Odama gittim.Canım sıkılıyordu.Ailemi özlemiştim.Kim bilir nerede ne yapıyorlardı?Onlar da beni düşünüyorlar mıydı?

Kendimi yatağa bıraktım.Acaba ailemin peşine düşmeli miydim?Telefonlarıma cevap vermiyorlardı.Nerede olduklarını da bilmiyordum.O yüzden gözüme imkansız gözükse de deneyebilirdim.Ama şimdilik uğraşmayacaktım.

Kapının tıklanmasıyla kendime geldim.Leon olmalıydı.
Bibi:Geliyorum!
Hemen kalkıp üstümü giydim.Hava normal göründüğü için ceket giymemde bir sakınca yoktu.Çantamı hazırladım ve odamdan çıktım.Dış kapıya gittim.Leon kapının yanında bekliyordu.

Bibi:Çıkabiliriz.
Leon:Tamam.
Benim her gün kullandığım yollardan gidiyorduk.Dünkü olayların geçtiği yere gelince durakladım.Leon'un bana yaptığı iyiliği unutamamıştım.Ona olan minnet borcumu ödemeliyim.

Okula geldiğimizde Colette bizi gördü.
Colette: Ooo Bibi.Hayırdır; enişte mi?
Kızdım.Leon'la sevgili olduğumuzu düşünüyordu.Etrafa yaymasa bari.Bu kız dedikoduyu sever.
Bibi:Şişşşt!Saçmalama.Enişte falan değil.Arkadaşım sadece.Enişte falan diye de yayma etrafa.
Güldü.
Colette:Tamam tamam.Yaymam.

Koridorda durduk.Burada yollarımız ayrılıyordu.Sınıflarımız koridorun farklı tarafındaydı.
Bibi:Çıkışta ne yapacaksın?
Leon:Eve gideceğim.
Bibi:Tamam.İyi dersler.

Dersler normal geçti.Şu anda öğle arasındayız.
Colette:Bibi!
Bibi:Efendim?
Colette:Birlikte gezelim mi?
Bibi:Olmaz.İşim var.
Bir şey demedi ve gitti.Üzüldüğünü fark ettim ama yapacak bir şey yok.İşlerim daha önemli.