Bir Brawl Stars Hikayesi - Gerçek Dost

Parasızlık

Sabah kalktığımda saatin 07.45 olduğunu gördüm.
Bibi:Hay aksi!
Dersin başlamasına 15 dakika kalmıştı.O an bir şey fark ettim.Sabahları annem beni kaldırırdı.Ama bugün kaldırmamıştı.Yoksa eve gelmemişler miydi?İçeri gittim.Ev çok sessizdi.

Bibi:Anne!Anne!
Ses gelmedi.Tüm odalara baktım ama yoklar.Nereye gittiler acaba?Umarım başlarına bir şey gelmemiştir.

Canım hiç istemese de karnımın açlığına rağmen okula gittim.Vaktim olmadığı için yemek hazırlamaya da, yemeye de vaktim olmadı.Zaten yemeği düşünmüyordum.Aklım annemlerdeydi.Nereye gitmiş olabilirlerdi?

Sınıfa hocadan önce girdim.Emz bugün daha iyi görünüyordu.Ama yine de üzgün olduğu her halinden belliydi.Gözlerimin içine bakıyordu.Çantamı sıranın kenarına astım ve yerime oturdum.

Emz:Bir şey mi oldu?Dalgın görünüyorsun.
Bibi:E yok, yok bir şey.Daha yeni kalktığım için kendime gelemedim herhalde.
Bir şey demedi.Ben de hocaya döndüm.Ders başlamıştı.

Ders bitti.Ne yapsam acaba?Hiç dışarı çıkasım yok.Emz'le sohbet mi etsem?Dünkü konuyu açayım en iyisi.Aklıma başka bir fikir gelmedi zaten.

Emz bu teneffüs sınıftan çıkmamıştı.Bu sayede onu aramam gerekmedi.Colette ile konuşup gülüyordu.Bir an acaba sohbetlerini bölmesem mi dedim.Ama neyse.Ne olacak ki?

Bibi:Biraz konuşabilir miyiz Emz?
Bana döndü.
Emz:E, tabi.Olur.
Colette'e el salladı ve peşimden geldi.Konuşacaklarımızı kimsenin duymasını istemediğim için onu arka bahçeye götürdüm.Aslında, onu buraya getirdiğim için sırrını öğrendiğimi anlayabilirdi.

Bibi:Şey, son günlerde pek solgun duruyorsun.Seni hiç böyle görmemiştim.Seni bir tek bugün neşeli gördüm.Bir sorun mu var?
Cevap vermedi.
Bibi:Bak, eğer bir sorun varsa çekinmeden söyle.Beraber hallederiz.
Ezildi, büzüldü.En sonunda konuştu.
Emz:Evet.Bir sorunum var.Ama bunu sana anlatamam.Şahsi problemler.

Cevaptan tatmin olmasam da bir şey demedim.O bilmemi istemiyorsa, bilmemin pek de hayırlı olmayacağı bir şey olmalıydı.Bu işin peşini bırakmaya karar verdim.Zaten kendi işlerim var.

Bibi:Tamam o zaman.Anlatmana gerek yok.Bu konuyu daha fazla zorlamayacağım.Artık sınıfa gidebiliriz.

Emz başını salladı ve sınıfa doğru yürümeye başladık.
Bibi:Ama, şu hep aklında bulunsun.Eğer yardıma ihtiyacın olursa, ben hep buradayım.Bana söyleyebilirsin.Dostlar bu günler için var.

Gülümsedi ve mahçup bir şekilde başını öne eğdi.

Emz:Tamam,söylerim.Yalnız, bir şey itiraf etmek istiyorum.
Merakla ona döndüm.Ne diyeceğini merak ettim.
B

ibi:Buyur.
Emz:Sen, benim içimdeki boşluğu doldurdun.Sen, bana ablamın yokluğunu hissettirmedin.Bana öz kardeşinmişim gibi davrandın.Sana minnettarım.Senin hakkını ödeyemem.

Ağlamaya başladı.Ona sarıldım.

Bibi:Hakkım helal olsun.Zor gününde yanında olmam dostluğun bir parçası.Dost kara gün içindir.
Kendimi çok huzurlu hissediyordum.Etrafımızda toplanan öğrencileri umursamadan, koridorun ortasında ayakta durmuş, birbirimize sarılıyorduk.

Emz'i bıraktım ve geri çekildim.
Bibi:Senin ablan mı var?
Emz:Evet.
Bibi:Peki, ona ne oldu?
Başını önüne eğdi.Onun yarasını deştiğimi fark ettim.Acısını ona hatırlatmamalıydım.
Bibi:Üzgünüm.Seni üzmek istemezdim.Merakıma hakim olamadım.