Bir Brawl Stars Hikayesi - Gerçek Dost

Ayrılık

İçeriye Bo geldi.
Bo:İstersen yat dinlen.Yorucu bir gün geçirdin.
Başımı salladım ve kalkıp koridorun sonundaki odaya gittim.İçeri girip kapıyı kapattım.Yanımda kıyafet olmadığı için böyle yatacağım.

Yatağa girip yorganı üzerime çektim.Aklım Leon'daydı.Acaba durumu nasıldı?Uyanacak mıydı?Benim yüzünden ölmesini istemiyordum.

Sonra ailemi düşünmeye başladım.Abimi çok özlemiştim.Gözlerim doldu ama hemen sildim.Gözümün önüne canım annem geldi.Hayalimde ona sarılıyordum.O da benim başımı okşuyordu.Bu güzel sahneyi izlerken uykuya teslim oldum.

Birden uyandım.Pencereden dışarı baktım.Hava yavaş yavaş aydınlanıyordu.Güneş doğuyor olmalıydı.Kalktım ve içeri gittim.Kapı aralık kalmıştı.Eyvah.Eve hırsız mı girdi yoksa?İyi de ormanda hırsız ne arar?En iyisi Bo'ya haber vereyim.

Bo evde yok.Hay aksi.Nereye gitmiş olabilir ki?Sabahın köründe.Çıkıp arasam mı?Leon'u yalnız bırakamam.Ama yakın çevreye bakıp gelsem bir şey olmaz herhalde.

Ayakkabımı giydim ve evden çıktım.Yakın çevreye bakıp dönecektim.Bu ormana hiç girmediğim için içimde bir korku vardı.Yırtıcı hayvanlarla karşılaşmaktan korkuyordum.Bo buralarda yırtıcı hayvan olmadığını söylemişti ama ben yine de kendimi güvende hissetmiyordum.

Bir süre yürüdüm ancak kimseyi görmedim.Etrafta kuşlar falan vardı.Korkum biraz olsun azalmıştı.Derken kafama dank etti.Mr.Bat'i neden yanıma almamıştım ki?Kendime kızdım.

Hala karşıma hiçkimse çıkmamıştı.Tam geri mi dönsem diyordum ki bir ses duydum.Sonra da kendimi tepetaklak havada buldum.

Bibi:Aaaah!Neler oluyor?
Anlaşılan bir tuzağa basmıştım.İçimi bir korku kapladı.Tuzağın sahipleri yakında olabilirdi.Buradan bir an önce kurtulmalıydım.Ama bu imkansızdı çünkü ağaca ayağımdan iple asılmış bir şekilde duruyordum.Aklıma tek bir çare geldi.Bağırmak.

Bibi:İmdaat!Yardım ediiin!
Umarım Bo sesimi duyar.
Bibi:İmdaaat!Yardım ediiin!
O an arkamdan bir ses duydum.
???:Bibi?
Bu sesi tanımıştım.Bu Bo'ydu.
Bibi:Bo?Sen misin?
Adam önüme geçti.Evet oydu.
Bo:Evet.Benim.Ama, burada ne arıyorsun?

Komik durumda olduğumu düşündüm ve kendimden utandım.Tuzak olduğunu bilemezdim belki ama daha dikkatli olabilirdim.
Bibi:Ee-şey.Seni aramaya çıkmıştım da, sanırım bir tuzağa bastım.
Sırtındaki çantadan bir ok aldı.
Bo:Hımm.Anladım.Daha dikkatli olmalısın.

Okunu gerdi ve fırlattı.İpin kopmasıyla kafa üstü yere yapışmam bir oldu.
Bibi:Ah!Daha yavaş indiremez miydin?
Beni tutup ayağa kaldırdı.
Bo:Tek yolu buydu.Neyse.Buralarda daha fazla durmasak iyi olur.Tuzağın sahipleri her an gelebilir.
Bir şey demedim ve birlikte eve doğru yürümeye başladık.

Eve geldiğimizde aklıma geldi.Bo'nun nerede olduğunu sormamıştım.
Bibi:Neredeydin?
İçeri girdi.Ok ve yayını bırakıp mutfağa yöneldi.
Bo:Gündoğumunu izlemeye gitmiştim.Oradan dönüyordum.
Gündoğumu mu?Keşke ben de izleyebilseydim.Çok güzel görünüyordur kesin.
Durup bana baktı.
Bo:Bu arada, beni bir daha asla
takip etme.
Dönüp mutfağa gitti.

Bu çıkışına şaşırdım.Ne yaptığının bilinmesini istemediğine göre bir şeyler saklıyor.Bir dahakine ben de onunla gidersem ne sakladığını öğrenebilirim.

Arkasından seslendim.
Bibi:Bir dahakine ben de gelebilir miyim?
Cevap vermedi.Yanına gittim.Kahvaltı hazırlıyordu.
Bibi:Bir dahakine ben de gelebilir miyim?
Bana bakmadan cevap verdi.
Bo:Olmaz.
Bo'nun bu cevabı beni üzdü.Neden ama?
Bibi:Niye ki?
Yemek yapmayı bırakıp bana döndü.
Bo:Çünkü bir dahaki sefer olmayacak.