My Over Protective Twin Brother

Chapter 19

Chapter 19

Times goes by Ms. Martinez change. She apologize for what she did. She already explained why she have a behavior like that.

Before her daughter na napunta sa hospital, isa din itong nagtatago ng anyo. Sa ibang salita she is also hiding her self through nerd identity. Tapos na bully ito hanggang sa nabagok ang ulo dahil tinulak ng malakas. After 2 years nalaman nilang may tumor na ito.

Kaya she want all nerds to change their identity. Ayaw niyang makakita ng ganito kaya nilalait niya ito to transform them. Ayaw niya din sa mahihina kasi naalala niya ang anak niya. Gusto niya yung lumalaban kaya pag nakita niyang hindi lumalaban ang isang bata ay patuloy niya itong mamaliitin hanggang sa masagad niya ang pasensya nito.

Kaya tama nga ako,

Every behavior has corresponding story. Naawa ako sa kanya no'ng narinig ko ang kwento niya lalong lalo na sa anak niya.

But now, she is the best teacher in our school. Tuluyan na siyang nag bago.

Time goes by, unting unti naring nababawasan ang mga bully ko. Gusto kong magpasalamat kila kuya for always protecting me. Kahit minsan sobra na siya pero alam kong ginagawa niya lang kong anong nakakabuti sa'kin.

Jane is still bullying me. But I don't care, because I know she has a story why she's mean. Bakit ganun nalang ang ugali niya.

Ayoko lang kasi manghusga sa mga taong gumagawa ng masama. Some of them, ginagawa nila ito para itago ang tunay nilang naramdaman.

Nandito ako sa SR nagluluto ng agahan namin. Nga pala, today is the Registration for the sport feast. Napaaga kasi ang sport feast ngayong taon. Wala akong balak na sumali, balak ko lang manood, bat ba mas maganda kayang maging audience nalang kasi di kapa pagpapawisan.

"Good morning Rose" Bati ni Aimee sa'kin. Kagigising lang nito pero tapos na siyang maligo.

"Good morning too, Aimee" nakangiti kong sabi sa kanya

"Anong sasalihan mo?" Tanong niya sa'kin habang nagtimpla ng kape.

"Wala" simpleng sagot ko at isinalin sa bowl ang niluto kong champorado.

"Ang bango naman n'yan. Matawag na nga yung dalawa para makakain na tayo." Sabi niya. Napatawa naman ako. Wala naman kasing niluto kong hindi nila gusto. Ginawa pa nga nila akong cook dito.

"Morning" bati ni Nathan sakin pagkababa niyo. Kahit kailan ang tipid nito magsalita.

Napangiti naman ako kasi ang cute niya kasi.

"Good morning too" saad ko at pinaghandaan siya ng champorado.

"Ehem" someone clear his throat from behind.

Wala ng iba kundi ang gwapo kong kuya. Masama ang tingin niya samin ni Nathan. Luh? Wala naman kaming ginawa, kung makatingin to.

Napayoko nalang ako at pinaghandaan siya habang si Nathan ay walang paki at tahimik lang na kumakain ng pagkain.

Nagstart na kaming kumain, may nilagay ako sa misa. Tuyo (Dried Fish)

Tama ba spelling, ito yung isda na binibilad sa araw basta ganun. Tinatawag namin itong Buwad sa bisaya. Basta yun.

Promise, masarap siya pag sinabay mo siya sa champorado.

"Ano yan? Takang tanong ni Aimee. Bakit, ngayon lang ba siya nakakakita ng ganito.

"Tuyo" Masayang sabi ko. Kinuha ko yung isang tuyo at sinawsaw ko sa champorado ko tsaka kinain.

"Anong lasa?" Parang nangdidiring tanong ni Aimee sa'kin.

"Masarap" sabi ko habang ako dinadama ko ang sarap sa kinain ko. Bat ba, e sa nasasarapan ako. Kahit naman laking yaman ako, tinuruan parin kami ng mamuhay ng normal.

Kasi naniniwala kami na hindi sa lahat ng pagkakataon ay nasa itaas ka. Minsan hindi mo alam na bumaliktad na pala ang antas mo sa buhay. Kaya habang maaga pa, dapat alam na namin kung anong buhay ang maaari naming maranasan at kung paano mabuhay sa hinding maranyang pamumuhay.

"Ewww" sabi ni Aimee "Pagkain yan ng mahihirap" Yan ang saad niya.  As usual, mostly wealthy people do like this. Pinagdidirian ang mga pagkain ng mahihirap at ginagamit nito.

Pero hindi nila alam na kung hindi dahil sa mga mahihirap na nagpapaalipin sa kanila ay hindi sila yayaman ng ganyan. Kaya I want to change the perception of others towards poor people. Ayoko na patuloy silang mamaliitin ng mga taong nasa itaas.

Oo mayaman ako pero I'm not like that. Mas pabor ako sa mga taong mahihirap at umaasa nalang sa kita nila pang araw-araw.

Di ko namalayan na kumain na pala si kuya at kumain din siya ng champorado tsaka tuyo.

Nandidiri parin si Aimee at di maipinta ang mukha ni Nathan. Natatawa ako sa mga reaksyon nila.

"Try niyo, masarap." Simpleng saad ni kuya. Napangiti naman ako. Di man niya aminin isa ito sa favorite niyang pang almusal.

Nasanay lang kasi kami noong mga bata pa kami ito ang lage naming almusal dahil sa yaya namin. Asan na kaya si Yaya ngayon, kumusta na kaya siya. I want to see her someday pag hindi na kami busy dito sa school.

Unti-unti ding kumukuha si Aimee at Nathan. Dahan Dahan nilang sinasawsaw sa champorado. Kami naman ni kuya ay nakatuon lang ang tingin namin sa kanila, sa magiging reaksyon nila.

Abang na abang talaga kami ni kuya sa magiging reaksyon nila. Unti unti nila itong inilalapit sa bibig nila. Ito na,

Nagkatinginan muna ang dalawa at tsaka tumingin sa hawak nila. Tumingin din sila samin, ngumiti lang ako.

Andin, sinubo na nila. Tas bigla na namang sumubo ulit at paulit ulit na. Hindi man nila sabihin pero sa aksyon nila ay alam kong nasasarapan din sila.

I'm happy.

"Ano masarap?" Nakangisi kong tanong

"Oo masarap, bat ngayon mo lang sinabi na masarap pala to." Saad ni Aimee. Kanina kong maka ewww to. Jusmee

Napatawa nalang kami ni kuya. Hindi na bago sa kanila ang pagtawa ni kuya dahil simula daw na dumating ako ay napa araw araw na ang pagtawa nito.

Nagpatuloy narin kami sa pagkain at naubos ang niluto ko. Masaya sa feeling na hindi nasasayang ang effort mo.

"Thank you" saad nilang dalawa. Hindi man nila sabihin ay alam ko na ang ibig nitong sabihin.

"Your welcome" masaya kong sabi. "Dahil dyan kayo maghuhugas" natatawa kong saad

"Sure" masigla nilang sabi. Nakakasigla pala ang tuyo ah.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Sana nagustuhan niyo. Sorry for the long update, na ubos braincells ko sa module ng mga pamangkin ko. Hindi ko alam isusulat ko dito. Na stock ako hanggang 200 words lang pero gusto ko kasi 1000 words every chapter. Sorry talaga sana naintindihan niyo. Love you and thank you for reading.

If you like this update, don't forget to hit the star at the bottom. It maybe a small thing but it's means a lot for me. Thank you and god bless everyone.

-Myne