PUPUNGAS-PUNGAS na bumangon si Cailean. Hindi niya namalayang nakatulog pala siya dahil huling naalala niya, nanonood siya ng White Chicks.
Madilim na rin ang buong kwarto, patay na ang TV, pero naaninag na niya ang liwanag mula sa labas. Umaga na at hindi siya nagkamali nang makita sa phone na 6:19 a.m. na rin pala, pero madilim naman ang kwarto dahil nga nakasara ang kurtina ng bintana.
Kaagad na hinanap ng mga mata niya si Kylo at nakita itong nakabaluktot ng higa sa sofa.
Naalala niya na noong panahong magkasama pa sila, mas madalas silang nakakatulog sa sofa. Legal naman sila kaya naman nakakatulog siya sa bahay nito nang walang ibang iniisip na masama ang mga magulang nila. His parents accepted her like she was really part of their family.
Masaya sila noon, pero nasilaw siya sa sarili niyang pangarap na hindi na niya naisip si Kylo. Nasilaw siya sa thought na kaya niyang mag-isa, na kaya niyang mas maging maayos pa.
Pero nag-fail lahat ng iyon.
Lahat ng plano niya, hindi niya nasunod. Lahat ng plano niya, natapon na parang basura. Lahat ng plano niya, kahit isa, walang nangyari dahil naging malungkot siya.
Sa loob ng anim na taon, binaon na niya sa limot ang lahat, pero mahirap kalimutan ang first love at first boyfriend. Kahit sino pa ang dumaan sa buhay ng isang tao, that special someone would always be part of them--kahit ano pa'ng pagkalimot ang gawin sa nakaraan, hindi puwede.
Why?
Because all the best memories would be from the first one. Kahit gaano man ka-toxic, kalala, o kasakit, babalik-balikan ng lahat ang unang beses na naramdamdaman nila ang lahat ng iyon. Kilig, tawanan, kasiyahan, at 'yong pagmamahal na magpaparamdam sa isang tao na talagang sila ang para sa isa't isa.
Kylo would always be Cailean's first love, at ang mahirap doon, naging standard niya si Kylo sa lahat ng lalaking nakasama niya. May mga bagay siyang hinahanap na alam niyang hindi niya makikita sa iba.
Naghilamos si Cailean at tiningnan ang sarili sa salamin. She tried so hard to smile, pero ang lungkot ng mga mata niya. Gusto niyang sabihin sa sarili niyang kuntento at masaya siya, pero alam niyang may kulang.
She fixed herself and decided to go to the nearest café kung saan siya kumain ng maraming cake para bumili ng kape. It's her own little drug.
Ilang oras pa ang titiisin niya sa presensya ni Kylo. It was so hard for her to deal with him, hindi dahil ayaw niya, hindi dahil naghi-historical ito, hindi dahil naiinis siya, kundi dahil pakiramdam niya . . . bumabalik siya sa anim na taong pilit na niyang iniiwanan.
"Hi, ma'am!" nakangiting bati ng crew na may makapal na lip tint. "Same order?"
Tumango siya. "Yes po, pero can you recommend something na hindi mapait? Ayaw kasi no'ng ex ko. Maarte, ayaw ng bitter 'tulad ko."
Tumawa ito. "Ma'am, naman kasi, ang tindi ng pagka-bitter mo. Imagine, you ordered two shots americano for your first order. Pangalawa, same order. Ngayon po, same order naman. Ma'am, masama ang too much ka-bitter-an sa life."
Tinaasan niya ito ng kilay. "Pinakikialaman mo ba ako?" pagtataray niya. Kaagad na nagbago ang ekspresyon ng mukha nito na ikinatawa niya. "Joke lang, uy!"
"Pero, ma'am, masama ang sobrang tapang," anito, "Mabuti po, hindi ka nagpa-palpitate."
"Sis, iyong kape na lang nga nagpapatibok ng namatay kong puso, hayaan mo na ako," natatawang sabi niya habang nagta-type ng password sa payment machine. "Ikaw na bahala sa isang order, hindi ko alam gusto no'n, basta hindi simpait ko."
