Fortesque's Obsession

Chapter 2: He's Insane

BIGLA na lang sumagi sa isipan ko ang sinabi  sa'kin ni manong driver kahapon, pang-walo na raw ako? Bakit kaya? Napaupo na lang ako sa paanan ng kama. Nagtaka ako nang

may narinig akong  nabasag, dali-dali akong lumabas sa kwarto ko habang bitbit ko ang libro at papel.

“Sir Xander?” Tawag ko sa kaniya.

I think later kailangan kong libutin ang mansyong 'to para familiar ako sa bawat kwarto o sulok dito. Nakita kong nakabukas ng kaunti ang pinto sa kwarto ni Xander kaya sumilip ako ngunit hindi ko siya nakita. 

 

Wala siya rito sa loob ng kwarto niya. Where is he?

“Sir?” Tawag ko ulit sa kaniya pero hindi siya sumagot.

Nilapag ko muna sa lamesa ng kwarto niya ang mga gamit ko at hinanap siya. Pansin kong mahimbing na natutulog sa kama sina Cici at Siri, saan kaya siya pumunta?

Hindi ko mapigilang mapatitig sa mga painting ni Xander. It's like i was immedietely drawn to this piece, his style in painting evokes so many emotions. He's truly an artist in his own way.

Pero maliban sa mga painted works niya meron ding mga outline drawings ng buildings. It's like a sketch, mahilig din pala siyang mag sketch.

Napaisip ako saglit, base sa mga pinapakitang behaviours niya i can't even figure out kung may sakit ba talaga siya o ano. Halata rin naman sa kaniyang matalino siyang tao.

He's a multi-talented person.

Kumunot ang noo ko nang may narinig ako, someone's playing a piano? 

The silence was ended by a sweet sound. Slow yet mesmirizing. Agad akong lumabas sa kwarto ni Xander at maiging pinakinggan kung saang banda siya ngayon naroroon. He's a multi-talented person. Klay, ang dami mo ng compliment sa kaniya ah? Kalma lang.

Hindi ko na alam kung saang sulok ako napadpad pero mula sa malayo, nakita kong nakaupo siya while he's playing a piano. Hindi ko alam na may music room pala dito, napatitig ako sa gawi ni Xander.

His fingers moved with grace. The sound is sweet but lonely, it's like a melody of sadness. I felt his agony. He's expressionless pero base sa mga mata niya, it was like all the light had left with him. Hindi ko namalayang nakatulala na pala ako habang nakatitig sa kaniya.

“Stop calling me sir..that sounds cringe. And You don't have to teach me.”

Okay. Xander.

Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi ni Xander. Bakit kailangan pa niyang pumili  ng tutor? Baliw, ayaw din  pala niyang turuan siya. Huli nang namalayan kong nasa harapan ko na pala siya. He stood up like a fine man. There his serious face again.