Lagunzad Series 3: Own Me Again (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 5

Kabanata 5

Time

Hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang nakita sa labas ng room. Parati kong naaalala ang labi nilang magkasugpo habang nakangisi sa akin si Max. Aminado akong nasaktan talaga ako lalo pa’t ramdam ko na siya sa puso ko. Hindi ko lang lubos akalain na mabibigla ako at makikita ko iyon. All this time, I feel so full whenever together but when I saw it, it broke all my hopes. See? Hindi ko pa nga siya boyfriend pero ang sakit-sakit na ng naidulot niya sa akin.

Hindi ako nakapukos sa pagtuturo pagdating ng hapon. Lutang na lutang ang diwa ko habang nakaharap sa mga istudyante ko. Pilit ko mang ibalik ang sigla, hindi ko na magawa dahil nabahiran iyon ng kasakitan. Kaya sa huli, tinapos ko nalang ang klase at bumalik sa faculty room. Namalagi ako doon ng ilang oras hanggang sa sumapit ang gabi at uwian na. Halos hindi ko nga napansin na gabi kung hindi lang ako sinabihan ng co-teacher ko. Niligpit ko ang mga gamit, binitbit ang laptop habang naglalakad papunta sa kotse kong naka park.

Pinatunog ko muna ang sasakyan bago pumasok sa loob at pinaharurot iyon palabas ng university. Dala-dala ang nakita kanina, mas lalo kong binilisan ang pagmamaneho hanggang sa makarating ako sa bahay. Napahinga pa ako ng malalim habang pinagmamasdan ang bahay namin. Hindi ko alam ang gagawin ngayon, pakiramdam ko ang laki-laki ng kasalanan ko sa pamilya. Sobrang guilty ako dahil pumatol ako sa istudyante ko. Hindi ko na alam, ayaw kong makita si papa dahil baka malaman niya ang katotohanan kapag magkausap kami.

Lumabas ako sa kotse at nilakad ang pintuan namin. Kinagat ko ang labi ng makapasok sa loob, agad kong narinig ang boses ng TV, indikasyon na nanonood si papa sa sala. Napahinga ako ng malalim, dahan-dahang naglakad papunta sa hagdan habang hindi nililingon si papa. Ayoko talaga siyang makaharap ngayon, baka umiyak lang ako sa bigat na nararamdaman ko. Mariin ang hawak ko sa laptop habang dahan-dahan na umaakyat sa hagdan namin.

Nasa ikatlong palapag na ako ng magsalita si papa. Napahinto ako at napahinga ng malalim. Shit! Anong mukhang ihaharap ko sa kanya ngayon?

“Talitha, come here.” he said seriously.

I sighed heavily.

“Yes, pa.” sagot ko.

I have no choice but to obey my father. Kaya bumaba ako at lumapit sa kanya. I put my things on the table and sit beside him. He sighed as he staring at me.

“Are you fine?”

I bit my lower lip.

“Y-yes papa.” I said stutteredly.

“Really?”

I nodded and smiled fakely.

“Opo, pa. Bakit?” tanong ko.

He smirked. Shit, kahit may edad na si papa alam kong gumagana pa rin ang matalino niyang utak. Syempre nagtapos ‘to sa mataas na pag-aaral kaya alam kong hindi niya pa rin makakalimutan ang lahat ng natutunan.

“You look stress. And your eyes swallowing. You have problem to share?” he asked concernedly.

Umiling ako at ngumisi. No! Ayokong sabihin sa kanya ang tungkol kay Max. It would bring harm to him so I should keep it secretly. Maaaring magdulot pa ito ng kasamaan sa kalusugan niya. For now, I should think the health of my parents. Tutal may ibang babae na si Max na pwede niyang paglibangan kaya oras na ito para alagaan ko ang magulang ng mabuti.

“Nothing papa. Just stress for the exam and lesson. It’s my own problem so think less about it…please?” masuyo kong sabi.

He sighed. I know how much he want to help me but I always refused his shoulder to help. Ayokong pati problema ko sa school ay isipin niya pa. I want him to rest and be with my mother. They need rest, and thinking about my problem isn’t healthy for them.