Lagunzad Series 3: Own Me Again (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 16

Kabanata 16

Bumalik

“Let’s get marry, baby.”

Hindi agad ako nakasagot sa sinabi niya. I feel like I lost words and I can’t answer him back. I don’t know! Honestly, I don’t know what should I tell. I don’t know what should I act. This is shocking me and I have no response with his word.

Am I ready? Handa na ba akong lumugar sa tahimik kasama siya? Handa na ba ako bilang babae na makakasama niya sa tanang buhay? Handa na ba akong maging misis niya? Sa experience ko, hindi ko pa alam kung handa na nga ba ako. Marami pa akong dapat malaman, mga bagay na dapat matutunan. Kung papayag ako sa gusto niya, may posibilidad pang masira kami. For the reason of not being ready. Yes! Not ready!

Marami sa relasyon ngayon ang sumasabak na sa mga ganyang bagay which they are not yet ready with that kind of situation. Some are very early to settle down, there are younger age who’s engaging early pregnancy and live-in with the partner but didn’t know if they are ready. It’s real! It is reality.

Pansin ko sa mga relasyon ngayon ay ganyan. Once you engaged with that matter, you have to be ready. You should know the responsibility, the limitation and all. Hindi yung sunggab ng sunggab ka lang at hindi marunong tumingin sa mga possibilities ng kilos. Kaya ngayon, I have to make sure that am I ready to settle down. I have to choose wise, be practical and wise. Kung magkakamali ako sa pipiliin ko, hindi na buo katulad ng dati. Kung masasaktan ako sa pipiliin ko, hindi na mabubuo pa.

Once I enter marrying him, I have to think about it many times. For sure gagawa agad kami ng sariling pamilya, bubuo ng mga anak at magsasama habang buhay. It’s lifetime relationship, the process of it must be proper and in line. Paano kung magkamali? Tapos may anak na kami, siguradong sa mga bata ang bagsak no’n. Paano kung masaktan ako sa pwedeng mangyari sa kanya, for sure mga bata ulit ang babagsakan. Mas lalo lang kami masasaktan kapag mangyari iyon kaya dapat pag-isipan ng mabuti.

“Max, we have to decide about it properly.” I said.

He sighed.

“You are not ready, aren’t you?” he said.

I bit my lower lip, hit by his question. Yes, I am not ready. Yes, I have to think about it. Yes, I should be wise choosing the best. And yes, I have to be responsible for it. Pero hanggang kailan ba ako hindi magiging handa? Hanggang kailan ako magiging ganito? Kapag ba mawala siya, tsaka palang ako magiging handa? Kapag ba makatagpo siya ng iba, tsaka palang din ako magiging handa? Ganoon ba? I should think fast, decide fast and learn to accept the consequences.

“I love you, but I think that’s not nough for me to accept your offer. Let’s enjoy this relationship.” mahina kong sabi.

Nawala ang lambing sa mukha niya, napalitan iyon ng kaseryosuhan.

“Hanggang kailan ka hindi magiging handa sa akin? Tell me? Para naman alam ko kung hanggang kailan ako maghihintay sayo.” aniya sa seryosong boses.

“Why? Why do you want to settle down with me?” tanong ko.

“Kasi gusto kita bilang magiging asawa ko. Gusto kitang maging ina ng mga anak ko. Gusto kong maranasan ang alagaan at mahalin ng isang katulad mo. Gusto kong tumanda kasama ka, kasama ng mga anak natin. Gusto kong mabuhay at mawala na ikaw lang ang babaeng mahal ko, at mamahalin pa hanggang sa huli. Gusto kong gumising sa umaga na katabi ka, kayakap ka at kasama ka. Gusto kitang mahalin. Doon din naman kasi papunta ang relasyon natin diba? Kaya ba’t hindi nalang natin simulan ngayon?” sagot niya.

My heart melted. Ito ba ang rason kung bakit niya ako gustong pakasalan? Ito ba? This is a rare reason. And I am full of emotion right now. I bit my lower lip, sighing deeply.