Benim | BakuDeku | ✓

°~2.0~°

'Final.'

°~•~°

| bu kitabı, bu bölümü; beni destekleyen, kitabı başlangıcından beridir sıkılmadan okuyan, yorumlayan güzel bir tilkiye ithaf ediyorum...|

| kitap hakkında yaptığım sonla alakalı hiçbir argo kelime, küfür, hakaret duymak istemiyorum. sizi bilmem ama benim bir kalbim var.|

°italik yazılanlar geçmişe (anılara), düz yazılanlar ise şimdiki zamana aittir.

Ölü bir insanın telefonuna bakmak akıl kârı değildi. Ama Izuku'nun içindeki his, kesinlikle bir şeylerin aydınlığa kavuşacağını inanıyordu.

Ekranı açtı. Şifre yoktu. Sanki birinin onu açmasını bekliyordu. Izuku, endişeyle yutkundu. Az sonra ağır bir yükün altında ezilecekti.

İlk olarak üstten okunmamış bildirimleri gördü.

Iida kişisinden 3 yeni mesaj.

Sero kişisinden 8 yeni mesaj.

Mina kişisinden 4 cevapsız çağrı.

Katsuki kişisinden 27 yeni mesaj.

Katsuki kişisinden 2 cevapsız çağrı.

Sevgilim kişisinden 97 yeni mesaj.

Sevgilim kişisinden 13 cevapsız çağrı.

Mesajlar kısmına giriyordu ki bunu yapmaktan aniden vazgeçti.

Onun yerine galeriye girdi.

İki albüm oluşturulmuştu. Birisinde Eijiro ile Denki'nin okul zamanlarından kalan fotoğrafları vardı. Diğer albümün ismi bile Izuku'nun tıklaması için yeterli bir sebepti.

Albümün ismi "Benim" idi. İsim sanki yarıda bırakılmış gibiydi...

Albüme tıkladığında en eski videoya girdi ve izlemeye başladı.

Ekranda sarışın çocuğu gördüğünde gözleri doldu. Dişlerini göstererek gülümseyen Denki, Izuku'nun uzun zamandır görmek istediği bir manzaraydı.

"Merhaba!" dedi Denki. Yeşil saçlı oğlan bir an onunla konuştuğunu sandı.

"Hey ezik, ne yapıyorsun!?"

Kadrajda gözükmeyen Katsuki'nin sesini duyuldu.

"Videoya çekiyorum Kacchan."

"Bana şöyle seslenme lanet olası!"

"Doğru, bu lakap sadece sevgilinin ağzından çıkınca güzel oluyor değil mi? Hehe!"

"Pislik, ver şu telefonu!"

Video burada sona ermişti. Bu kısacık saniyeler içinde Izuku birçok şeyi fark etmişti. Katsuki ile sevgili olduğu zamanlardı. Tarihe baktı.