Benim | BakuDeku | ✓

~1.0~

'Kriz.'

°~•~°

Silah sesinden sonra araba yavaşlamaya başlamıştı.

"Siktir! Tekerlekler!" Kurogiri öfkesine hakim olamadan sertçe direksiyona vurdu. Neyse ki bir şey olmamıştı

"Şimdi ne yapacağız Kurogiri-san?" dedi yeşil saçlı korku dolu gözlerle genç adama bakarak. Genç adam ise sakinleşmek amacıyla derin bir nefes aldı.
"Shigaraki, bizi duyuyor musun?"

Radyodan cızırtılı ve tanıdık bir ses geldi. Fakat sesin sahibi Shigaraki değildi.

"Kurogiri... Arabanın sinyallerini kaybettik. Dabi yolda... Dayanmanız lazım. Izuku'yu koru... Burada durum çok kötü."

Sesin sahibi Shouto'ydu ve oldukça sinirliydi. Birisi sinyalleri bozmuştu. Katsuki'yi de sayarsak en az üç kişiden oluşan bir gruptu bu. Arabayı kullanan kişi, Shoutu'nun yerine baskın yapan kişi -yani Katsuki- ve sinyalleri bozan bir kişi.

Kurogiri endişeyle Shouto'ya seslendi. "Ne? Ciddi misin? Dabi gelene kadar pestilimiz çıkar!"

Fakat Shouto cevap veremedi. Bu sırada arkalarında kalan kırmızı aracın yanına siyah bir araba geldi. İşte şimdi tam anlamıyla sıçtığını hissetti Izuku.

"Kurogiri-san. Siyah araba buraya doğru geliyor! Tekerleklerine sıkalım mı?"

Kurogiri daha ağzını açmadan bir silah sesi duyuldu. Bu sefer dikiz aynalardan birini vurmuşlardı. "Uyarı atışı..." diye mırıldandı Kurogiri, mermi izi kalmış aynaya bakarak.

Izuku durumun ciddiyetinin iyice farkına vararak sordu.
"Şimdi ne yapacağız?"

Kurogiri arkasını döndü ve çilli gence baktı. "Ya burada hiçbir şey yapmadan durup, Dabi'yi bekleyeceğiz ya da burada hiçbir şey yapmadan durup ecelimizi bekleyeceğiz."

Yeşil saçlı zorlukla yutkundu. Hayatı tamamen bir şansın elindeydi. Hiçbir zaman Izuku'nun suratına bile bakmayan şans, şimdi ona gülümseyecek miydi? Düşüncesi bile Izuku'ya gülme isteği uyandırıyordu.

O anda siyah araba tam yanlarında durdu. Siyah cam yavaşça aralandı ve tabanca tutmuş bir el Kurogiri'nin olduğu tarafın camını tıklattı. Bu bir nevi 'camı açmazsan ölürsün' mesajıydı. Kurogiri mecburen camı açmak zorunda kaldı.

Kurogiri öfkeli ses tonuyla saçma bir soru sordu. "Ne istiyorsun?" Tabii bu soru silah tutan elin sahibi, siyah maskeli kişiye göre saçmaydı. Yüzünü kaplayan maskesinin altından kıkırdadı ve maskeyi boşta kalan eliyle yavaşça çıkardı.

"Naber dostum?" dedi kırmızı saçlı genç, Izuku'ya sevimli sevimli sırıtırken.

"Ki... Kirishima-kun!?"

Izuku hayatının en büyük şoklarından birisini daha yaşamıştı. Kirishima... Bakugou için mi çalışıyordu?

"Hayır. İnanmıyorum. Sen... Ama nasıl? O, Denki'yi öldü-"

Izuku'nun lafı o an bir kez daha başka birisi tarafından bölünmüştü.

"O soru sormaya meraklı çeneni kapatmalısın. Daha fazla şey duyarsam kötü şeyler olabilir," göz ucuyla Kurogiri'ye baktı. "Bunu istemeyiz, hm?"

Kurogiri, Izuku'nun kolunu tuttu. "Izuku, onunla iletişim kurma. Böyle konuşarak sadece onun istediğini yapmış olursun."

Izuku korku dolu gözlerle bir Kurogiri'ye, bir de masum sandığı Kirishima'ya baktı. Hâlâ sırıtıyordu.