'Kirishima'
°~•~°
"Beleşe yemek gibisi yok." dedi kırmızı saçlı oğlan son lokmasını yutarken.
Çilli oğlan ise etrafı inceledi. Yarın önemli bir sınavı vardı bu yüzden sabahın ilk ışıklarında gözlerini açmış ve öğlene kadar ders çalışmıştı. Öğlen ise sınavı biraz bile olsun unutabilmek ve rahatlamak için dışarı çıkmıştı. Biraz dolaştıktan sonra şans eseri okuldan bir arkadaşını şimdi oturdukları kafenin önünde, camları silerken görmüştü. Görür görmez aniden gelen heyecan ve mutlulukla yanına gidip seslenmişti. Ayak üstü bir sohbetten sonra ertesi gün tekrar buluşmak ve biraz daha konuşmak için birbirlerine numaralarını verdiler. Şimdi ise sözleştikleri gibi buluşmuşlardı.
"Hâlâ burada çalıştığına inanamıyorum Kirishima."
"Di mi ya, ben de inanamıyorum!" Ellerini masada bulduğu peçete ile sildi ve çilli arkadaşına döndü. "Peki ya sen Midoriya? Sen ne yapıyorsun?"
Midoriya omuz silkti. "Hiç, bilirsin gayet normal ve sıkıcı bir hayatım var. Tek başıma yaşıyorum ve kirayı ödemek zor oluyor. Bu yüzden tatilden sonra part-time işe başladım. Tabii bu hafta baya sınavım vardı. Sınava çalışmak için izin aldım."
"Tek başına mı yaşıyorsun? Ya annen?"
Midoriya göz temasından kaçındı ve iç çekti."Yaz tatilinde, bir trafik kazasında öldü."
Kirishima hem şaşırmış hem de üzülmüştü. Böyle bir günde arkadaşının yanında olmalıydı ama okul kapandığından beri 1-A sınıfındaki neredeyse kimse birbirleriyle görüşmedi. U.A. Lisesi'nin kapanma sebebi ise dünyadaki insanların aniden bütün özgünlüklerinin yok olmasıydı. All For One'da buna dahildi. Bu yüzden U.A. Lisesi'ni farklı, normal bir liseye çevirdiler. Tabii lise normale çevrilince kahraman öğretmenler yerine normal ders öğretmenleri gelmişti. Bu yüzden 1-A sınıfındaki herkes oraya gitmeyi gereksiz buldu.
"Ben üzgünüm Midoriya."
"Sorun değil Kirishima." dedi Midoriya insanın içine ısıtıcak bir şekilde gülümseyerek.Kirishima konuyu değiştirmek istedi.
"Eee, Bakugou ile görüşüyor musun?"Midoriya ciddi bir surat ifadesi takındı ve kafenin camından dışarıyı seyrederek konuştu.
"Aslında, U.A. Lisesi normal bir liseye dönüştükten sonra Kacchan'ı merak etmiştim bu yüzden evlerine gittim. Kapıyı Bayan Bakugou açtı..."
Kirishima pür dikkat Midoriya'yı dinliyordu."Oldukça endişeli ve korkmuş görünüyordu. Bana Kacchan'ın hiçbir şey demeden gittiğini söyledi."
Kirishima Midoriya'nın son dedikleri ile kaşlarını çattı.
"Gitmiş mi? Evi terk mi etmiş? Bu çok saçma.""Bence de. Kacchan her ne kadar sert ve kaba gözükse de o ailesini sever."
"Polisi aramışlar mı?"
"Evet ama polisler bile bulamamış." Başını yere eğdi. Biri dokunsa ağlayacak durumdaydı. Fısıltılı bir ses tonuyla konuştu.
"Kacchan neredesin?"
°~•~°
"Görmeyeli baya değişmişsin." dedi birbirinden farklı renkteki irislerini sarışının üzerinde gezdirirken.
"Üzülerek (!) söylüyorum ki, sen hiç değişmemişsin. Hâlâ yarım elma ile yarım armutun birleşimi gibi görünüyorsun."
Melez saçlı genç gözlerini devirmeden edemedi. Bu ne kadar saçma bir tabirdi!"Artık benim için çalışacağına göre böyle davranmayı kesmelisin Bakugou."
"Beni tanıyorsun Todoroki. Seni aşağılamak benim hobim."
Todoroki sert bakışlarından birini Bakugou'ya sundu fakat Bakugou gram etkilenmedi. Todoroki hâlâ bir ergen gibi davranan bu genç adama karşı gözlerini devirdi.
Elindeki bir kaç dosyayı düzenledi. "Her neyse, konuya dönelim."
"Evet şu konu..." dedi Bakugou parmaklarıyla tırnak işareti yaparken.Todoroki daha ağzını bile açmadan Katsuki konuştu. "Sadede gel kimi öldüreceğim?"
Todoroki sabır dilercesine kafasını kaldırdı. Daha sonra masanın üzerindeki dosyaların arasından bir kağıt çıkardı.
"Fotoğrafı bu." dedi kağıdı uzatırken. Bakugou kağıdı hemen kaptı ve incelemeye başladı. Resimdeki kişiyi görünce yakut gözleri yerinden çıkacakmış gibi açılırken melezin sırıttığını fark etmedi.
°~•~°
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim | BakuDeku | ✓
Fanfic"Ne mi değişti? Ne mi değişti!? Eskiden herkese kaba davranan birisiydin ancak kimseyi öldürmezdin! Şimdi ne değişti biliyor musun Katsuki? Sen bir katil oldun!" °~•~° 'Acemice yazılmış bir kitaptır! 'Katsuki x Izuku 'Rahatsız olacaksanız okumayın.