Benim | BakuDeku | ✓

~1.6~

'Söz Veriyorum.'

°~•~°

Yere çömeldi ve başındaki ağrının geçmesini bekledi. Mektup sayesinde bir kaç anısı geri gelmişti. Ayağa kalktı ve kafasındakileri toparlamaya çalıştı.

"Kacchan ile sevgiliydim, onu seviyordum ve katil olduğunu da biliyordum." diye sesli düşündü.

"Ve Todoroki... ona güvenmemeliyim."

Parçalar yavaşça yerine oturuyordu. Geçmişteki Izuku'ya bu mektubu yazdığı için kendince teşekkür etti ve cebine koydu. Merak ettiği tek şey hafızasına bunu kimin yaptığıydı, ah, bir de Shoto'nun özgünlüğünü kullandığı o anı. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki? All Might bile kaybetmişti özgünlüğünü. Shoto bunu nasıl yapmıştı? En iyisi Katsuki'ye sormaktı. Tabii ona dediği o laflardan sonra nasıl yüzsüz gibi karşına çıkacağını kendisi de bilmiyordu.

Duvardan destek alarak ayağa kalktı. Kafasında güvenebileceği ve güvenemeyeceği insanlar listesini oluşturduktan sonra kararını verdi. Katsuki'nin yanına gidicekti. 

"Kacchan..." dedi mırıldanmaya yakın bir sesle. Başı dönüyordu ve koridor sıcak olmadığı halde alnından terler akıyordu. Tekrar seslendi. "Kacchan!"

"Deku iyi misin? Ne oldu sana böyle? Tanrı'm salak falan mısın, kendini yorma aptal!" 

Izuku, onu belinden tutan sarışına gülümsedi. Gözyaşlarına hakim olamadı. "Kacchan... Geldin..."

Katsuki güldü ve Izuku'yu yavaşça odaya götürdü. "Tabii ki de geldim , Deku. Çünkü seni seviyorum ve seni asla bırakmam. Bırakamam."

"Sana dediğim şeyler için özür dilerim. Ben..." 

Sarışın, Izuku'nun lafını bitirmesine izin vermedi. "Şşh, kendini yorma. Ayrıca dediğin şeyler için özür dilemene gerek yok. Haklıydın Deku. Sırf siktiğimin moralim bozuk diye kaç kişiyi öldüren, insanların psikopat diye andığı manyak seri katilim ben. Korkağın tekiyim ben. Bana güvenmemekle o kadar iyi yapıyorsun ki... "

" Sana güveniyorum Kacchan."

Izuku'nun yatağa oturmasına sağlarken onun öylece demesi ile dona kaldı sarışın. Gözlerinin yavaşça ağırlaştığını hissediyordu ancak hemen kendini toparladı. 

"Ne?" sorusu çıkabilmişti sadece ağzından. Izuku yeşil gözlerini ilk başta kaçırdı sonra tekrar kırmızılara dikti. 

"Sana güveniyorum." 

"Ama Deku, ben-" 

"Evet, bir katilsin. Seni sevdiğim zamanlarda bir katildin. Şimdi sırf hafızam gitti diye senden neden nefret edeyim ki?" 

"Sen bu kadar çok şeyi nereden biliyorsun? Ashido mu söyledi?" 

Yeşil saçlı omuz silkti. "Nereden veya kimden öğrendiğim önemli mi? Biliyorum işte ve çoğu şeyi hatırlıyorum.  İlk beraber kutladığımız yılbaşını hatırlıyorum. Hatta senin verdiğin kolye hala duruyor."

Kolyenin ucunu tişörtünden çıkarttı. Katsuki'nin gözleri sevinçle parladı ve usulca kolyenin ucuna dokundu."Ben çoktan çöpü boyladığını sanıyordum."

"Onu bana kimin verdiğini hatırlayamama rağmen içimden bir ses daima atmamamı söyledi."

"Deku, bundan emin misin? Bana güvenmek istediğine emin misin? Kanlı ellerimi tutmak istiyor musun?"