Benim | BakuDeku | ✓

~1.8~

'Baskın.'

°~•~°

Monoma'ya baktım. Mavi gözlerinde sadece dikkatli bakılınca görülebilecek bir hüzün vardı. Uzaktan bakınca Kendo ile Monoma'nın iyi anlaştıklarını pek söylenemezdi ancak daima birbirlerine yakın olmuşlardı.

Kendo neden ölmüştü? Diğerleri gibi o da mı bu saçma olaylara kurban gitmişti?

Boğazımda bir yumru oluşmuş gibi oldu. Yutkundum. Kafamda oluşan onca soruya rağmen araladığım dudaklarımın arasından sadece "Neden?" sorusu çıkmıştı. Üstü kapalı bir soruydu ama onun bir çok şeyi anlatmasına yetiyordu.

"Melez yaptı." dedi ve omuzları hareket edecek şekilde derin bir nefes verdi.

Melez? Neden her masum insanın ölüm sebebi Todoroki oluyordu? O bir kahramanın oğlu değil miydi?

"Kimse masum değildi. Ama o masumdu. Kendo hiçbir şey yapmamıştı ancak o şerefsizin intikam saçmalıklarından birine kurban gitti!" Ellerini o kadar çok sıkmıştı ki kanayabilirdi. "Onun hiçbir suçu yoktu!" Sıktığı yumruğuyla duvara vurdu. İrkildim.

O iyi değildi ancak böyle bir durumda onu teselli etmeye çalışmak belki de en büyük aptallık olurdu. Ayağa kalktım ve yanına doğru ilerledim. Başı duvara dönüktü. Bana bakmıyordu bile. İçimden bir his ona bir şeyleri anımsattığımı söylüyordu.

Ona 'her şey düzelecek' gibi tatlı bir yalan söylemek yerine daha fazla soru sordum.

"Ne zaman?"

Boğuk bir sesle yanıtladı. "Hatırlamıyorum, bunun bir önemi yok." Susacağını sandım ama devam etti. "Onun tek amacı herkesi birbirine düşürmekti."

"Todoroki mi?"

"Evet. Masummuş numarası yaptı asla göstermediği gülümsemesiyle. Kendo'yu kandırdı. Onu öldürdü! Ve herkesin Bakugo'yu suçlaması için plan yaptı. İlk başlarda inanmıştım ancak gerçeği öğrenince... Burdayım işte!" Kelimeleri söylerken derin nefesler alıyordu. İçinde tutmaktansa birine anlatmanın daha iyi olduğunu bildiğim için sormuştum ona. İşe yaramıştı.

Monoma... Okuldayken onun her zaman soğuk, bencil, düşünmeden konuşan herifin teki olduğunu düşünürdüm. Komik, çünkü hâlâ öyle olduğunu düşünüyorum. Ancak biraz olsun değişmişti onu görmediğim bu süreçte. Anlattıkları karşısında gözlerim doldu. Oysa iyi bir kızdı Kendo. Masum olduğuna inanıyordum.

"Neden Kendo-san?"

"Asıl hedef bendim. Bakugo'nun yaptığına inanacaktım ve birbirimize düşman olacaktık. Onun planı buydu..." Mavi gözleri kızarmıştı. Alt dudağı titriyordu. Onun dostu değildim. Olamazdım da. Yine de yardıma muhtaç birisine destek olmak gerekirdi. Elimi omzuna koydum. Şaşırmıştı. Şaşkınlığına ve içindeki buruk gülümsemeyi gizlemek için küçümseyen gözlerle baktı.

"Kim bilir, belki de söylediklerimin hepsi yalandır?" Omzundaki elimi itti ve kendini silkeledi. Odadan çıkmadan önce bana bir bakış attı.

"Hiçbir şey hatırlamıyorsun Midoriya. Ve herkes bundan faydalanıyor."

°~•~°

Hafızam bomboştu aslında. Farkında değildim. Önemli sandığım her anı aslında bir çöp parçasından bile daha değerli değildi. Hafızamı dolduran şeyler ise birkaç fotoğraf ve okuduğum mektuplar sayesinde kafamda canlanan silik anılardan ibaretti. Acınacak haldeydim. Yardıma muhtaçtım ve ben koşacağıma inanıyordum yürümemi zorlaştıran zincirlerle bağlanmış ayaklarımla.