| 𝐍𝐔𝐁𝐄𝐒 | SKI ᒍᑌᗰᑭIᑎG Oᑎᕮ SᕼOTS

16. Ears up

𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐲𝐨𝐮 𝐠𝐢𝐯𝐞 𝐬𝐨 𝐦𝐮𝐜𝐡, 𝐛𝐮𝐭 𝐢𝐭'𝐬 𝐧𝐨𝐭 𝐞𝐧𝐨𝐮𝐠𝐡
...𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐞𝐭 𝐢𝐭 𝐤𝐢𝐥𝐥 𝐲𝐨𝐮
𝐄𝐯𝐞𝐧 𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐢𝐭 𝐡𝐮𝐫𝐭𝐬 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐡𝐞𝐥𝐥

...𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐥𝐞𝐭 𝐢𝐭 𝐛𝐫𝐞𝐚𝐤 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭

. . .

Występują: Team Poland, Team Japan, Team German
Temat: ktoś musi dostać mocnego przytulasa

+++

Andrzej wszedł do apartamentu Polaków mocno ciskając plecakiem w kąt. Zanim ktokolwiek zdążył coś zrobić, drzwi do jednego z pokoi zamknęły się z hukiem, a klucz w zamku został przekręcony.
Reszta zawodników popatrzyła na siebie z troską i zaniepokojeniem.

— Andrzej — Kamil staną przy drzwiach i delikatnie w nie zapukał - Jędruś wyjdź do nas. Proszę.

— Zostawcie mnie!

Dawid westchnął ciężko i wzruszył ramionami. Naprawdę nie wiedział co powinni zrobić w takiej sytuacji jak ta.
Blondyn zawsze starał się podchodzić do wszystkiego na chłodno, nie roztrząsać, a analizować i poprawiać błędy.
Natomiast młodszy skoczek był ogromnie emocjonalny, przejmował się dosłownie wszystkim.
Nie tylko samymi skokami, ale też opinią ludzi i nieprzyjemnymi docinkami niektórych reporterów.

Piotrek tkwił koło drzwi do ich pokoju i co chwilę w nie pukał. Chciał być przy przyjacielu. Nie rozumiał dlaczego tak bardzo tym wszystkim przejmuje, przecież tak naprawdę wcale nie przegrali.

— Jędruś! Wpuść mnie — coraz bardziej zmartwiony i zdenerwowany Żyła szarpnął za klamkę z całej siły, jakby to jakkolwiek miało pomóc.

— Rozpierdolisz drzwi — mruknął pod nosem Olek — on chyba potrzebuje teraz pobyć sam...

— Zrobię mu coś do jedzenia — wymamrotał pod nosem Kubacki i wyszedł z pokoju. Czuł że w tym momencie nie będzie mógł pomóc, a bezczynność sprawiała że czuł się źle — zaraz wracam.

Po chwili w pokoju zostali tylko Kamil, Kuba i Piotrek, bo Olek i Paweł powiedzieli że idą zrobić laurkę dla Stękały.
Wolny na to tylko przewrócił oczami i popatrzył na mistrza olimpijskiego.

Kamil stał wpatrzony w drzwi, najwyraźniej układając sobie coś w głowie. Niebieskooki westchnął cicho, podszedł do drewnianej konstrukcji i uderzył w nią delikatnie.
Kiedy nie usłyszał odzewu powtórzył czynność.

— Andrzej wpuść mnie. Pogadamy. Wiem co czujesz, uwierz mi. Błagam cię, nie odsuwaj nas od siebie.

Przez następne kilka minut w pokoju panowała cisza, Piotrek przyłożył czoło do drzwi i przymknął oczy. Martwił się, cholernie się martwił.
W końcu klucz bardzo delikatnie przekręcił się w zamku, tak że gdyby nie wyostrzony w tym momencie słuch Żyły, nikt by tego nie zauważył.
Bez ostrzeżenia pociągnął za klamkę i wbiegł do pomieszczenia.

— Rozmawiam tylko z Kamilem — wymamrotał cicho Andrzej, mocno wtulając się w poduszkę.

Najstarszy jednak w ogóle nie przyjął tego do wiadomości i w ciągu sekundy znajdował się już przy Andrzeju bardzo mocno go do siebie przytulając.
Po chwili dosiadł się do nich Stoch, układając się wygodnie, młodszy rzucił na niego okiem i położył mu głowę na udzie.
Kuba uśmiechnął się pod nosem i podszedł do przyjaciół też się do nich przytulając. Przez jakiś czas czwórka mężczyzn nie odzywała się do siebie. Wszyscy czuli że właśnie tego potrzebowali.