ZawGyi
ညစာ စားခ်ိန္အထိျပန္မေရာက္လာသည့္ ဝမ္ရိေပၚက ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ႀကီးတြင္ အခန္းတံခါးကိုလာေခါက္သျဖင့္
"ရိေပၚ ျပန္ေရာက္လာပီလား? ႏွစ္သစ္ကူးရက္ႀကီးကို အိမ္မွာညစာေလးေတာင္ မစားဘူး"
"ေ႐ွာင္က်န္႔ မင္းဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ?"
"ရိေပၚ ဘာျဖစ္ရျပန္ပီလဲကြာ?"
"ဆက္ခံသူေနရာက ႏႈတ္ထြက္မယ္ဆိုတာေလ"
"အဲဒါကေတာ့ မင္းလည္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ ငါႏႈတ္မထြက္ရင္လည္း ႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြက ငါ့ကုိအလြတ္ေပးမယ္ထင္ေနလား? ႏႈတ္ထြက္ဖို႔ ဥကၠဌႀကီး ကိုဖိအားေပးၾကမွာပဲ။ ငါ့ေၾကာင့္ ဥကၠဌႀကီး အခက္ေတြ႕မွာကိုငါမလိုလားဘူး"
"အဲဒါေတြ ငါစိတ္မဝင္စားဘူး။ ဆက္ခံသူေနရာကို ရတဲ့သူကအႏိုင္ဆိုတာ ငါတုိ႔ေျပာထားတာကိုမင္းေမ့သြားပီလား? မင္းက အခုလို ႐ုတ္တရက္ႀကီးထြက္သြားေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? ဘာလဲ ငါ့ကိုေၾကာက္လို႔ လက္ေလ်ွာ့လိုက္တာလား? မင္းအခုလိုထြက္သြားတာနဲ႔ မင္း႐ႈံးပီေနာ္။ ဒီအတိုင္းေတာ့ လံုးဝထြက္သြားလို႔မရဘူး ေ႐ွာင္က်န္႔"
"ဝမ္ရိေပၚ ငါတို႔ေတာ္သင့္ပီထင္တယ္။ အဓိပၸါယ္မ႐ွိ ေလ်ွာက္ၿပိဳင္ေနတာေတြကိုရပ္လိုက္ရေအာင္။ ဒီအတိုင္း ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေနပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလ်ွာက္ၾကရေအာင္ေနာ္"
ေ႐ွာင္က်န္႔အမွန္ပင္ ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္ေနရသည္ကို စိတ္ကုန္ေနပီျဖစ္သည္။ သူ႔ဘဝကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သာမန္အတိုင္းသာျဖတ္သန္းလိုေတာ့ပီး ဝမ္ရိေပၚႏွင့္လည္း အဆင္ေျပေျပမေနႏိုင္လ်ွင္ေတာင္ ရန္စမ်ားေတာ့႐ွိမေနခ်င္ေတာ့ေပ။
"မရဘူး ေ႐ွာင္က်န္႔!!! မရဘူး!! မင္းအခုထြက္သြားရင္ ငါ့ကိုအ႐ႈံးေပးလိုက္တာပဲ! အ႐ႈံးမေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ထြက္သြားလို႔မရဘူး"
"ငါ့ကို လာေအာ္မေနနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚ! ငါေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေနတာကို လက္မခံတာေတာ့မင္းသေဘာပဲ။ ေအး...အခုလိုထြက္သြားလို႔ မင္းကိုေၾကာက္ပီး အ႐ႈံးေပးတယ္လို႔ထင္ခ်င္လည္းရတယ္။ မင္းသေဘာပဲ ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး"
YOU ARE READING
Meet Point Of Parallel Lines
Fanfictionငယ်စဉ်ကတည်းက အရာရာတွင် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးစွာ ပြိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လူနှစ်ယောက်... မထင်မှတ်ဘဲ မိဘများက လက်ထပ်လိုက်ကြသောအခါ ညီအစ်ကိုတွေဖြစ်လာကာ တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေဖြစ်လာသော်လည်း... ဆုံမှတ်မရှိတဲ့မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် တစ်နေရာရာမှာ ဆုံလာ...
