ZawGyi
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ မဂၤလာပြဲသည္ေအာင္ျမင္စြာပီးဆံုးသြားရေတာ့ေလသည္။ ဧည့္ခံပြဲသို႔ႂကြေရာက္လာသည့္ လူအမ်ားအား ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ေ႐ွာင္က်န္႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ ဝမ္ဥကၠဌ၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ လိုက္လံ၍ႏႈတ္ဆက္ၾကရေလသည္။ အားလံုးပီးဆံုးသြားသည့္အခါေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ႏွင့္ ဝမ္ရိေပၚမွာ ဝမ္ပါးႏွင့္ယီြ႐ွင္းလန္အား ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"မား....သားတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေသခ်ာေပါက္ ခြဲေနရမွျဖစ္မွာလား က်န္႔အာရယ္...ဝမ္အိမ္ေတာ္မွာပဲ မားတို႔နဲ႔အတူတူေနရင္ရရဲ႕သားနဲ႔...ဘာလို႔အခုလိုေခါင္းမာေနရတာလဲ?"
"ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တိုင္ ခြင့္ျပဳေပးထားတာပါ မား"
"ဒါေတာ့ဒါေပါ့ကြယ္...ဒါေပမဲ့လည္း အခုလို ခြဲေနဖို႔အထိလိုအပ္လို႔လား?"
"မင္းအေမေျပာတာမွန္တယ္ သားက်န္႔...အရင္ကလည္း အတူတူေနလာတာပဲကို...အိမ္မွာက ပါးနဲ႔မင္းအေမကလြဲရင္ဘယ္သူမွမ႐ွိတာကို အခု ရိေပၚနဲ႔သားက မိဘေတြနဲ႔ အတူတူမေနဘူးဆိုေတာ့ ပါးတို႔ကဘယ္စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဝမ္ပါး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္လို႔ပါ"
"အခုဝမ္အိမ္မွာေနရတာကေရာ မလြတ္လပ္လို႔လား သားက်န္႔"
"ဟို..ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒီသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး"
"ေတာ္ပီ..ပါးရာ.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပင္ပန္းေနလို႔ အနာယူခ်င္ေနပီ။ ေျပာခ်င္တာ႐ွိရင္လည္း ေနာက္ေန႔မွသာေျပာေတာ့"
"သားဝမ္ေျပာတာလည္းဟုတ္တာပဲ...ေနာက္မွပဲထပ္ေျပာၾကတာေပါ့အကိုရယ္။ သားတို႔အဖိုးကိုေရာႏႈတ္ဆက္ပီးပီလား?"
"ႏႈတ္ဆက္ပီးပါပီ...အဲဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားပီေနာ္"
မဂၤလာေဆာင္ခန္းမထဲမွထြက္လာသည့္အခါ သူတို႔၏ကားနားတြင္လာေစာင့္ေနသည္ ယီြပင္းကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔လည္း
"ယီြပင္း...ငါကမင္းကို ျပန္သြားပီေတာင္ထင္တာ"
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ဒီမွာလာေစာင့္ေနတာ..အထဲမွာက မင္းတို႔ႏႈတ္ဆက္ရတဲ့ လူေတြမ်ားေနတယ္မလား"
YOU ARE READING
Meet Point Of Parallel Lines
Fanfictionငယ်စဉ်ကတည်းက အရာရာတွင် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးစွာ ပြိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လူနှစ်ယောက်... မထင်မှတ်ဘဲ မိဘများက လက်ထပ်လိုက်ကြသောအခါ ညီအစ်ကိုတွေဖြစ်လာကာ တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေဖြစ်လာသော်လည်း... ဆုံမှတ်မရှိတဲ့မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် တစ်နေရာရာမှာ ဆုံလာ...
