ZawGyi
ႏိုးထလာသည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ တစ္ခုခုႏွင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသလိုမ်ိဳး တင္းက်ပ္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ လႈပ္႐ွားခ်င္ေသာ္ျငား ေျခေထာက္ေတြေရာ လက္ေတြပါ လႈပ္လို႔မရျဖစ္ေနတာမ်ဳိးဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြကိုအားယူဖြင့္ၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုးကိုက္ေနသည့္ ေခါင္းေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ဖြင့္မရသည္မို႔ လႈပ္႐ွားရန္သိပ္အဆင္မေျပေသာ လက္တစ္ဖက္အားေခါင္းသို႔ဖိကိုင္ရန္အလို႔ဌာ အေပၚသို႔ေျမႇာက္လိုက္သည့္အခါ ေျမာက္တက္လာသည္က လက္ႏွစ္ဖက္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုးကိုက္ေနသည့္ေခါင္းေၾကာင့္ မ်က္႐ိုးမ်ားအား အနည္းငယ္ႏွိပ္နယ္ပီးသည့္အခါမွ မ်က္လံုးကိုအားယူကာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ျမင္လိုက္ရသည္က ရင္းႏွီးမႈမ႐ွိသည့္အခန္းက်ယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘာျဖစ္ေနသည္မွန္းကို မသိသျဖင့္ေသခ်ာအာရံုစုစည္းပီး စဥ္းစားလိုက္သည့္အခါ သတိရလိုက္သည္က
'မဂၤလာပြဲ...ဟုတ္တယ္! ဒီေန႔ သူရဲ႕မဂၤလာေဆာင္...ဒါဆို သူကဘာလို႔ဒီကုိေရာက္ေနရတာလဲ? မဂၤလာပြဲကေရာ ဘာျဖစ္သြားပီလဲ? ဘုရားေက်ာင္းထဲဝင္ခါနီး သူ႔ကိုရိေပၚဖုန္းဆက္လို႔ သူအျပင္ထြက္သြားတာ ပီးေတာ့...ပီးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္သြားတာလဲ?'
မဂၤလာပြဲအေၾကာင္းသတိရလိုက္သျဖင့္ အတင္းပင္ကုန္း႐ုန္းထလိုက္သည့္အခါမွ ျမင္လိုက္ရသည္က ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည့္ သူ၏လက္ႏွင့္ေျခေထာက္မ်ားကိုျဖစ္သည္။ လက္မ်ားကို ပိုးပဝါစကဲ့သို႔ အဝတ္ျဖင့္ တင္းက်ပ္စြာစည္းေႏွာင္ခံထားရပီး ေျခေထာက္မ်ားမွေတာ့ သံႀကိဳးမ်ားျဖင့္ခတ္ထားျခင္းခံထားရသည္။ ထပ္မံ၍ သတိျပဳလိုက္မိသည္က အလဲခံထား႐သည့္ သူ၏အဝတ္အစားမ်ား......ထိန္႔လန္႔ေၾကာက္ရြံ႔သြားမႈက ႀကီးစိုးသြားသည့္တစ္ခဏ ေ႐ွာင္က်န္႔မွာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းပင္မသိ။
"ႏိုးေနပီလား?"
"ဝမ္ရိေပၚ!"
ဘာကိုမွ ေရေရရာရာမမွတ္မိေတာ့သည့္ေခါင္းကို အလုပ္ေပးေနတုန္း ဝမ္ရိေပၚက အခန္းထဲသို႔ဝင္လာသျဖင့္ သူ႔မွာ အံ့ျသရမည္ေလာ ထိန္႔လန္႔ရမည္ေလာပင္ မသဲကြဲေတာ့ေပ။
YOU ARE READING
Meet Point Of Parallel Lines
Fanfictionငယ်စဉ်ကတည်းက အရာရာတွင် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးစွာ ပြိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လူနှစ်ယောက်... မထင်မှတ်ဘဲ မိဘများက လက်ထပ်လိုက်ကြသောအခါ ညီအစ်ကိုတွေဖြစ်လာကာ တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေဖြစ်လာသော်လည်း... ဆုံမှတ်မရှိတဲ့မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် တစ်နေရာရာမှာ ဆုံလာ...
