𝑻𝑯𝑬 𝑺𝑬𝑽𝑬𝑵 𝑮𝑨𝑵𝑮𝑺𝑻𝑬𝑹𝑺 𝑰𝑵 𝑴𝒀 𝑯𝑶𝑼𝑺𝑬 (𝑪𝑶𝑴𝑷𝑳𝑬𝑻𝑬𝑫)

(CHAPTER 30)

—CHAPTER 30—

» JACE'S POV «

Araw ng sabado ngayon at pinapapunta ako ngayon ni Jane sa bahay nila para kausapin ako.

Ewan ko ba kung bakit ang aga tumawag sa’kin ng babaeng yun, antok na antok pa naman ako eh.

*BEEP! BEEP! BEEP!*

Busina ko ng makarating ako sa tapat ng bahay nila Jane. Agad din naman akong pinag buksan ng maid nila.

“Good morning po, Sir Jace.” bati nito sa akin.

“Good morning din, Yaya. Where's Jane?” Tanong ko dito.

“Ahh nasa loob po, Sir.”

“Okay. Thank you!”

Agad naman akong pumasok sa loob at nadatnan kong nagbabasa ito ng newspaper.

“Good morning, Baby.” ani ko dito at humalik sa pisngi niya.

“Morning.” Walang gana nitong saad.

“Are you okay? You look failed today.” tanong ko sa kanya.

“Yeah. I'm okay.” –Jane

“So bakit mo pala ako pinapunta dito?” I asked her.

“Ahm wala namiss lang kita. Bakit hindi ko na ba pwedeng tawagan ang BOYFRIEND ko kapag namimiss ko?” ani nito.

I feel something's wrong with her.

“Ahmm No Baby! That's not what l mean, bihira ka lang kasi tumawag sa’kin ng ganito ka aga kung wala ka naman sasabihin. Sabi mo nga kanina sa tawag sa akin na may sasabihin ka. So, what is it?” ani ko pa.

“Okay! I will directly you to the point. Are you in love with Ate Dein?” She asked me.

I don't know what to say, pero bigla na lamang akong hindi nakapag salita sa tanong niya.

“Okay! Silent means YES! You're deeply in love with your f*cking bestfriend.” Diin ani niya.

“Ahmm wait Jane, let me explain.” ani ko dito.

“N-No i-it's o-okay Jace. I understand.” Naiiyak na ani niya.

“Please Jane.. let me explain.” Pilit ko siyang hinahawakan pero pilit din niyang inaalis.

“Like what I said.. IT'S OKAY! I UNDERSTAND. Kasalanan ko din naman eh, kung bakit na in love ka sa bestfriend mo, nawawalan na din ako ng time sayo kaya mas natuon ang atensyon mo sa kanya. P-Pero o-okay lang wag mo akong intindihin kasalanan ko naman talaga eh.” mahabang litanya niya.

“B-But J-Jane...”

“Don't worry hindi ko na ulit gagawin yung ginawa ko noon. Hindi na ulit ako mandadamay ng taong wala naman kasalanan dahil sa una pa lang nasa akin talaga ang mali, kaya kasalanan ko ang lahat. Thank you for the memories that you've done to me.” –Jane

“I-I'm r-really s-sorry, Jane. Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi mahulog sa kanya. Makakahanap ka pa ng lalaking mas hihigit pa sa isang gagong katulad ko. Sorry talaga Jane.” ani ko.

“O-Okay l-lang. Sige aakyat na ako sa itaas may gagawin pa ako eh.” Nanginginig na boses na ani niya.

Pagka akyat niya sa kwarto niya ay saka ko lamang nilisan ang bahay nila.

» ASHTON'S POV «

Hyss! Sobrang boring dito sa bahay ni Pangit kaya naman nagbihis ako at lumabas ng bahay.

Pagkalabas ko ay nakita ko naman si Pangit na nakapajama pa habang nagdidilig ng halaman.

“PANGIT!” Tawag ko dito.