Asiretin Prensesi

12. Firtina Öncesi Sessizlik

Baran odanin icindeki balkona geldigine, o ulasilamazlik hissinin daha da arttigini gördü...Sanki az önce odanin girisindeyken olan o mesafe birden gözünde daha da büyüdü....yaklastikca uzaklasmisti... Anlamiyordu Baran daha dogru düzgün tanimadigi ve konusmadigi hatta yüzünü bile görmedigi o kizin icindeki kalbindeki hüzünü nasil hissettigini...Bu garip duygu onu rahatsiz ettiginden seslenme ihtiyaci hissetti. Sesi ona ulasmayacakmis gibi görünmesine ragmen...

-Selen...

dedi anlamlandiramadigi garip bir ses tonuyla...Ilk basta bakmadi Selene daha dogrusu duymadi Baran'i daldigi düsünceler denizinin icinden...Endiseliydi Selene, Aster icin ve su anda tek düsündügü onun yanina geri dönecegi zamandi...

-Selen

diye tekrar seslendi Baran ulasilmazlik hissi kendisine tepki vermeyen Selene ile artiyor gibiydi..Bu onu sinirlendirmisti sebepsizce..Ancak bu sefer duymustu Selene ve ona dogru dönüp cevap verdi

-Efendim?

diye sordu...Baran bir an ne diyecegini sasirdi...genc kiz ulasilamayacak kadar uzakti...icinin titredigini hissetti Baran.....sonrada aklina gelen ilk seyi söyledi

-Ordan asagiya düsebilirsin

dedi...Selene adamin göremeyecegi bir tebessüm yolladi ona kikirtilar esliginde...Adam genc kizin kikirtisiyla birden kalp atislarinin hizlandigini hissetti...Zarif bir sekilde duvardan inip Baran'a dogru yürümeye basladi...Baran ise kendisine yaklasan kiz ile donup kaldi...Selene onun yanina ulastiginda sefkatli ama hüzünlü bir sesle

-Tesekkür ederim...Hayatini mahvetmeme ragmen hayatimi düsündügün icin

dedi...Kizin sesinde yine o tuhaf tonlama vardi...Uzak ama icini okur gibi bilgece ve birazda hüzünlü bir sefkatle dolu olan bir tonlama...Baran garip bir sekilde kendini huzursuz hissetti Baran bu sözlerle...biraz da utandigini hissetti. Sonra da kendine kizdi ergen kizlar gibi hissettigi icin ve bu kizginligi sesine yansitarak

-Kagit üzerinde bile olsa karimsin...Ölmen sorun cikarir...

dedi..Selene buna samimi ve zarif bir kikirtiyla karsilik verirken

-Bunu aklimda tutacagim

dedi...Baran onun bu hallerine sasirdi... Cünkü ilk kez bu kadar yakin davraniyordu genc kiz kendisine..Bir kac dakikalik sessizlik üzerine Selene

-Özür dilerim

dedi...Baran anlamadigi icin kaslarini catti...

-Neden?

diye sordu Baran

-Az önceki kaba davranisim icin

dedi sesi yogunlasirken...Baran da daha da kaslarini catti o sesin etkisinden cikmak icin...Sonra da

-Evet oldukca kabaydi...Alt tarafi bir soru sormustum...

-Üzgünüm....sesin sert ve yüksek cikinca refleks olarak savunma pozisyonunu aldim....Ayrica sen de oldukca kabaydin hem de en basindan beri... ben o gece söylediklerin ve bugün söylediklerin yüzünden sana karsi hala öfkeliyim...cünkü hayatimda hic o kadar asagilanmamistim....o yüzden bir de bu olunca tutamadim kendimi

dedi....Baran icinde yükselen garip bir his ile beraber rahatsizca kipirdandi...

-O gece fazla gergindim ve sanirim sinirimi senden cikardim...

-Haklisin gergin bir durumdu...Fakat ben kendimi hazirlamistim yani o durumu kabullenmistim olmasi gerekenlerin farkindaydim ve bu süpriz evlilge karsi da kendimi hazirlamistim, üstelik senin tahminin disinda bu evlilikten daha fazlasi icin beklentim de zaten yoktu...hatta bende benzer bir sekilde sekilde düsünüyordum..Sonucta hayat kurtarmak icin yapilan politik bir evlilikti bu ve ben seninde benim gibi insanlarin hayatlarina önem verdigini düsünerek, bunun birbirimzi anlamak icin yeterli olacagina inandim...cünkü ikimizde biliyorduk ki bu evlilik sirf hayat kurtarmak icindi....yani aslinda sözlerinde haklilik payi da vardi...birbirimize karsi beklentilerimizin olmamasi baslangic icin cok büyük bir sorun degildi ve zaten benim de istegim bu yöndeydi....sadece bana karsi sundugun nefret ve sert bir sesle söyledigin o nezaket disi sözler beklemedigim bir seydi, fakat simdi görüyorum ki benden nefret etsen bile hayatima deger veriyorsun...Beni tanimadigin halde üstelik...Bu simdiye kadar kimseden görmedigim tür bir nezaket, bunun icin tesekkür ederim ve gerginlige sebep olup evden uzak kalmana sebep oldugum icin de özür dilerim...