Bu sirada Selene ise yine odasina kapanmisti...Odasindaki balkonun betonuna oturmus ve sirtini kolona dayayarak disariyi ve parlayan Ay'i izliyordu...Üzerinde giydigi beyaz renkli olan upuzun tüllü ve saten geceleginin eteginin bir kismi balkonda oturdugu duvardan asagiya dogru sarkiyordu...diger kismi ise balkonun ic tarafindan sarkip yerle bulusuyordu...ve saldigi uzun saclari da rüzgarla hafifce savruluyordu....Selene bunu her zaman yapardi...Alanois'deyken de yapardi...pencerenin pervazina dizlerini hafif kirarak oturup elbisesinin her iki yandan asagi sarkmasini saglayarak uzaklara bakardi...En cok o zamanlar özgürlüge olan hasretini dindirirdi...Rüzgarin tenini oksamasi ona doganin herkese esit davranan zerafetini anlatirdi...Sarayin disindaki insanlar da bir tek o zaman görebilirlerdi prenseslerini uzaktan...Kimisi cok üzülürdü, kimisi hayran olurdu sarayin güney kalesine kapatilmis yüzü tam gözükmeyen gizemli prenseslerine...herkes bilirdi kralin prensese yaptiginin onu korumak icin oldugunu ama yine de iclerine yerlesen hüzünle ayri bir severlerdi Selene'yi...Bu yüzden Selene ne zaman balkona ciksa insanlar dolusurdu ulasilmaz kalenin ulasilmaz penceresinin altina ve cok uzaktan izlerlerdi prenseslerinin belli belirsiz silüetini ve genc kizin caldigi müzikle kendilerinden gecerlerdi saatlerce...Simdi ayni sey burasi icin gercerliydi...Ona odanin girisinden bakan Baran'nin icini kaplamisti bir hüzün sebepsizce...ve o an sanki herseyi biliyormus gibi hissetti, kizin özgürlüge olan özlemini ve icindeki aciya dair olan herseyi...Icinde kabaran garip rahatsizlik hissiyle kizin yanina gitmek istedi...Aralarinda fazla mesafe olmasa bile uzakta ve ulasilmaz görünen büyülü hüzüne elleriyle dokunmak, ona ulasmak istedi...Bir süre sonra ne yaptigini bile farkedemeden kendini onun yanina yaklasirken buldu..
Odanin icindeki balkona geldigine Baran, o ulasilamazlik hissinin daha da arttigini gördü...Sanki az önce odanin girisindeyken olan o mesafe birden gözünde daha da büyüdü....yaklastikca uzaklasmisti... Anlamiyordu Baran daha dogru düzgün tanimadigi ve konusmadigi hatta yüzünü bile görmedigi o kizin icindeki kalbindeki hüzünü nasil hissettigini...Bu garip duygu onu rahatsiz ettiginden seslenme ihtiyaci hissetti. Sesi ona ulasmayacakmis gibi görünmesine ragmen...
-Selen...
dedi anlamlandiramadigi garip bir ses tonuyla...Ilk basta bakmadi Selene daha dogrusu duymadi Baran'i daldigi düsünceler denizinin icinden...Endiseliydi Selene Aster icin ve su anda tek düsündügü onun yanina geri dönecegi zamandi...
-Selen
diye tekrar seslendi Baran ulasilmazlik hissi kendisine tepki vermeyen Selene ile artiyor gibiydi..Bu onu sinirlendirmisti sebepsizce..Ancak bu sefer duymustu Selene ve ona dogru dönüp cevap verdi
-Efendim?
diye sordu...Baran bir an ne diyecegini sasirdi...genc kiz ulasilamayacak kadar uzakti...icinin titredigini hissetti Baran.....sonrada aklina gelen ilk seyi söyledi
-Ordan asagiya düsebilirsin
dedi...Selene adamin göremeyecegi bir tebessüm yolladi ona kikirtilar esliginde...Adam genc kizin kikirtisiyla birden kalp atislarinin hizlandigini hissetti...Zarif bir sekilde duvardan inip Baran'a dogru yürümeye basladi...Baran ise kendisine yaklasan kiz ile donup kaldi...Selene onun yanina ulastiginda sefkatli ama hüzünlü bir sesle
-Tesekkür ederim...Hayatini mahvetmeme ragmen hayatimi düsündügün icin
dedi...Kizin sesinde yine o tuhaf tonlama vardi...Uzak ama icini okur gibi bilgece ve birazda hüzünlü bir sefkatle dolu olan bir tonlama...Baran garip bir sekilde kendini huzursuz hissetti Baran bu sözlerle...biraz da utandigini hissetti. Sonra da kendine kizdi ergen kizlar gibi hissettigi icin ve bu kizginligi sesine yansitarak
-Kagit üzerinde bile olsa karimsin...Ölmen sorun cikarir...
dedi..Selene buna samimi ve zarif bir kikirtiyla karsilik verirken
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Asiretin Prensesi
Ficción GeneralDIKKAT BU SIRADAN BIR TÖRE YA DA BERDEL HIKAYESI DEGILDIR.... Berdel kitapta sadece ufak bir ayrinti olarak geciyor olayin kendisi ve olay örgüsü cok baska ...
