Kabanata 5: Guilt
Mula sa sinag ng araw na nagmumula sa siwang ng kisame, ang gumilising saakin kinaumagahan. Halos tanghali na ulit ako nagising dahil na rin siguro exhausted kahapon. Wala ang kinalakihan kong tunog ng mga sasakyan, maingay na syudad. Tanging huni lamang ng mga ibon at ang malamig na simoy ng hangin. Hinde ko mapigilang mapangite. Something feels dfferent in this place, this house... it kinda felt different than what I usually live in. I can't even put my fingers into it. Kung ano bang kakaiba na para bang ang init sa pakiramdam. Something na hinde ko naramdaman, o ngayon ko lang ulit nadama.
Isang mahinang katok ang bumasag sa katahimikan ng hapon at ng pag trace ko ng liwanag galing sa butas ng bubog. Hinde ko nalamangh napigilan ang ngite ng makarinig ako ng mubntik hagikgikan sa labas ng pinto.
"Sino yan." walang sumagot.Ngunit isang mahinang katok muli ang nagging tugon. Marahan kong binuksan ang pinto at narinig ko ang takbo ng mga maliit na yapak ng paa pababa sa hagdan.
"Napa sarap ata ang tulog mo ija."
Binigyan ko si titan g maliit na ngite bago tumango. She chuckle elderly bago ako inayang kumain. I notice na wala sila Adam. Pati na rin ang mga bata na kanina lamang ay kumakatok sa aking pintuan.
"Tita si Adam?" tanong ko.
"Nasa labas ija, nabutas yung mga container ng tubig kagabi. Kaya inaayos nya iyon, kasama ung mga bata at wala tayong tubig." Aniya.
Pano naman kaya nasira iyon? Hinde naman siguro gawa ko diba? Naalala kong nasipa ko ang mga iyon sa ilang pagkakataong nag comfort room ako dahil sa sikip ng lugar at gawa din sa bato ang kanilang sahig, at nagkaroon na din yun ng mga algae. They may not be that visible pero madarama mo sila kung sakaling hawakan mo ang sahig. I even have a bruise in my left butt sa pagtumba ko non.
I bite my lips is it my fault again? Ako ba ang nakasira? Pero wala namng crack yun nung mga panahong umalis ako. I make sure na wala akong nadadamage na bagay sa bahay na ito. It's quite embarrassing to even think of making one.
Kaya dahil sa guilty ko, after I finish my food ay lumabas ako at hinanap sila. I'm already wearing shorts and a black shirt ng makita ko sila sa di kalayuan. I saw the kids holding the blue water container na nakabaliktad, habang may nilalagay naman si Adam sa ilalim nito. Maybe something to cover up the hole?
"Anong nangyare?" tanong ko.
"Nabutas yung container ng tubig, natadyakan ni Buchoy ng nadulas kanina." Aniya.
I doubt na si buchoy ang nakasira nyan, impossible kung dulas lang yung nagawa nya at nakabutas ng apat na container. He look at me carefully, ngunit ni hinde ko sya malingon ng maayos. Alam kong ako ang dahilan ng pagkasira ng container. I look at Buchoy whose eyeing the butterflies in the wild.
"May maitutulong ba ako?"
He put the finish one on an open space, at pina arawaan ito. Tinitigan nya ako habang pabalik sya kaya binaling ko ang aking atensyon sa ibang bagay.
"Okay lang, kaya ko na'to" wika nya.
"But, mas mapapabilis yan kung madami ang gagawa. " halos takpan ko ang bibig ko dahil sa biglang inilahad na mga salita.
"H'wag na nga, kaya kona." He repeats.
"Tyaka hinde bagay sa'yo ang ganitoing mga Gawain. Magpahinga ka na lamang sa loob Eleonor." He added.
Bago pa ako muling makapag protyesta, ay inutusan na nya ang mga bata na samahan ako sa may bahay, at baka mangitim daw ako. Kaya nakanguso akong hinigit ng mga bata papunta sa ilong ng bahay.
BINABASA MO ANG
Beautiful Nightmares
Genç KurguEleonor Denovan was a failure. With the pressure on her shoulders, her life fell miserably. Too depressed for her own good, she decides to breathe for a moment. Upon her journey, dahil sa isang aksidente she finds herself lost in a nearly dissolved...