The Epitome of Love (Medical Series#1)

Chapter:21

Kahahatid ko lang kay Ezra sa lobby dahil dito nga kami sa condo ko nag dinner. Pagbalik ko ng Unit ko ay agad akong naligo para makapag check ng record ng mga pasyente.

Umupo ako sa desk ko at inopen ang macbook ko, I need to research more about that patient who has cardiomyophaty.

Nasa kalagitnaan na ako ng pagbabasa ng may mag pop up sa email ko, baka sa ospital nanaman to o mga ka work mate ko, thru email lang kasi nila ako narereach dahil matagal ko ng dineactivate ang instagram ko.

Nagulat nalang ako ng di ito galing sa work.

sharryvilla@gmail.com: Good day Dra.Fernandez, I would like sana to invite you to my kasal kasi ikaw phOez ang maid of honor ko hehez.

Agad namilog ang mga mata ko, si Sharry? ang bestfriend ko? ikakasal na? what a surprise, talagang tinupad niya ang pangako niya nung high school kami na di daw siya magpapakilala sa amin ng mga jowa niya, and she'll just call us when kasalan na HAHAHAHA.

Matagal ko ng di nakakausap si Sharry, maybe last month was our last conversation, nagkumustahan lang kami, we are both kinda busy soo, pero one call away lang naman kami para sa isat isa, we don't communicate more often now but but we can feel each other still.

me: OMG! congrats babeeee! saan ang kasal? sa Hawaii ba?

Hawaii was her dream place at doon niya din gustong magpakasal, she kept on telling me that so di ko makakalimutan.

sharryvilla@gmail.com: no babee :< both our parents want to do it here in the PH, honeymoon nalang siguro sa hawaii which is not a bad idea naman.

Agad umawang ang labi ko, sa Pinas gaganapin ang kasal so I need to go home there.

Parang nag flashback sa akin lahat, ang dami ko na agad naisip na what if's. Kinabahan ako bigla. Di naman ako pwedeng wag nalang pumunta dahil kasal 'to ng bestfriend ko and I'm her maid of honor.

me: So kelan ang kasal?

sharryvilla@gmail.com: This coming saturday day na hahaha, bilis diba, well it's a surprise!

Urghhh sharry why inform me now?

The following days went as usual, duty, patient and surgeries. Aside from that stressing patient who made a debate with me, na wala daw siyang sakit sa puso kaya bigyan ko nalang daw siya nung painkiller na hinihingi niya when in fact all the result of the his test are saying that he has a heart failure and surgery should be done or if not transplant nalang.

Minsan nakaka frustrate ang mga ganoong pasyente but yeah, we have different stand in life, so you should atleast try your best to understand them kahit gusto mo ng magalit, you should always look from their own perspective. That's a Doctor.

Thursday na ngayon, nagpunta ako sa bahay nila Ezra pagkatapos ng duty ko dahil I promised to visit Ani this weekend pero 'yon nga kasal ni Sharry so I can't. Nag lolooked forward pa naman ang batang 'yon sa mga promises, once na pinangako mo di na niya ito makakalimutan hanggang sa tinupad mo ito.

"Yay! Lauren is here! Lauren is here!" she exclaimed pagkalabas namin ni Ezra sa sasakyan.

I hugged her immediately before handling her my little gift.

"Thank you Lauren! I love you!" masayang sabi niya ng makuha ang regalo, ginulo ko naman yung buhok niya.

Binuhat siya ni Ezra at sabay na kaming pumasok sa loob, I saw tita cooking dinner kasama si Nikita kapatid ni Ezra at mama ni Ani.

"Glad you came Lauren!" masayang bati sa akin ni tita sabay beso.

"Glad to see you too Jane, and also you Niki." masayang bati ko rin.

"We're making your favorite pasta for dinner love." saad sa akin ni tita.

"Oh really? let me help you both then!" masayang sabi ko at nagsout ng apron.

Nasa sala naman sila Ezra at Ani na naglalaro, napapangiti ako habang tinitignan sila, they looked cute together.

"Ezra is really fond of children very very much." umiiling na sabi ni tita nang makitang pinapanood ko sila.

"Yeah I know, he's the uncle of many children at the hospital." natatawang sabi ko kaya napatawa sila ni Niki.

"Why are you laughfing there? Your talking shits about me Lauren?" nakangusong sabi ni Ezra mula sa sala.

Tinawanan lang namin siya. Kinwento ko narin 'yung tungkol sa baliw thingy na 'yon at halos lumagalpak sa tawa si tita Jane ganoon na din si Niki.

"What a dumb." umiiling nalang na sabi ni Niki.

Nang matapos ang dinner namin ay nagpaalam na ako dahil maaga pa ang flight ko bukas, Kumuha ako ng 5 days leave, sabi nga nung senior ko kahit isang buwan pa daw kung gugustuhin ko dahil never pa akong nalate sa trabaho, never pa akong umabsent at never pa akong nag avail ng leave mula nung nagsimula akong mag trabaho.

Hinatid ako ni Ezra sa tinitirhan ko as usual.

"Sorry, I can't drop you at the airport tommlrow, I have an early duty." malungkot na sabi niya nang ihinto niya ang sasakyan sa tapat ng building ko.

"It's okay, I'll take a cab." nalangiting sagot ko.

"Just message me when you arrived there alright?" saad niya.

"Yeah, yeah don't worry." natatawang saad ko. Nanatili siyang nakanguso.

"Okay, I'm looking forward for that, have a safe trip Lauren." saad niya sabay halik sa noo ko.

"Hmm, thank you and goodnight." saad ko at bumaba na sa sasakyan niya.

Nang makarating ako sa unit ko ay agad kong inayos ang damit na kukunin ko, di naman masyadong marami dahil limang araw lang naman ako doon kaya sa maliit na maleta ko lang nilagay kasama ang mga iba kong neccesities.

Pagkatapos kong makapag impake ay napahiga ako sa kama at tinitigan nanaman ang puti kong kisame.

Let's face this Lauren.

Matagal na panahon na 'yon, we got different life now. And malapit na ko nang ma over come ito. I'm planning to say yes to Ezra pagbalik ko-he deserves it. We both deserve it.

-🌻