The Epitome of Love (Medical Series#1)

Chapter: 25

I arrived 20 minutes late sa airport kaya nung nakita ko si mama ay sinamaan niya ako ng tingin."Sabi mo kanina on the way kana, so I assumed na nauna kang nakarating dito pero mas nauna pa ako, partida galing pa akong germany."

Napairap naman ako."Ang O.A ma ha. Tara na nga, gutom na ako."

Kinuha ko ang maleta niya at nauna ng naglakad, sumunod din naman agad siya sa akin. Pumara kami ng taxi at nilagay sa likod ang mga dala ni mama kasama na yung maletang hawak ko. Pansin ko medyo marami rami ito kaya I assumed na siguro matatagalan siya rito.

"I already booked a hotel, doon nalang tayo kumain, mag order nalang tayo ng room service." saad ni mama habang nakatingin sa labas ng bintana.

"Okay."sagot ko nalang.

Nang makarating kami sa hotel na tutuluyan niya ay agad siyang humilata sa kama kaya napailing nalang ako.

"Sino ba yang i-memeet mo?" tanong ko habang inaayos ang gamit niya.

"Gusto mong malaman?" she looked at me.

"Kaya nga tinatanong diba?" pagirap ko at agad niyang binato sa akin ang isang unan.

"Aray! Ma naman!" reklamo ko dahil tumama ito deritsyo na mukha ko. Binato ko pabalik ang unan pero nasalo niya. Edi wow.

"It's the person who has your father's heart." bigla siyang sumeryoso.

Napahinto naman ako sa pag aayos ng gamit niya at napatingin sa kanya.

"The person who?" paguulit ko dahil baka na misheard ko lang ang unang sinabi niya.

"-who has your father's heart." paguulit niya.

I didn't misheard it.

I'm not expecting this, my father died long time ago and I didn't expect that this would come into topic now.

"Paano mo nalaman? I mean, paano mo nahanap?' I asked.

"Do you remenber nung pinapahanap ko sayo yung password ng old account ko? I tried to log in every possibilities at na-open siya, matagal ng sinabi sa akin kung sino ang nakakuha, your father's friend na doctor din ang nag sinabi sa akin, he sent the name on my old account bago siya namatay dahil may sakit siya sa puso but I'm not in my normal state of thinking that time kaya di ko binuksan, later lang nung naalala ko, na curious ako kung anong klaseng tao siya, kung mabuting tao ba ang nakakuha sa puso ng tatay mo." she explained.

Dahan dahan naman akong napatango. Actually, wala na akong pakialam kung sinong nakakuha nito, my only concerned is gaya din ng sinabi ko noon na, hoping he or she is living his or her life accordingly.

Kumain na kami ng dumating ang home service at pagkatapos ay nagpahinga na si mama dahil mamayang gabi pa daw niya i-memeet, ako naman ay nakaupo lang sa sofa at tinatanaw ang boung siyudad mula sa glass window habang iniisip ang mga nalaman ko kanina.

I opened my phone at pumunta sa instagram, naka open parin ang convo namin ni Mateo, di ko na siya na exit kanina. I clicked his profile and saw many post, mostly is in the hospital with the other doctors, a pet, a child---yung kanina and baguio city which caught my attention.

'I wish you were here with me.'

That was the caption, i felt something in my heart-pain.

Nag scroll pa ako pababa and most of his background seemed to be familliar-it was my old apartment, I can recognize it. Hindi siya umalis doon.

I continued scrolling untill I saw our old photos, he never deleted it. Parang gusto ko ulit umiyak pero pinigilan ko.Bakit ang sakit?

After long time of thinking and realization, I found my self infront of Mateo's office holding a take out dinner plus his favorite coffee which is I'm not sure if it's still his favorite.

Actually,kanina pa akong nakatayo rito, gusto kong kumatok pero parang ayaw gumalaw ng mga kamay ko, parang bumalik yung neurophaty ko joke. Nakailang hinga narin ako ng malalim pero my confidence is not helping me.

Parang gusto ko ng mag give up nalang at bumalik nalang pag ready na ako pero baka mahuli nanaman ang lahat sa huling pagkakataon. I just need to confirm one thing to settle everything.

"What are you doing here?"

Nanigas ang boung katawan ko ng marinig ko siyang nagsalita mula sa likod ko.

So he's not inside? nice.

Dahan dahan akong humarap sa kanya at nagpahigid. Nakakunot noo lang siyang tumingin sa akin bago pumasok sa loob.

Wow! parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa.

For the last time, I took a long breath again before entering his office. Lord, kayo na po ang bahala sa akin, sana di ako atakihin sa puso.

I saw him seating na nakasout ng specs habang may hawak na papel at may binabasa sa computer, nakakunot pa ang noo habang busy sa pagbabasa, di ko tuloy alam kung anong dapat kong gawin kaya tumikhim nalang ako, dahilan para tumingin siya sa akin.

"Uh...do you need a consultation?" tanong niya sa akin.

yes, I think something's wrong in my heart.

"U-uh.....h-hindi, I actually brought you a dinner." nauutal na sagot ko. Eto nanaman tayo.

"I don't remember ordering a food." he answered. Ano ba!

"Yeah, you don't, I buyed it for you." sagot ko.

"Yeah? why would you buy me a dinner?" seryoso parin siya.

Lord, help me please. Buti nalang sa med school ako pumasok at hindi sa law school because I'm really bad at reasoning.

Nilapag ko sa coffee table ng office niya ang pagkain.

"B-because-"

"Doc. Acosta!" sabay kaming napatingin sa may pintoan ng bumukas ito.

Napatigil naman ang babeng doctor sa dapat niyang sasabihin ng makita kami.

"Ano 'yon?" pag wawasak ni Mateo sa katahimikan.

"U-uh...yung pasyente pong inoperahan ni Doc.Guttierez nag cacardiac arrest." sagot nito.

Agad namang sinout ni Mateo ang gown niya at tumingin muna sa akin bago umalis.

"You wait me here...Elizabeth."

And this time, I waited for him.

-🌻