Lost Luna

Babysitten

Mijn wekker gaat, ik schrik wakker. Ik wil net gaan schelden op dat rot ding als ik besef welke dag het vandaag is. Ik begin te gillen, "AAAAH!" Ik hoor gerommel aan de andere kant van de muur, waarschijnlijk mijn broer, maar het boeit me geen reet. Ik stap mijn bed uit en ren naar mijn kledingtablet. Ik scroll door mijn kledinglijst en klik de leukste aan. mijn favorite haarstyle haal ik uit het programma en klik op een haarstyle met meer volume. Ook mijn make-up stel ik in en klik op klaar. Snel ren ik naar het platform en de bekende blauwe straal schiet omhoog. Ik stap aangekleed van het platform. Binnen 3 minuten klaar, niet mijn record. Snel loop ik in mijn donkerblauwe korte spijkerboek en groen T-shirt met zwart leren jack naar beneden. "Morge mam." Zeg ik tegen de vrouw in de keuken. We hebben niets met elkaar gemeen, behalve ons haar. De blondbruine haren heb ik van haar geërft, de rest komt allemaal van mijn vader. Mijn groene ogen, mijn lichte huid, mijn kleine lengte en dus ook mijn slechte oogzicht. Daarom draag ik een bril met een zwart montuur. Opzich valt hij wel mee, hij staat leuk. Zegt mijn familie. Mam noemt mij altijd schattig en zegt dat ik slank ben. Ik zeg altijd dat ik gewoon mager ben. "Goeiemorgen Lun." Zegt mam met een glimlach, "Heb je nog geslapen of heb je de hele nacht wakker gelegen?" Ik grijns, "Ja hoor, ik heb heerlijk geslapen. Ik droomde dat ik met de Badboys mee mocht doen en toen zei Ian tegenover het hele publiek dat hij van mij hield." Ik kijk dromerig voor me uit en zucht diep. "Niemand hoeft jou misselijkmakende liefde voor Ian te horen." Mijn oudere broer komt geïrriteerd binnen lopen. "Ik wel." Zeg ik met een lach. Dan gaat de telefoon, "Ik neem hem wel." En ik veer op. Ik ren naar de telefoon binnen en neem hem op.

Mijn beste vriendin Jessie staat tegenover me. Ze gilt, ik gil, wij gillen. "OMG, OMG, het gaat echt gebeuren!" Gilt Jessie, "We gaan naar de Badboys! Live!" Gil ik. We huppelen rond maar dan stopt Jessie opeens, "Wacht!" Zegt ze dan, "Wat doen we aan?" Ik rol met mijn ogen, altijd haar obsessie met kleren. "Ik trek dit aan." Zeg ik en ik draai een rondje. Jessie schiet in de lach en ik kijk haar boos aan, "Wat nou?" Jessie giert het uit en wijst naar mijn voeten, "Toch wel met schoenen mag ik hopen?" Ik kijk naar mijn blote voeten. Shit, ze heeft gelijk, weer mijn schoenen vergeten. ik zucht, "Ja, met schoenen, de zwarte laarsjes met haken." Zeg ik, Jessie kijkt me onderzoekend aan, "Die hoge?" Vraagt ze, ik knik. Ze lacht, "Sieraden?" Ze kijkt me onderzoekend aan. "Ja," zeg ik "Mijn ketting en ring, de standaard sieraden." Jessie lacht en schud haar hoofd, "Zo zal Ian je nooit zien staan." Ik kijk haar verontwaardigt aan, "Alsof jij Micheals oog zal trekken." Jessie kijkt me sceptisch aan, "natuurlijk wel, ik wed dat als hij mij ziet hij het hele concert stopt om te zorgen dat ik bij hem op het podium sta." Zegt ze dromerig. Ik schud lachend mijn hoofd, "Dream on girl, dream on."

"Luna!" Hoor ik mijn moeder roep. "Luna, kom! Je komt telaat bij Elaine zo! Je kan de hele avond nog met Jessie praten!" Ik zucht. Nee mam, dan dansen we. "Byee girl." Zeg ik tegen Jessie. Ze kan nog net doeii terug zeggen voor ik de telefoon uitloop.

Ik ren naar boven trek snel de laarzen aan. De ketting met mijn naam en mijn ring doe ik ook gelijk om. "Ik ga mam." Roep ik haar toe voor ik de deur achter me dichttrek. Snel stap ik in mijn Mob, zie een soort zwevende halve koepel met kussens die een kwartslag wordt gedraaid voor je, en zeg "Elaine Mooister, prinses Beatrix laan nummer 9." De Mob schiet naar voren en ik pak het kleine zwarte doosje ook wel een PBR, Portable Book Reader, genoemd. Ik ontgrendel hem door mijn vinger te scannen en het beeldscherm wordt voor mij geprojecteerd. Snel scroll ik naar mijn favorite thriller en begin te lezen. Al veel te snel zijn we er, ik net 1 hoofdstuk uit als de Mob stopt. Ik stop snel mijn PBR in mijn zak en loop naar de deur en klop aan.

De deur gaat open en een vrouw van middelbare leeftijd staat in de deur opening. "Goedemorgen Elaine." Zeg ik. Elaine knikt me toe en loopt terug de gang in naar het kruidende kind. "Dankje dat je toch wil oppassen ookal is het je vrije dag." Zegt ze dankbaar. "Ach Elaine, ik ben juist blij, anders had ik de hele dag naar de klok gekeken." vertel ik haar. Elaine grinnikt, "Dat is waar ook, je gaat vanavond naar het concert." Ik knik. "Nou, je heb geluk, Bram is onhandelbaar." Ik moet lachen, "De hele vroege pubertijd." Grap ik. Ik loop naar de kinderkamer en pakt Bram de baby op. "Hey kleintje, hoe gaat het met mijn kleine bruller." Kier ik, "Heeft mijn kleine Brammetje honger?" Elaine lacht, "Zijn flesje staat in de koelkast en zijn Bedje en luiers staan ingeprogrammeerd, samen met de pyjama." Zegt ze. Ik knik, "Weet ik Elaine, ga nou maar, ik zorg wel voor Brammetje Brul." Ik pak Brametjes hand en zwaai ermee naar zijn moeder. Elaine lacht en zwaait terug, "Doei Luna, doei Brammetje!" Ze doet de deur achter zich dicht en ik neem Bram mee naar de woonkamer. "Zo Brammetje, wat zullen we eens gaan doen." Zeg ik tegen hem. Bram kijkt mw met grote nietsbegrijpende en bewonderende ogen aan. Ik smelt, zelfs op mijn slechste dag kan hij mij nog blij maken. Ik werp een blik op de klok en besluit dat hij wel wat slaap kan gebruiken. Ik leg hem op de commod en druk zijn pyjama in op het keuze menu. De zachte blauwe straal verschijnt weer en ik leg Bram in zijn bedje. Ik leun op het bedje en hij gaat iets minder hoog zweven, daarna wieg ik hem zachtjes in slaap. Normaal gesproken werkt dat, maar, zoals Elaine al zei, is hij vandaag voor zijn doen onhandelbaar. Ik graaf in mijn hoofd naar een oplossing. Ik heb ergens gelezen dat een liedje zingen wel eens helpt, maar er schiet me zo even niets binnen dus neurie ik een oud slaapliedje. Bram vecht tegen zijn slaap maar uiteindelijk vallen zijn ogen dicht. De rest van de tijd lees ik in mijn boek verder. Bram wordt 2 keer wakker, 1 keer vanwege de honger en nog een keer omdat hij zijn luier had volgescheten. Elaine kwam later thuis dan verwacht, wat ik verwachtte, wat betekend dat ze het leuk had gehad. Ze bedankte me nogmaals en daarna vertrok ik. De rest van de dag ging compleet aan mijn voorbij en voor ik het wist stapte ik bij Jessie in. Dan krijgen de zenuwen me te pakken. We gaan naar het concert.