Ik zit voorin de auto en de verwarming staat aan. Ik kijk uit het raam naar het winterwonderlandschap dat zich voor ons uitstrekt. We komen na een tijdje tot stilstand en ik kijk op. We staan op de parkeerplaats van de studio. Het ziet er hightech uit en behoorkijk kleurrijk voor een studio. Luke ziet me kijken, "Je had zeker iets serieuzers verwacht." Merkt hij op, en ik knik. De jongens lachen en Micheal zegt "Je moest eens weten hoe serieus het daar binnen is!" En om de een of andere reden moeten de jongens nog harder lachen. We lopen naar binnen en meteen komt een mollige man onze kant op. "Ah!" Zegt hij terwijl hij zijn armen spreid alsof hij ons een knuffel zal geven. "Daar zijn mijn kleine Duiveltjes!" Hij knuffelt de jongens een voor een. Dan krijgt hij mij in zicht, "En ze hebben een engeltje mee gebracht!" Lacht hij verrukt terwijl hij me ook plat knuffelt. De jongens kijken me grijnzend aan terwijl ik vecht voor mijn adem. "Kom Kom kindertjes, er moeten liedjes worden opgenomen." En hij trekt ons mee naar de meest hightech ruimte ooit. Een paar uur lang nemen we liedjes op en als we vervolgens in de overlegkamer zitten begint Mr Milano over de tour. "Hebben jullie duiveltjes jullie koffer al ingepakt? De tour is vervroegt, jullie vertrekken na het interview." Een steek in mijn hart, nu kan ik geeneens echt afscheid nemen. "Waarom is de tour vervroegt?" Vraagt Luke nadat ze alle hebben geknikt. "Omdat de meeste fans dan vakantie hebben en er dus meer kaartjes worden verkocht." Antwoord Mr Milano. Dan kijkt hij naar mij, "En jij engeltje, heb jij al ingepakt?" Ik trek verbaast mijn wenkbrauw op, "I-ik?" Hij trekt ook zijn wenkbrauw op en we kijken tegelijkertijd naar de jongens, "Suprise!" Schreeuwen zij.
JE LEEST
Lost Luna
Science Fictionstel je voor, je leeft in het jaar 2065, je leven is zo normaal als maar kan, je gaat met je BFF naar het concert van je dromen. Die nacht veranderd alles, maar weet je dat wel. Je bent in de zaal en geniet van het optreden, maar je wordt misselijk...