Lost Luna

tour

Het is al laat als we beginnen te rijden. We hebben net gegeten en we hangen voor de tv. Dan zet Daniel hem uit en zegt "Doen durf of de waarheid aan Micheal." Micheal draait zich naar hem toe en zegt "Waarheid." Ian roept zijn vraag, "Waar heb je het meeste zin in deze tour?" Micheal wacht niet af en gilt "Zingen!" We moeten lachen en dan keert Micheal zich naar mij, Hij doet zijn mond open om wat te zeggen. "Waarheid." Zeg ik voor hij kan antwoorden. Micheal trekt zijn wenkbrauw op en zegt spottend "Eigenlijk wou ik vragen of het een leugen of waarheid is dat je me leuk vind, bedankt voor het antwoord." En hij knipoogt. We moeten allemaal daarom lachen en dan vraagt hij "Wat is je geheim?" Ik wordt wit en meteen wil hij zich terugtrekken, maar ik geef hem de kans niet. "Ik schrijf een liedje." Het wordt stil en ze kijken mij aan. "Is het af?" Vraagt Ian en ik schud mijn hoofd, "Bijna." Ik krijg een microfoon onder mijn neus gedrukt en ik pak hem zuchtend aan, "Ik pak je nog wel terug Micheal." Grom ik en ik begint te zingen.
(* is refrein)

The history of my mind is written on paper and I don't know when or why but they're gone. But that's what I suspected, 'cause memories don't stay around for long. I can't recall any faces that I see here. Name's or Friends or anything at all. My past is burned to ashes of paper, but I can't give in, have to stand tall.
*ev'rything is dull and strange, it's so weird. I don't know anything at all. My name, my past, my familie, it's all gone. There's no ons besides me, I'm alone after all. I'm so done that I can't seem to recall*
The sea of my concious is stormy, the waves reach higher then the sky. There's no spot of brightness left now, like my memories there gone with the light. And all that's left are strangers to surround me, Maybe it's a fresh start for my life.
*
I'm afraid I won't be able to get them back, to know what had happend in my past. Maybe it's better to not know, but who am I without the rest? I hope that I can make a new me, even do I don't know who I am. Who I am!
*
I can't seem to recall! But do I wanna know?

Het blijft stil en ze kijken me verbaast aan, dan beginnen ze te juichen dat ik mee moet zingen op de tour en ik schud mijn hoofd. Niet met mijn plankenkoorts. We gaan nog even door en dan gaan we slapen. Ik lig wakker in Ians armen, morgen komen we aan in Ecromalie, vroeger Oekraïne, en moeten ze optreden. Ik denk na over hun voorstel, zal ik meedoen?