꧁Anime Evrenine geçit (otɑku)꧂

✾50. Gün!✾

Medyadaki Bakugou  😳
Neyse medyadaki şarkıyı dinleyerek okumayı unutmayın! (〃ﾟ3ﾟ〃)

(｡>_<｡)✾(｡>_<｡)✾(｡>_<｡)✾(｡>_<｡)✾(｡>_<｡)

Evet hala bu evrende sıkışmış durumdayız! Diğerleriyle iletişime geçmeyi hala başaramadık. En az 2 aya yakın buradayız, nasıl kutulucağımıza dair hiç bir fikrim yok. Artık bu durumdan ikimizde sıkılmış durumdayız bir şeyler yapmamız gerek! Moe-san... Sana şuan o kadar çok ihtiyacım var ki, eğer benim yüzümden ölmüş olmasaydın buradan beni yine sen kurtaracaktın bundan hiç şüphem yok. Bakugou dışarı çıkmak istediğini söyledi ama bu hiç de iyi bir fikir değil, zaten tüm haberlerde benim resmim varken dışarı çıkıp fark edilme riskine giremezdim. Ben de bu evde tıkılı kalmaktan pek memnun değilim ama elden bir şey gelmez.

Sadece bir mucize olmasını bekliyorduk. Midoriya-san'a attığım mesajlar iletilmiyor. Daha fazla bu evde kalmaya dayanamıyordum. Kılık değiştirip dışarı çıkmaya karar verdik. Bakugou geleneksel bir Japon kıyafeti giydi. Ben de makyaj yaptım lens takıp. Dışarı çıktık Bakugou etrafı inceliyordu.

-Burası normal görünüyor.

-Ne yani farklı bir Evren diye etrafta garip ayıcıkların koşturmasını falan mı bekliyordun?

-Yine de farklı bir şeyler bekliyordum.

-Neyse şimdi nereye gideceğiz?

-Nereden bileyim?!

-Haaa! abi sen cosplayer misin?

Önümüze aniden çıkan küçük bir çocukla durup bir birimize baktık.

-Ne? -

-Aa evet o bir cosplayer!

-Vay be! yüzü hiç de makyaj gibi görünmüyor çok gerçekci gözleri de kocaman!

-Sen ne?! -

-Ah! E-evet o çok gerçekci makyajlar yapıyor değil mi?

-Evet, bir fotoğraf çekine bilir miyiz?

-*Fısıldayarak* evet de evet! Desenee!

-İyi tamam!

-*Rahat bir nefes verir*

Bokugou eğilip çocuğun elindeki telefonu aldı ve resim çekti ardından telefonu tekrar çocuğa uzattı.

-Abi bu Bakugou cosplay'i değil mi?

Bakugou kulağıma eğildi birden.

-Bu çocuk benim adımı nereden biliyor be?!

-Kapa çeneni!

Çocuk şaşkın gözlerle bize bakıyordu.

-Abi gözlerin sanki gerçek gibi...

-Ne, hayır canım gerçek bir insanın neden bu kadar büyük gözleri olsun ki değil mi Jack?

-Sen bana insan değilsin falan mı demeye çalışıyorsun lan?!

-*Fısıldar* Bakugou çocuk anlayacak sus artık!

-Neyse artık biz gidelim geç kalacağız yoksa.

-Peki görüşürüz abi!

Bakugou'yu kolundan tuttum ve hızlıca oradan uzaklaştık. Ucuz atlatmıştık yoksa çocuk şüphelenmeye başlayabilirdi. Karşımızdaki kafelerden birisine geçip oturduk neyseki 1 ya da 2 kişi vardı sadece. İçecek bir şeyler söyledik. Biraz kafa dağıtmaya ve mantıklı düşünmeye ihtiyacımız var. O evde olduğumdan beri pek rahat nefes alamadım açıkcası çünkü abim sürekli beni Bakugou'dan uzak tutmaya çalışıyor, her zaman bir birleriyle tartışıyorlardı. Neyse ki bugün abimin işi çıktı ve gitmek zorunda kaldı. Biz de Bakugou ile bu şansı değerlendirelim diyerek kılık değiştirip dışarı çıktık, sonuçta dışarda insanlar tarafından tanınmak istemezdik değil mi?