꧁Anime Evrenine geçit (otɑku)꧂

🌿Zamanla İyileşir🌿

Moe-san'ın ölümünden bu yana 1 ay geçti. çok zayıf düştüm 47 kilodan 40 kiloya indim bu yüzden çok zayıfladım. UA'ye devam etmeye başladım çünkü Aizawa Sensei 2 gün gelmedikten sonra neden gelmediğimi kontrol etmek için evime geldi ve beni azarladı haklıydı sonuçta beni yurda taşınmam için ikna etti. Okulda kimseyle konuşmuyorum. Herkes benimle konuşmaya çalışıyor herkes herşeyden haberdar ve destek olmaya çalışıyorlar. Ama bu içimdeki yangını bir nebze olsun azaltmıyor. Midoriya-san bu durumdan hiç hoşnut değil. Bir keresinde halisyünasyon mu gördüm bilmiyorum ama Moe-san'ın karşımda bana bakıp gülümsediğini gördüm. Ders o sırada Aizawa Sensei ileydi kendimi tutamayıp ağlayarak sınıftan çıktım. Her ne kadar acımı diğerlerinin yanında göstermemeye çalışsam da mutlaka bir yerlerden patlak veriyordu. Belki de unutmaya çalışmalıyım onu ama beni seven birisini bir kenara atıp unutmaya çalışmak çok vicdansızca hissettiriyor...
Son dersteydik Aizawa Sensei beni yanına çağırdı anladım ki artık onun da sabrı taşmıştı. Yavaş adımlarla korüdordan geçtim ve Öğretmenler odasının kapısında durdum kapıyı tıklatıp içeri girdim. Sadece Aizawa sensei vardı. Önündeki sandalyeye oturmamı işaret etti. Oturdum ve konuşmasını bekledim.

-Nana, yaşadığın şeyleri biliyorum ne kadar acı verici olduğunu da ama daha fazla bu şekilde devam edemezsin. Arkadaşların da bu konu da çok endişeli özellikle Midoriya herkes seni mutlu etmek için uğraşıyor ama sen tek bir noktaya takılı kalmış durumdasın, Moe Koji'nin ölümüne seni onun ölümü neden bu kadar sarstı bilmiyorum ve bazı şüphelerim var. Evrenler arası kaçak olan bir kişiye bu kadar yakın olman seni şüpheli durumuna düşürüyor farkındasın değil mi?

-evet, ama eğer farklı evrenden gelmiş bir kaçak olsaydım neden bir özgünlüğüm olsun?

-evet, işte bu şüphelenmemizi engelleyen tek nokta. Ayrıca psikolojik durumuna gelecek olursak senin için psikolojik destek sağlayacağım sınıf öğretmenin olarak.

-teşekkür ederim, sensei peki saygısızlık etmek istemem ama size bir şey sorabilir miyim?

-tabi, dinliyorum.

-sizi ölümüne seven birisi var ama siz onu sevmiyorsunuz sizin mutluluğunuz için kendi ölümüne göz yumsa ve ölse ne yapardınız?

-suçlu hissederdim sanırım.

-tam da düşündüğüm gibi...

-Moe Koji seni seviyordu demek.

-onun tek istediği sevgiydi ama ben ona bunu bile veremedim...

-suçluluk hissini ve kaybetmiştik hissini iyi bilirim. Nasıl hissettiğini anlayabiliyorum ama zamanla acın azalacak ve bazı şeyleri unutman gerekecek eğer kendin üstesinden gelemiyorsan etrafındaki kişilerden ya da bir uzmandan yardım almak zorundasın.

-biliyorum sensei ama onu değersiz bir şeymiş gibi bir kenara atıp unutmak sizcede vicdansızlık değil mi?

-belki ama sonuçta bir şekilde yaşamaya devam etmek zorundayız. Yol arkadaşın ölmüş olsada tren hala yol almaya devam ediyor.

-onu unutmak için ne yapmalıyım Sensei?

-hayatından çıkan bir kişi için ölmeyi değil şuan hayatında olan kişiler için yaşamayı öğrenmelisin.

-deneyeceğim teşekkürler sensei.

-eğer konuşmaya ihtiyacın olursa yanıma gelebilirsin ama bunun için arkaşlarına gitmeni öneririm onlar sana benden daha çok yardımcı olacaktır.

-peki, sağolun sensei.

-önemli değil ayrıca bir daha devamsızlık ya da ağlayarak sınıftan kaçtığına dair şeyler duymak istemiyorum.