꧁Anime Evrenine geçit (otɑku)꧂

🍻Bar🍻

Evet bu seferki bölüm cidden garip ve üzücü...
Medyadaki şarkıyı dinleyerek okumanızı öneririm! ˙˚ʚ(´◡')ɞ˚˙
♡ İyi okumalar. ♡

♛┈⛧┈┈•༶♛┈⛧┈┈•༶♛┈⛧┈┈•┈┈⛧┈♛

Bakugou beni bıraktı ve yüzüme doğru bağırmaya başladı.

-Gerçekten mi?! Bu kadar düşüncesiz misin?! Senin için neden endişeleniyorum ki?! Bu tam bir aptallık!

-Bakugou yeter...

-Yeter mi?! Nana kendini ne durumlara soktuğunun farkında mısın?! Yurda döndüğün zaman şoktaydın titriyordun! Ve şimdi bana susmamı mı söylüyorsun?! Söylesene ne kullandın?!

-Bakugou! Bu seni ilgilendirmez!

-Beni ilgilendirmez demek! O zaman ne diye hayatıma girmek için bu kadar çabaladın? Eğer beni hayatında istemiyorsan sende benim hayatımdan defol Nana Yushi!!

Yatağımdan kalkıp ona bir tokat attım. Dehşet ve öfkeyle bana baktı sertçe beni itip elimdeki telefonu duvara fırlattı ardından kapıyı çarpıp çıktı.

-Nana iyi misin? (Mina)

-Nefret ediyorum herşeyden! Özellikle kendimden...

Boy aynasını sinirle yere attım masadaki herşeyi yere fırlattım sakinleşene kadar odada ki herşeyi yerle bir ettim sonra ağlayarak yere çöktüm. Mina yanıma gelip bana sarıldı ama kapının tıklanmasıyla tekrar ayağa kalktı. Bu kadar sesten sonra yurttakilerin uyanması normaldi.

-Mina yalnız kalmak istiyorum...

-Peki ben diğerleriyle ilgilenirim.

Mina odadan çıkıp kapıyı kapattı. Yatağıma yattım ağlayarak uyumayı bekledim sessizce... Hiç bir şey düşünmek istemiyordum çünkü düşündükçe kendimden nefret edip penceremden atlamak istiyorum...

Gece uyandığımda saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama hava karardığına göre uzun bir süredir uyuduğum ortadaydı saate baktım Bakugou ile olan kavgamızın üzerinden 20 saat geçmişti, kendime hakim olamayıp ona tokat atmıştım o da telefonumu duvara fırlatıp kırmıştı. Hiç yanıma gelmedi kavgadan sonra onun kalbini kırmıştım ve bu hayatta yapmak istediğim en son şeydi çok kötü hissediyordum. Onun hayal kırıklığına uğramış hüzünlü gözlerini düşündükçe sadece ölmek istiyorum! Son zamanlarda insanları sadece üzüyorum.. Kendimi sevmek için hiç bir nedenim yok! Buraya geldiğimden beri onlara sadece dert oldum...

Haplar aklıma geldi gidip kirli sebetindeki kapşonumu çıkardım ve ceplerini kontrol ettim toplam 9 hap vardı ve hepsi duruyordu. Onları bulmadıkları için şanslıydım. Haplardan birisini ağzıma attım bunlar beni mutlu ediyordu bu yüzden umrumda değildi öleceksem de mutlu olarak ölmek istiyorum. Bakugou sevgilim beni affet olur mu? Çünkü benim gibi suçlu birisi senin gibi bir kahramanın hayatında sadece fazlalıktan ibaret...

Şuan bir yanım ağlayarak Bakugou'nun odasına dalıp kollarına sığınmak istiyor ama diğer bir yanım da ondan uzak kalmak istiyor. Ne yapmam gerek bilmiyorum bu yüzden dışarı çıkmak için hazırlanıyorum. Sadece Harushi'nin yanına gidip herşeyi unutacak kadar eğlenip kafa bulmak istiyorum.

Yurttan ayrılıp uzaklaştığımda Harushi'yi nerede bulacağımı bilmiyordum bu yüzden sadece dün gece gittiğim yolu izleyip bara doğru ilerlemeye başladım. Barın önüne geldiğimde durup saate baktım 02:32 o kadar geç değildi sanırım... İçeri girdim bu sefer daha fazla kişi vardı ve gürültülü bir müzikle dans ediyorlardı. Kulaklarımı kapatarak arka tarafa göz ucuyla baktım sadece yaşlı adam ve küçük kız vardı Harushi'yi etrafta göremiyordum bu yüzden Yaşlı adama sormaya karar verdim. Hızlı adımlarla insanların arasından geçip arka kapıya ulaştım. Küçük kız şaşkınca bana baktı.