Kabanata 24:
WeirdLaglag ang panga ko nang bitawan niya ang mga salitang iyon. His face become more distorted. I gasped in disbelief and he sneered.
"Nevermind. I don't want to ruined the atmosphere." he said and caught my wrist. I am still in a dazed when he gently pulled me in the center where the table is.
"Pinaghandaan ko 'to tapos sisirain ko lang." bulong niya. Bumagsak ang tingin ko sa kamay niyang hawak ang palapulsuhan ko. My tummy swirl up and I bit my lower lip.
"You really prepared this?" tanong ko. Simple siyang tumango roon. The smell of the scented candle is lingering in the room. And the light from the candle illuminated the place that make it so magical and romantic.
Zuriel pulled a chair for me. Napaigtad pa ako bahagya ng hawakan niya ang bewang ko. Kumislot ang labi niya ng mapansin ang reaksiyon ko. I sat on the chair and he even make sure that I was fine on my seat before he sat in the chair in front of me.
I look at the food in the table. Kakain ko lang kanina pero nagugutom muli ako. My tummy growl on smelling the food.
"May kinuha rin ba kayong mga tao para maging chef sa paaralan na ito?" I wanted to throw it as a joke and look at Zuriel, but his expression become serious.
"I am the one who cook it." noong una nakatitig lang ako sa kanya pero nang maiproseso ko kung ano ang sinabi niya ay namilog ang mga mata ko. I gasped.
"R-Really?" the serious atmosphere vanish suddenly. Tumingin ako sa mga nakahilerang pagkain na naroon.
"Lahat ng ito?" tanong ko. He get his wine glass and sipped on it. He nodded. I gasped in amusement.
"Yeah, hindi ba halata?" tanong niya. My mouth parted in shock.
"I can't see you as a man who can cook." saad ko at nagtaas siya ng kilay.
"You're quite harsh huh." ngumuso lang ako roon. I hold the fork and knife. I cut the meat in my plate and taste it.
I munch it on my mouth and my eyes widen on the taste of it!
"Ang sarap!" nagbago ang ekspresyon niya sa sagot ko. He bit his lower lip to stifle a smile. Para bang pinipigilan na kumawala ang reaksiyon.
"Talaga?"
"Oo, magaling ka palang magluto?"
"I am the one who's cooking my own food." mas lalo lamang akong nagulat roon.
"Wala kang tiwala sa mga nagluluto rito?" tanong ko.
"Hindi sa ganoon. I just want to cook my own food." aniya at pinagsalikop lang ang mga kamay at pinagmasdan akong kumain.
"You're probably here for years that you seems so used on cooking now." I said and cut the chicken again. I tried the soup too and my eyes widen because it taste so good too!
"Sakto lang." now I am the one who arch my brow. Ngumisi siya roon.
"Ang yabang mo." mas lalo siyang ngumisi roon. He shrugged. Kumunot ang noo ko ng makitang hindi siya kumakain.
"Bakit hindi ka pa kumakain?" tanong ko. Parang doon niya lang rin napagtanto iyon at bumagsak ang tingin niya sa pagkain at napaayos ng upo.
Ngumisi ako.
He hold now the spoon and fork too and start eating. Napatitig ako sa kanya bigla. Ngayon naintindihan ko na kung bakit hindi siya makakain kanina. Parang gusto ko na lang rin panoorin siya kaysa kumain. I pursed my lips and heaved a sigh.
BINABASA MO ANG
Raven University
Mystery / ThrillerWelcome to Raven University! Kung saan hindi pang akademikong asignatura ang iyong aaralin, kundi kung paano lumaban para mabuhay at... pumatay. This secret and hidden school is built where abducted persons train for combats and play a human dark g...