Raven University

Kabanata 16

Kabanata 16:
Shower

Nagsibalian ang mga maliit na sanga na nasa lupa nang aksidente ko iyong matapakan. Iyon ang bumasag sa nakakabinging katahimikan naming lima. An another Death Friday came, at ang kaibahan sa mga nakaraan na naganap na nakasanayan namin, ang atmospera at presensiya naming lahat ay iba.

It was different. Kung mukha kaming determinado at hindi matitinag noon, ngayon ay blanko ang ekspresyon naming lahat at parang walang buhay na naglakakad dahil sa bigat ng dala namin sa dibdib.

I glance in my sides, kung nasaan nakapuwesto si Anais kapag maglalakad kami. But I see none and my heart contorted in pain. Laging ganoon ang nararamdaman ko kapag napapasulyap sa puwestong iyon.

At alam kong hindi lang ako ang nakakaramdam nito kundi kaming lahat.

"Fix yourself Libra. We need to be alerted in the enemy." si Zarco na mukhang hindi na yata nakayanan ang kinikilos naming lahat.

I wanted to burst into tears again in pain for losing Anais. Kasi hindi ko pa rin matanggap hanggang ngayon iyong nangyari. Sa sitwasyon naming ito parang paulit-ulit na pinapaalala sa amin na wala na talaga siya sa amin.

Naroon iyong pakiramdam na may kulang. Na may mali, na may hindi tama sa pagkakaayos.

Iyong pakiramdam ko kanina nang umalis ay kahit kumpleto naman ang dala kong gamit ay parang may nakaligtaan pa rin ako, pero hindi ko alam kung ano iyon o hindi ko lang talaga madadala pa dahil wala na.

That's what I feel while I'm walking now.

"Ang sakit pa rin Zarco." si Lovelace na kumikislap na naman ang mga mata. Humigpit ang hawak ko sa palaso.

"I know it's still hard for us. We're still mourning. Ako rin." simula ni Zarco at napahinto na kami sa paglalakad roon. Humilig si Klein sa katawan ng puno. Parang ginawa niya iyon dahil parang kaunting hakbang na lang ay matutumba na siya.

His expression were blank and I can't still trace any humor in his face.

"Lahat tayo nasasaktan Lovelace. Akala ko ba nagising ko na kayong lahat? Inalay ni Anais ang buhay niya para sa kapakanan natin! Tapos ilalagay lang natin iyon sa wala ngayon? Paano kung may sumugod na kalaban at dahil hindi tayo alerto ay mapuruhan ang isa sa atin?" he said and he closed his eyes.

"We'll lost another comrade again? What will Anais feel now huh? Na sasayangin lang natin iyong sakripisyo na ginawa niya dahil unaakto tayong mahina ngayon! Loosened up and wake up yourself!" Zarco said and I sigh.

"You're not a kid anymore that still need to be spoiled before you move. May gagawin pa tayo. We will still escape here. Hindi ibigsabihin na nawalan tayo ng kakampi ay nagbago ang plano o naguho, mas tumibay pa iyon ngayon. Dapat mas mag pursigi tayo na matupad ang hangarin natin. Because Anais is counting on us." ani Zarco at nag-init ang mga mata ko ng maalala iyong huling mga salita na sinabi niya sa akin.

There's no blood in my arms anymore but I can still see them. It just won't vanish in my eyes. Kahit ilang beses kong hugasan ang kamay ay naroon pa rin iyon at parang nakadikit na.

"She's not here anymore but her soul does. She'll all holding our shoulder now so we can stood firmly." dagdag niya pa at ramdam ko ang unti-unti kong pagtayo nang mas matayog ngayon.

Humikbi si Lovelace pero mabilis niya iyong pinigilan. She swallowed the sob and tried to calm down.

Mabilis ko siyang dinuluhan at niyakap. I just saw Klein hold his knife tightly at nagtiim bagang rin.

May narinig kaming kaluskos kaya mabilis kaming naging alerto. Hindi katulad noong nakaraan ay sa araw muli ginanap ang Death Friday ngayon.

I think if it will held in night again, it will be really hard for us. It seems that I already have a trauma on what happened. When I fall asleep every night, I always waking up at the middle of sleep because of nightmare. Napapaginipan ko iyong pagkawala ni Anais. In the end I will be lack of sleep.