Nefti "Tamamlandı"

Bölüm 29 (Final)

Merhabalar,

Geldik bir hikayenin daha sonuna. Bu çok zor aynı zamanda mutluluk verici. Karakterlerden ayrılırken yaşadığım hüzün ve bir şekilde bitirebildiğim bir sonla size veda edebilmenin sevincini bir arada yaşıyorum. Umarım severek okursunuz her bölümde olduğu gibi. Ve o heyecanınızı bana da yaşatırsınız yorum ve beğenilerinizle. 🙏

Bu serüvene atılırken nasıl karşılık bekleyeceğimi bilmiyordum. Yani Alkır ile Verda'nın tutkusunun beni etkilediği gibi sizleri de etkileyip etkilemeyeceğinden emin değildim. Ancak içimi acıtan bazı detayların sizinkini de acıttığını görmek, sevinçlerin sizin de beklentiniz olduğunu okumak bana en büyük ilham oldu. Bunun için size teşekkür ediyorum ve sanki bu sonla size borçlanmışım gibi hissederek bir başka haber daha vermek istiyorum.😌

Nefti için ikinci bir roman daha düşünüyorum. Bu aslında ilk yazmaya başladığımda düşündüğüm bir durum değildi. Fakat sizin tepkileriniz ve benim yazdığım son bu kararı almamda etkili oldu. Bu zamana kadar bunu sizlerden nasıl sakladım bilmiyorum. 🙈Yani zaman zaman söylememek için kendimi zor tuttum diyebilirim çünkü bu hikayenin gidişatı ve finali hakkında kafanızı karıştırmak istemedim. Umarım bu karar sizi de mutlu etmiştir. 😊

Şimdi hepinize iyi okumalar diliyor vedamı finalin en sonunda yapacağımı söylemek istiyorum.

Not: Bölümde geçen şarkıyı medya kısmına eklemeyi unutmuşum arkadaşlar onu ekledim yeniden. Birde dinleyerek o kısmı okuyun. Sevgiler....

***

Günahkar adama izin vermiştim. Günahlarını affettirebilmesi için bir şans vermiştim. Yaşadığım acıları azaltabilecek bir güç varsa eğer bu o olurdu. Bu nedenle ona acıyı dindirmesi için fırsat vermiştim.

Kollarında yatarken uyku tutmamıştı. Uyursam ve uyanırsam hepsi bir rüyadan ibaret olursa? Korkmuştum. Terkedilmekten! Aslında yeniden kandırılmaktan. Artık aptal yerine konmak istemiyordum. Dürüst olması tek dileğimdi. Her ne olursa olsun.

Bu nedenle ondan bir söz istemiş öyle kabul etmiştim teklifini. Ne olursa olsun bana söyleyecekti. Açık olacaktı. Eğer bir gün sıkılırsa gitmek için bahanelere ihtiyaç duymayacak bana söyleyecekti. Ve bu olaydaki gelişmeleri benimle paylaşacaktı. Çünkü istemesemde bende bu işin içindeydim artık. Kötü olan tarafın tam karşısında. Babamın karşısında.

Dingin olan soluk alıp verişleri hızlandı. Huzurla uyuyan yüz ifadesi şu anda gergindi. Ellerimin altındaki bedeni de kasılmıştı. Kabus mu görüyordu? Uyandırmalı mıydım? Başımı yavaşça kaldırdım ve yüzünü izlemeye koyuldum. Şimdi ifadesi daha sakindi. Kafamı göğsüne koydum ve gözlerimi kapadım. Bu gündoğumu başlangıcımız olacaktı. Yeniden sıfırdan başlayacaktık. O beni bırakmayacaktı. Beraber üstesinden gelecektik her şeyin. Biz olarak.

***

Masaya onlarla oturmuştum eskisi gibi değildi ama yine de çaba gösteriyorlardı. Alkır'ı affetmiştim evet ama onları henüz affedememiştim. Yani bir anda bu durumla yüzleşmeye çalışmak zaten yorucuydu. Elimde olsa odamdan dışarı çıkmamaya çalışırdım. Ancak Alkır'ın isteğini kıramamıştım. Elimi tutarak mutfağa kadar götürmesine, tüm bakışlara aldırış etmeden sandalyemi çekip oturtmasına izin vermiştim. Hatta bana özel omletinden yapmasına bile razı olmuştum.

Bir şeyleri düzeltmek istiyordu ve bende boyun eğiyordum. Beni her şeyin daha iyi olacağına ikna etmesine olanak sağlıyordum.

Masada bulunan Can, Batu, Dinçer ve Gülten hanım sessizliğe gömülmüş yan gözlerle bizi izliyordu. Bir gecede ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Benim nasıl saf değiştirdiğimi merak ediyorlardı. Bunu onlara ben anlatmayacaktım çünkü bunu Alkır'ın yapmasını bekliyordum. Ben zaten babamın ne olduğunu öğrendiğimde tarafımı seçmiştim ancak bana yaşattıklarının kızgınlığından o an yüzlerine bakamıyordum. Şimdi ise biraz daha kolaydı. Alkır'ı affettiğimde olmuştu belki de. Onlarda katlanabilir gelmişti.