SÖZ (BxB)

19.Bölüm 🌸

İyi okumalar 🌸

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Batuhan
Restorandan ayrıldıktan sonra direkt olarak benim eve doğru yola çıktık. Eymen bir daha hiç konuşmadı o bamba etkisi yaratan sözlerinden sonra. Eve doğru yaklaştıkça, heyecanım da artıyordu. Eymen'in evine yaklaşınca ilk kez konuştu o dakikalardan sonra.

"Ben ineceğim. Eve gitmek istiyorum." dedi. Eve gitmek istiyormuş! Durmadım. Duramazdım. Bu akşam her şey konuşulmalıydı. Benim evime sürdüm arabayı. Eymen sesini çıkarmadı. Sanırım o da farkındaydı bazı şeylerin konuşulması gerektiğinin. Fakat kaçıyordu.

Evin önüne gelince durdum ve önce Eymen indi arabadan. Daha sonra ben indim ve eve doğru yürüdük. Kapıyı açtım ve kenara geçtim, Eymen'e yol verdim. Önce o girdi içeri. Ben de peşinden. Bu süre zarfında hiç konuşmadık. Zaten konuşulsaydı da duymazdım muhtemelen. Kalbimin gümbürtüsü kulaklarıma ulaşıyordu sanki.

Direkt olarak mutfağa geçip iki tane nescafe yaptım ve kendimize ait kupalara doldurdum. Içeri geçtim. Kupaları her zaman oturduğumuz kısıma bırakıp, güzel bir müzik açtım. Eymen, balkonda duruyordu. Dışarısı soğuktu. Hasta olacaktı. Yanına gittim ve omuzuna dokundum.

"Hadi içeri gel. Kahve yaptım." dedim. Başını bana çevirdiğinde gözleri dolu doluydu. İçim bir tuhaf oldu onu öyle görünce. Dokunsalar ağlayacak gibiydi. "Eymen ne ol-" derken sözümü yarıda kesti ve kollarını bana sardı. Neler oluyordu böyle? Bir süre sonra hıçkırarak ağlamaya başladı kollarımda. Ben de daha fazla dayanamadım. Gözlerimden yaşların usul usul akmasına izin verdim. Bir yandan da Eymen'in başını okşuyordum. Ne olduğunu bilmiyordum ama 'Geçti.' diyordum. 'Geçecek Eymen.'

Bir süre öyle ağladı kollarımda. Soğuk hava şu an bize ulaşmıyordu sanki. Eymen ağlarken yanan kalbim, bütün vücudumu yakıyor gibiydi. Ağlaması iç çekişlere döndüğünde yavaşça çektim bedenimi ve yüzüne baktım. Gözleri kızarmıştı bile. Küçüklüğünden beri böyleydi. Ağladığı zaman hemen gözleri kızarırdı. Benim de öyleydi. Eymen'le ne kadar da çok benziyorduk.

Elimi yanağına götürdüm ve okşadım. Gözleri benim gözlerimi bulduğunda bir tebessüm belirdi dudaklarında.

"Daha iyi misin?" diye sordum. Ağlamak insanı rahatlatıyordu. Sorma sebebim buydu. Başıyla onayladı.

"Evet. İyi geldi bu." dedi kısık çıkan sesiyle. Ben de gülümsedim.

"Hadi içeri girelim. Kahveler soğudu." dedim.

"Ben zaten soğuk kahve severim." dedi içeri girerken. Hafifçe güldüm sadece. Bir şey demedim.

İçeri girince tenime vuran sıcak havayla, kaslarım anında gevşemiş gibi hissettim. Balkondayken soğuğu hissetmiyordum. Sebebi aşikardı.

Eymen'le camın hemen önündeki koltuğa oturduk. Evin bu kısmını çok seviyordum. Hem manzarası güzeldi, hem de burada oturup müzik dinlerken ruhumun dinlendiğini hissediyordum.

Eymen'le sessizce otururken başımı ona çevirdim. Yıldızları izliyordu. Bedenimle ona döndüğümde anca farketti. Birkaç saniye bana baktıktan sonra o da bana doğru döndü. Elini yüzüme çıkarıp yanağımı okşadı. Gözlerime bakarak konuşmaya başladı.

"Sana bu akşam olanları neden yaptığımı nasıl anlatırım bilemiyorum? Belki kelimelerim yetersiz kalabilir ama bunu hissettirebilirim." dedi ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Kalbim heyecandan deli gibi atıyordu. Saçlarımda gezinen eli bile sonradan fark edebilmiştim. Ben de elimi boynuna attım. Dudaklarımın üstünde, adeta dans eden dudaklar, aklımı başımdan götürmüştü. Birkaç dakika sonra dudaklarımız ayrıldığında nefes nefese kalmıştık. Eymen, alnını alnıma dayadı ve nefesini düzene sokmaya çalıştı birkaç dakika. Daha sonra Eymen'in tatlı sesini duydum. "Batuhan... Hissedebiliyor musun? Kalbim senin için atıyor. Duyuyor musun?" dedi fısıldar gibi ve elimi alıp kalbinin üstüne koydu. Gerçekten de çok hızlıydı. Benimkinden farklı değildi. Yüzümde gerçek bir mutluluk gülümsemesi belirdi. Yüzüne baktığımda o da gülümsüyordu. Ben de onun elini alıp deli gibi atan kalbimin üstüne koydum.

"Benim kalbim de senin için atıyor Eymen... Uzun süredir." dedim ve dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım. Güzel yüzüne baktım. Gözünden akan yaşı sildim. "Eymen, bundan sonra gözümüzden akan yaşların sebebi mutluluk olacak. Söz veriyorum sana." dedim yanağını okşayarak.

"Şu an mutluyum. Çok, çok mutluyum. Bu yaşın sebebi de mutluluk." dedi ve elini yüzüme çıkarıp gözlerime bakmaya başladı. "Seni çok seviyorum Batuhan." diye fısıldadı. Kalbimin hızına engel olamadan karşılık verdim.

"Seni çok seviyorum Eymen." dedim ve sarıldık birbirimize. Kuzey ışıkları ve yıldızlar aşkımıza şahit oldular, kalplerimiz deli gibi atarken...

Bölümü 'Heather' dinlerken yazdığım için biraz duygusal oldu. Ama sonunda yaptım.

Bölüm geç geldiği için kusura bakmayın ama ilham sorunum çözülmedi hâlâ.

Yorumlarınızı bekliyorum 🙏🏻

Sizleri seviyorum 💙