6.Bölüm 🌸

2.7K 214 60
                                    

İyi okumalar 🌸

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Eymen
Şirketten çıkıp direkt olarak Batuhan'ın annesiyle babasının evine gelmiştim. Batuhan ayrı evde oturuyordu. Arada sırada annesiyle babasının yanına uğruyordu sadece. Sabahki evlilik meselesi canımı fazlasıyla sıktığı için bu konuyu halletmem gerekiyordu. Aslında neden bu kadar canımı sıkıyordu ki bu mesele? Ah, tabi ya, Batuhan üzüldüğü için. Evet, Batuhan üzülünce bende üzülüyordum. O benim hayattaki en yakın dostum.

Kapının ziline basıp beklemeye başladım müstakil evin kapısında. Tek katlı ve bahçe içinde güzel bir evdi. Batuhan'ın babası şirket işlerini bıraktıktan sonra, bahçe işlerine vermişti kendini. Bahçede renk renk çiçekler vardı. Hepsini Remzi amca dikmişti. Mis kokulu çiçeklerin kokusunu burnuma taşıyordu rüzgar ve ister istemez gülümsetiyordu bu beni. Kapının açılma sesini duyunca hemen kapıya verdim dikkatimi. Batuhan'ın annesi Gülümser teyze orta boylarda tatlı bir kadındı. Kapıyı açıp beni gördüğünde gülümsedi hemen.

"Aaa Eymen hoşgeldin oğlum. Buyur geç içeri." dedi hemen. Gülümseyerek cevap verdim bende.

"Merhaba Gülümser teyze. Hoş buldum." deyip içeri girdim. Geniş ve ferah bir salonu vardı evin. Zaten evin mimarisini Remzi amca kendi istediği gibi yapmıştı. Ferah ve büyük bir evdi.

"Hayırdır oğlum? Normalde bu saatte işte olman gerekmiyor mu?" dedi Gülümser teyze. Koltuğa otururken Remzi amca girdi salona. Oturmadan önce onun da elini öptüm ve öyle oturdum.

"Hoşgeldin Eymen. Hayırdır bu saatte hangi rüzgar attı seni buraya?" diye sordu Remzi amca. 'Batuhan rüzgarı attı.' desem ne derdi acaba?

"Şey, hem sizi görmek istedim hemde..." dedim ve yolda ne tekrarladıysam hepsi uçup gitti aklımdan.

"Hemde?" dedi Gülümser teyze önüme, ne zaman koyduğunu bilmediğim çayı bırakırken.

"Şey, Batuhan bana bir şeylerden bahsetti. Sanırım evlendirmeyi düşünüyorsunuz?" diye giriş yaptım. Of be harikaydım.

"Evet oğlum dün akşam konuştuk biraz. Yani o evlenmeyi düşünmüyorum şimdilik diyor. E biz de yaşlandık. Ileride oğlumuzun emin ellerde olduğunu bilmek istiyoruz." dedi Gülümser teyze.

"Gülümser, sende çok üstüne gidiyorsun çocuğun. Istemiyorum diyor. Rahat bırak oğlanı. Kocaman adam oldu." diye müdahale etti Remzi amca.

"Ben oğlumuzu düşünüyorum Remzi. Akşam eve döndüğünde bir kap yemek koyanı da olmayacak mı çocuğumun." dedi Gülümser teyze.

"Ben koyarım." dedim ama bu cümle tamamen benden bağımsız bir şekilde dökülmüştü dudaklarımdan. Remzi amca ve Gülümser teyze bana bakarken kırmızının bilmem kaçıncı tonundaydım bilmiyorum?

Eymen oğluşum yerim seni 🥰

Nasıl gidiyor?

Yorumlarınızı bekliyorum 🙏🏻

Sizleri seviyorum 💜

SÖZ (BxB)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin