SÖZ (BxB)

8.Bölüm 🌸

İyi okumalar 🌸

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

"Açlıktan ölüyorum ya bugün nedense çok acıktım." diye söyleniyordu Eymen şirketten çıkarken. Batuhan başını ona çevirdi ve kısaca süzdü Eymen'in bedenini. Eymen, zayıf olmasına rağmen, çelimsiz bir vücudu yoktu. Batuhan, Eymen'e göre daha yapılıydı.

"Sabret. Seni güzel bir yere götüreceğim yemek için. Beğeneceğine eminim." dedi önüne dönerek. Bu kez Eymen başını çevirip baktı Batuhan'a. O an bir şey farketmişti. Bu yüze ömrünün sonuna kadar da baksa, sıkılmazdı. Kalbi hızlanırken başını salladı düşüncelerini dağıtmak için.

Kendilerini, Batuhan'ın arabasının yanında buldular. Eymen hemen ön tarafa attı kendini. Günden güne kendinde farkettiği şeylerden korkup kaçsa da, bu farkettiği şeyleri seviyordu da. Kötü hissetmiyordu çünkü. Tatlı bir histi bu. Eymen ise bu hissin vücudunu sarıp sarmalamasına izin veriyordu.

Batuhan'da da durumlar pek farklı değildi aslında. Birbirlerine o sözü verdikten sonra, artık Eymen'i arkadaşı gibi görmüyordu. Çok uğraşıyordu ama yapamıyordu. Sonra biraz düşününce, bu hissin birden bire ortaya çıkmayacağını, aslında içten içe Eymen'in hep kalbinde bi yerlerde var olduğunu düşünüyordu. Batuhan'da Eymen gibi ilk kez karşılaşıyordu bu duyguyla. Bugüne kadar hep kızlarla çıkmışlardı ama bu, iki genç birbirlerini farkedince bozulmuştu. Şimdi ikisinin kalbi de, aklı da farklı görüşteydi.

Batuhan kısa bir yolculuktan sonra arabayı durdurdu. Eymen etrafa bakınca burasının, Batuhan'la küçükken sık sık geldikleri yer olduğunu anlamıştı. Biraz geç farkına varmıştı bunun, çünkü önceden kumsal olan yere şimdilerde bir restoran ev sahipliği yapıyordu. Büyümeye başladıklarında, buraya eskisi kadar sık gelemiyorlardı. Batuhan'ın, onu buraya getirmesi çok mutlu etmişti. Hem eskilerden konuşup, hemde yemek yemek çok güzel bir aktiviteydi sonuçta.

Eymen restorana girmeden durdu bir süre. Batuhan yanına yaklaştı ve sessizliği bozdu.

"Burayı hatırladın mı?" diye sordu.

"Evet. Yani biraz zorlandım çünkü bunu beklemiyordum." dedi eliyle restoranı göstererek. "Sen nasıl buldun burayı?" diyerek Batuhan'a döndü. Batuhan restorana doğru yürümeye başladı. Eymen'de peşine takıldı. Batuhan bir yandan yürüyüp bir yandan konuşmaya başladı.

"Annem geçen evlilik meselesini açınca canım çok sıkıldı. Evime geçmeden önce buraya uğradım. Biliyorsun, küçükken çok gelirdik buraya." dedi ve Eymen'e baktı. Eymen başıyla onayladı. Batuhan devam etti anlatmaya. "Belki yine eskisi gibi iyi gelir burası diye düşündüm buraya gelirken ama gelince bu restoranı gördüm. Gelmişken bir şeyler de içtim. Mekânda hoşuma gitti. Sen de gör istedim." dedi restorandan içeri girerken. Eymen cevapsız kaldı Batuhan'ın sözleri karşısında. Eğer burayı görmesini istediyse, ona değer veriyor olmalıydı. Değil mi?

Denizi gören bir masa bulup, oraya geçtiler. Restoran henüz yeni yeni keşfediliyordu ve bu yüzden çok fazla dolu değildi. İkili masaya oturur oturmaz garson geldi masaya. Birer tane menü verdi ellerine ve aynı şeyi sipariş ettiler ikili. Garson siparişi verip gidince Eymen ceketini çıkardı ve kravatını gevşetti. Gömleğinin kollarını da kıvırdı. Bu hareketleri öyle bir şekilde yapmıştı ki, Batuhan sadece hayranlıkla dalıp gitmişti. Birbirlerine verdikleri sözü anımsadı birden. Eve girer girmez kendini dağıtan bir Eymen düşündü. Saçları dağınık, her zaman giydiği bol tişörtlerinden biriyle ve kısa şortlarından birini giymiş bir Eymen belirdi zihninde. Derinlerden duyduğu sesle kendine geldi.

"Batuhan, Batuhan hey!" diye sesleniyordu Eymen. Batuhan silkinip Eymen'e baktı. "Siparişler geldi. Nereye daldın öyle?" diye sordu Eymen. Batuhan az önceki hayalini anımsayınca başını sağa sola salladı ve yemeğine odaklandı. Eymen ise birkaç dakika Batuhan'ı izledikten sonra yemeğini yemeye başladı. Bütün yemek, ikilinin sohbeti ve kaçamak bakışları ile geçti.

Günler geçtikçe kalplerinde hissettikleri duygular çoğalıyordu ve bunun ne olduğunu düşünmek istemiyorlardı şu sıralar.

Yorumlarınızı bekliyorum 🙏🏻

Sizleri seviyorum 💙