Please Stay.

PART 17

"Emergency room! Dali!" Sabi naga-assist samin na nurse.

"Margaux. Wag kang susuko huh? Pakatatag ka, nandito lang kami sa tabi mo." Paolo said. As he grab my left hand.

"Margaux! Stay ka lang. Stay. Hindi mo kami iiwan huh?!" Liah cried. Oo... As'ing umiyak. Dahil sa mga sugat ko sa mukha. Nahirapan akong imulat yung mata ko. Pero kahit papano. Namulat ko pa. Baka isipin ng mga to. Patay na ako. Pero ito! Buhay. :"/

Pagkatapos nun. Wala na akong narinig na kahit ano, at nagsimulang mawalan ng malay.

----------------------------------------

"Ma! Ma!" Sigaw ko. Akala ko kasi nandun si Mommy. Kaso wala, wala siya sa tabi ko.

"Margaux! Kalma! Kalma lang. Wala mommy mo. Sabi niya kasi ang hirap ng biyahe dun kaya hindi na siya natuloy. Kaya? Ibinilin ka nalang samin." Liah explained.

Ginalaw ko yung ibat ibang parts ng body ko. Yung leeg, kamay, balikat, beywang, at yung paa ko. Kaso nung ginagalaw ko yung mga daliri ko sa paa. Wala akong nararamdaman na kahit ako. Basta! Tiningnan ko naman. Walang binawas o ano. Sadyang di ko lang maramdaman.

"L-liah! B-bakit g-ga-ganto to? B-bat wala a-akong maramdaman na k-kahit ano." I cried.

"Wait. Margaux. Kalma. Inhale... Exhale... Inhale... Exhale... Ok. Ito yun. Nung time na napalo ka ng kahoy sa likod. Nagdire-diretso yun sa paa mo. Pero kaya mo yan! Konting exercise o therapy. Mabilis na gagaling yan." Liah smiled kahit na? Nanggigilid na yung luha niya. Ito pilit paring nangiti.

I just cried. Baka kasi hindi ko kayanin yung mga therapy na ipapagawa sakin e. T-T

"O. Tahan na. Maya-maya dadating na si Pao. Wag mo nalang ipakita na naiyak ka." She pleaded. Kaya yun! Tumahan nalang ako. Kaso halata talaga sa mata ko kapag umiyak ako e. :/

Me and Liah heard some few knocks outside. We actually thought na si Paolo yun. Atlist sila Lennie, Jenxxie, Arnold, and Ms. President came. Si Arnold may dalang oink oink na stuff toy. Si Jenxxie at Lennie naman, dalawang chocolate drinks. At ito naman'g si Ms. President. O.A kung umiyak. Daig pa akong naaksidente ihh. "The best actress goes to! Stephanie De Luna!" They all said. Oo. As'ing lahat sila. Sabay-sabay.

"Hello!" Bati ni Pao. Hindi ko na nga lang napansin na nakapasok na siya.

"Hi." I smiled.

"Kamusta? Ano ok ka lang?" He asked softly.

Tiningnan ko yung paa ko. Kaya napatingin din siya. At doon na akong nagsimulang umiyak.

"Tahan na. Wag ka nang umiyak o. Tahan. Shhhh." He said. Pilit parin akong pinapakalma. Pero wala. Walang talab.

Bigla nalang niya akong niyakap ng mahigpit. "Wag mo muna isipin ngayon na manyak ako o ano." He whisper.

"Margaux. Wag ka nang umiyak. May congenital heart disease ka daw. Baka mapasama pa lagay mo diyan. Tahan na." He said while rubbing my back.

"S-sino nag s-sabi niyan s-sayo?" I asked.

"Si Jenny? Yung Jenny ba yun?" He said.

Hindi na ako nakasagot ng kung ano. Pero? Kahit papano pala... Naalala ako ni Jenny.

"Oy oy oy oy oy! Commercial commercial. Kain na tayo." Liah said habang kinukuha niya kami ng plato, at pagkain. Pero kami ni Pao? Wala... Ito. Seryoso at walang emosyon.

"Remember. I'll be your knight in shining armor... Forever." He said. I hugged him tighter. I appreciate what he said. Ito na kaya yung LOVE? Yung seryosong LOVE NA HINIHILING KO?

He will be my KNIGHT IN SHINING ARMOR FOREVER...