Please Stay.

PART 36

"Kanina lang... Takot na takot ka. Halos di ka nga makausap ng maayos. Pero ngayon? Hayyyy. Ewan ko ba." sabi ni Pao. Hahahah. Oo. Di nila ako makausap ng maayos kanina pa. Pero? Inaya nila kong tatlo ng manood ng This Is Us. Alam niyo yun? Yung movie ng 1D?
"E... SI HARRY!" Sigaw ko. Sabay turo dun sa monitor. Halos mabasag ko na yung vase ni Tita, sa kakatalon. Inshort. DAHIL SA PAGFA-FANGIRL.
Nagtawanan lang kami. Habang tinatapos yung movie. They started talking about the lads. But later on... Nagsimula na nilang husgahan yung boys. Hayyyy. "Iba talaga mga guwapo at sikat." bulong ko. kaso? Narinig pala ako ni Pao.
"Huh? May sinasabi ka?" Tanong niya. Medyo malapit sakin yung mukha niya.
"Wala." sabi ko. Kaso bigla pa niyang nilapit sakin yung mukha niya. I saw Liah and Lennie laughing. Tsk. Di naman pagod tumawa tong mga to e.
"L-lumayo ka n-nga.!" Sigaw ko. Medyo nagpapanic na kasi ako. Nakakairita. Nagsimula namg umimit yung pisngi ko... Ewan? Kung nagba-blush ako. Hindi na sana nila pagkaabalahang tingnan po.
Kagad namang lumayo si Pao. Kaso mukhang di niya nakontrol yung katawan niya kaya nung tinulak siya nung dalawa. Napahiga siya sakin. Di naman ako bigla makakilos at makapag salita. Ewan basta! Di ko mapaliwanag e? Kaseeeee. Basta.
But that feelings tho. ❤️💙
Kahit na galit ako sakanya. Nakakagawa parin siya ng dahilan para makapagbati kami... PERO... WALAAAAA! Galit parin ako sakanya!
"Kayo!" Sabi ko, sabay turo kay Liah at Lennie.
"O? Anong kami?!" Tanong nung dalawa habang nagtatawanan.
"Labas!" Sigaw ko.
"Pe---"
"LABAS!"
Wala nang nagawa yung dalawa kung di lumabas. Akala kasi nila... NAKAKATUWA! 😒
"Bakit mo sila pina--" napatigil siya sa pagsasalita ng sinabi kong "Wala."
"Ito! Aminin mo nang kinilig ka nung itinulak nila ako sayo." tawa ni Paolo. Aba't! Sira Ulo to ahh?
"Hoy! Tanga ka ba?! Kitang nainis nga ako diba?" Sigaw ko. Dahan dahan akong kumuha ng bigas para ibato sakanya.
"Nagblush ka nga. Nainis ba yun? HAHAHAHAH!" Halakhak nang loko.
"Anak nang! Lumapit ka dito!" Sigaw ko.
Bigla nalang siyang tumakbo papalabas. Kaya hinabol ko siya.
Nung malapit na ako sakanya.
*BLOG!* nadapa ako.
Kagad namang tumingin sakin ni Paolo. At ngumiti ng parang ewan. Basta ngumiti siya.
"HOY! Matutunaw na ko dito! TULUNGAN MO NAMAN AKO!" Sigaw ko. Di kasi ako makatayo. Parang napilayan nga ako e. Ewan ko ba. Bigla nalang akong umiyak. Ang sakit kasi. Natatakot na rin kasi akong mapilayan ulit. Ayoko na.

Maya-maya may naramdamn akong kumapit sa balikat ko, at tinulungan akong itayo. Kaso. Kapag minamalas nga naman. Di ko magalaw. Alam ko! Di ako napilayan. Masakit lang talaga kaya wala akong maramdaman.
Dahil nga sa hindi ako makalakad. binuhat nalang ako ni Paolo papunta sa loob ng bahay. Inupo niya ko sa may sofa at kumuha na kagad siya ng betadine, band-aid at cotton balls.
"Buti betadine ang dala mo hindi alcohol." Sabi ko sakanya.
"Syempre ayokong makitang nasasaktan ang mahal ko." Sabi niya sabay tingin sakin.
Those eyes. Matutunaw na talaga ako. PRAMIS!
Pero... bakit iba tong nararamdaman ko. Bakit? Bakit ang weird. Sanay naman na akong inaalagaan ako ni Pao. Pero? Bat iba sa pakiramdam ngayon?
Mahal ko na kaya siya?