Please Stay.

PART 34

Pagkatapos ng isang maghapong klase. Nakarating na rin si Pao. Oo late siya. Sobrang late. Pasalamat siya at ang teacher namin ngayon si Ms. Makantig😰. Atlis di siya masyadong pagagalitan.
Yung buong time ng klase. Ay nakinig lang ako sa lecture. Samantalang yung iba. nagdadal-dalan na. Si Pao? For some reasons. I caught him looking at me. Para bang sinabi niya na. Maganda ako ngayon. Or may something na ewan sakin.
"Utang na loob! Wag kang tumingin sakin." bulong ko sa sarili ko. Tiningnan ko yung direksyon kung saan siya nakatingin.
Later on. He hold my hand. Mabilis ko namang tinanggal. Baka pag nakita ni Ms. Makantig pag-isipan pa ako ng hindi maganda.
"Problema mo?" Tanong ko. pinipigilan ko nalang yung boses ko. Medyo nainis din kasi ako sa ginawa niya. I mean... he held my hand? Awhile ago...
"Ikaw." Sagot niya. Ang tipid niya noh?
"Anong kinalaman ko diyan?!" Tanong ko. Bigla nalang akong napasigaw. Kaya nag si tinginan samin yung mga kaklase namin. At si Ms. Katindig.
Nag-peace sign nalang ako para di na sila tumingin pa.
"Alam mo bang ilang gabi na ako di makatulog sa kakaisip kung pano makikipagbati sayo. Ewan ko ba! Bakit ganun ak---" Pinatahimik ko siya. Sapat na sakin yung mga narinig ko. Di ko na kailangan pa ng mga ganyang kaartehan. Pero?
"Mag-usap tayong dalawa mamaya." sabi niya. Yung ekspresyon ng mukha niya. Talagang nagbago. I mean... kaninang ang saya niya. Ngayon nakakatakot na ewan ko? Na basta... basta seryoso siya.
I just nodded for respond.
Gusto ko nang magbati kami. Gusto ko na siyang kausapin. kaso... gusto kong magpaliwanag siya sakin. Gusto ko. Nasa wisyo ang lahat bago ako magsabi ng "Oo bati na tayo"
Hindi yung. Ito. bati na kami tapos malalaman kong pinaglololoko lang ako nito. Well? I know. Hindi ganun si Pao. Pero wala... Iba na mga tao ngayon. Gusto ko rin na patunayan niya sakin na mapagkakatiwalaan siya.