Iba... Iba yung sakit ng ulo ko. Alas-dose na. Hindi parin ako makatulog sa sakit ng ulo ko. Ilang beses na pati akong you know. Tapos yung puson ko. Aaaaaaa! Mukhang magkakaroon pa ako ngayon.
Dahil nga sa hindi ako makatayo. Tinawagan ko nalang si Pao.
"Hello?" Pao answered.
"P-pao. S-sorry. U-uhmmm.. Pwedeng s-samahan m-mo ko dito?" I said. Shete! Nakakahiya. :/
"Ah. O-oo sige. Dadalhan na pati kita ng gamot." He said.
Sa sobrang sakit. Napaiyak na ako. Ewan ko ba? Basta hirap na hirap ako.
Hindi na siya kumatok o ano. Basta nagmamadaling pumasok si Paolo. May dalang tray ng medicines at water.
Atsaka PLAAAAAASTIK. Para kung sakaling... Lam niyo na. Yun nga.
Pagkatapos kong inumin yung gamot. Nagtangkang umalis si Pao.
Pinigilan ko siya. As usual. Ayokong maiwan dito. May mangyari pa sakin. Di nila mamalayan.
Edi yun. Katabi ko siya ngayon...
Ilang beses niya ring tiningnan yung temperature ko. Ayun! Wala paring nagbabago. Napakataas parin daw.
Nung time na yun. Lamig na lamig na ako. Tapos yung pawis ko malamig din.
Tinawag na nga ni Pao si Kuya Renz at Tita Marilyn, sabi dadalhin daw nila ko sa ospital ngayon.
Nung nasa kotse na kami. Wala nanginginig parin ako sa lamig. Hindi dahil sa aircon. Dahil parin dun sa sakit ko.
Sana... Hindi dengue to.
Nung makarating na kami sa ospital. Dinala na nila ko sa emergency room.
Sa sobrang panic siguro. Kaya diretso kagad sa emergency room.
Nung malapit na kami. Dun na ako nawalan ng malay.
BINABASA MO ANG
Please Stay.
RomanceWe begged people to stay. Pilit nating hinahabol ang mga taong kusa na tayong iniwan. Pilit tayong naghahabol sa mga taong hindi naman deserve habulin. Why do we keep on loving someone, that doesn't even feel the same for us? Bakit ang daming nagigi...
