Please Stay.

PART 8

Hmmm? Anong oras nga kami nakauwi kagabi?... Ahhhh! Oo. 8:30. Kung ang mga kasama mo ba naman ay adik sa gala at sa pagkain. Aabutin talaga ng siyam siyam. Hayyyyy. At'lis? Masaya ^_^ .

"Momm--" tumigil ako sa pagsasalita nung nalaman kong 1 week nga pala, wala si Mommy.

Makapagluto na nga lang ng umagahan. Anong oras na nga ba? Ooops? 8:30 ng umaga? Sakto pala. :)

A-anong sakto? E? May p-pasok ngayon ahh? Hala? E... Ah? Oo. 12 nga pala klase ko. Aheh! XD

Panic nanaman Margaux! -_-

Ano kayang masarap iluto? Oooooooo. Bacon and eggs, with??? SINANGAG! ^_^ Ako pa! Busog ako lagi diyan! :)

-------------------------------------

"*burp*, excuse m--"

"Hello! Goodmorning" bati sakin ni Ariana.

"Bakit ka nandito?" I asked uncomfortably. Yep? Hindi ako komportable ng nandito siya sa bahay! Na nandito siya sa harapan ko.

"Bakit? Masama bang bisitahin ang best frie---"

"No! Umalis ka na dito! Niloko niyo ko! Pinagkatiwalaan ko kayo... Pero ano? Sinira niyo!" I shout. Oo. Mas malakas yung kay Ariana. Alam mo kung bakit?

Mas gumaan ang loob ko sakanya kaysa kay Ariana. Mas nakilala niya ako. Mas tumagal kami. Pero... Dahil sa letcheng sikretong yan. Masisira ang lahat.

"Pero Margaux. Nung time na yun kasi. Kakaospital mo palang e. K---" I cutted her.

"Kaya ano? Hindi mo sinabi sakin.?? Tangina! Ano kang klaseng kaibigan?

Akala ko ba walang sikreto? B-bakit? Bakit kailangan ng g-ganto?!" I said. Nanginginig na ko sa sakit at galit.

Letche! Nakakaasar.! Takte! PUTCHA!

"Margaux, sorry talaga... Sorry" Ariana whispered to my ear.

Ito ako ngayon, nakaupo at naiyak.

Eksena namin ngayon? Ito... Yakap yakap ako ni Ariana para pakalmahin.

Pero wala? Tuloy parin ako sa pag-iyak.

"Ayoko na! Lumabas ka na ! Hindi na kita kaibigan. Wag na wag mo na ako ite-text o tatawagan pa.!!" I shout.

Wala na siyang nagawa kung di lumabas. Dahil nga sa may pagka-boyish tong si Ariana... Hindi ko siyang nakitang umiyak ni pangingilid ng luha di ko nakita.

Ito ako ngayon, nakaupo at naiyak parin. Naramdaman ko naman na nagva-vibrate yung phone ko. Someone's calling.

Liah Mendoza calling...

"H-hello?" I sob.

"O? Bat ka naiyak?" She asked.

"A-ah? Hindi k-kaya." I said, then kunwaring natawa.

"Liar! Pagpasok mo... Ikuwento mo sakin huh?" She said. Halata sa boses niya yung pag-aalala saakin.

"Ok." I said then tap the button end call.

Makaligo na nga lang.

Habang kinukuha ko yung uniform ko sa may cabinet, napatingin ako sa salamin at nakita yung mata ko na magang maga na sa kakaiyak. :/

Tsk. Buhay... :/

---------------------------------------

"Para po!" Sabi ko sa driver. Then sakto ko naman nakita dun si Liah na nakaupo at naghihintay.

Pagkababa ko palang, sinalubong na kagad ako ni Liah.

"Uy! Ok ka lang? Bakit ka umiyak? Bakit ganya--" tumigil siya sa pagsasalita nang mapansin niyang nakatingin ako kanila Ariana, Jenny at Kuya Wom na pababa ng hagdan.

"Ako? Bakit ako umiyak? Siguro kasi, may nanakit sakin na mga dati ko'ng mga kaibigan." Sinabi ko kay Liah ng dire-diretso.

Habang si Liah nakanganga sakin. Ako naman tong nakangiti at inaya na siya papaalis sa kinatatayuan namin.

"T-teka? Marga... O-ok ka lang? Ng-ngayon ko lang nakita yung side mong ganyan. Nakakatakot ka pala." Liah said, with matching nginig effect.

"Wag kang matakot. Ganun lang talaga ako, kapag sobrang nasaktan." I smiled.

At tapos nun? Sabay na kaming pumasok sa room namin at nagkuwentuhan, bago dumating si Ms. Katakutan at magturo. Hayyyyy.

Bakit kasi! -_-