YAKAMOZ

"SENİ SORDUM YILDIZLARA"

2. BÖLÜM

Feza şaşkınlık içerisinde bırakır kapıyı. Kapı Ali'ye çarptığında.

Ali: (sessizce) kafam yarıldı maviş.

Feza: (şaşkınca) s-sen? Ne alaka şu an ya?

Vefa: (şaşırsa da gülümser) seni takip ettim.

Feza: (şaşkınca) ne?

Vefa: (gülümser) şaka yapıyorum tabi ki. Seni niye takip edeyim ben? Asıl senin annemin evinde ne işin var? Sen kimsin yahu ha bire karşıma çıkıyorsun?

Ali: (şaşkınlıkla çıkar kapının arkasından) ney?

Vefa: (şaşkınlıkla açar gözlerini) yuh sen kimsin ya?  Siz kimsiniz tam olarak? (sakince) bir saniye ne oluyor burada? (İçeriye bağırır) anne?

Feza: (şaşkınca) kim ya annen ne oluyor?

Vefa: (yeniden bağırır) Anne!

Afife: (şaşkınlıkla gelir kapıya) Vefa?

Vefa: (sakince) anne?

Evde ki bütün gözler şaşkınca afifeye döner. Afife derin bir nefes alır ve gözlerini kapatıp açtıktan sonra.

Afife: (sakince) içeriye geçin hadi konuşalım.

Vefa Feza'nın tuttuğu kapıyı tutar ve kapattıktan sonra gülümser.

Vefa: (gülümser) sen de buyur etmek yok galiba. (Dedikten sonra yanından geçip içeriye geçer.

Feza: (arkasından) aa ukala ya. (Arkasından bakarken) bu kim ya?

•••

Hayat: (derin bir nefes alır) senin bir oğlun mu vardı?

Ali: (acıyla gülümser) anladım.

Hayat: (sakince) neyi anladın?

Ali: (acıyla gülümser) hiçbir şeyden korkmayan afife sultanın ölmekten neden korktuğunu. (Gözünden bir yaş süzülür ve hayal kırıklığıyla) canı varmışta ardında haberimiz yokmuş.

Afife: (derin bir nefes alır) Ali.. (keser)

Feza: (acıyla gülümser) 26 yıl Afife sultan. (Hayal kırıklığı) 26 yıl boyunca bunu bizden neden sakladın? Bu kadar mı değersizdik de bize bunu söylemedin?

Hayat: (derin bir nefes alır) ablacım.. (keser)

Feza: (acıyla gülümser) siz devam edin lütfen. Ben biraz hava alacağım.

Ali: (sakince) abicim bi gelir misin buraya.

Hayat: (Ali'ye bakmadan) tamam üstüne gitmeyin lütfen. (Afife'ye döner) sultanım sen aldırma ona seni herkesin üstünde görüyor. Kırıldı sadece. Vardır senin bir bildiğin. (Afife derin bir nefes alır ve kafasını olumlu yönde sallar. Hayat gülümser ve elini Vefa'ya uzatır) Hayat ben ablacım.

Vefa: (gülümser) Vefa.

Ali: (elini uzatır) Ali ben de.

Vefa: (elini sıkar ve gülümser) eyvallah abi memnun oldum. Az önce dışarı çıkan, ismi n...(Tam Vefa bir şey soracakken Ali keser)

Ali: (sakince) iyi dedin bak. Ben bir bakayım mavişime.

Hayat: (sakince) ben de çay koyayım. (Dedikten sonra ikiliyi baş başa bırakırlar)

Vefa: (sakince) annem anlatacak mısın?

Afife: (sakince) baban.. (acıyla) içeri attılar hem de hiç suçu günahı yokken.