YAKAMOZ

"GÜLPEMBE"

3. BÖLÜM

Herkes eve girdiğinde etrafa bakınırlar Afife kucağında ki kediyi kanepeye bırakır. Ekibe döndüğünde sakince konuşur.

Afife: (sakince) yarın akşam ilk operasyonumuz fakat sabahtan konuşuruz.
(gülümseyerek) En üst kat benim zaten tek oda var. Siz de kafanıza göre dağılırsınız.

Feza: (sakince) lütfen benimki deniz görsün.

Hayat: (sakince) yalnız ben de deniz istiyorum.

Ali: (sakince) o zaman şöyle yapalım deniz gören üç yatak odası var biri zaten Afife sultanın. Orta katı Maviş sen al alt katta da bir tane var.

Afife : (gülümseyerek) süper o zaman hadi iyi geceler herkese.

Ali-Hayat-Feza-: (sakince) İyi geceler Sultanım.

Vefa:( hafif üzgün) iyi geceler annecim.

Afife Vefa'nın üzgün olduğunu görünce yanına gider. Yanağını sever;

Afife: (sakince) alışacağız annecim. (Acıyla gülümser) olamadığımız anne oğlu olma zamanı belkide. (Vefa'da acıyla tebessüm eder. Feza sakince gülümser ve derin bir nefes alıp önüne döner Vefa annesine sarılır. Diğerleri de masum masum bakınca )

Afife:( gülümser) hadi gelin siz de, durmayın öyle el gibi.

Ekip birbirine sıkıca sarılır.

Afife: (gülümser) Hadi tamam koca bebekler.

Ayrıldıklarında Hayat ve Ali göz göze kalır. İkisi de aynı anda bakışlarını çevirir. Afife bavulunu ve kediyi alıp odasına çıkar. Çıkarken de aynı zamanda kediyle konuşur.

Afife: (gülümser) sana bir isim bulalım mı?

Feza ve Vefa çantalarını alıp yukarı kata çıkarlar ve karşılıklı odalara geçerler. Ali ve Hayat'a da karşılıklı odalar denk gelmiştir. Gecenin ilerleyen saatlerinde Hayat uyuyamamış kendisini ortak terasta denizi izlerken bulur. Hayat arkasından gelen kapı sesine döndüğünde kendisini Ali ile karşı karşıya bulur.

Ali: (sakince) özür dilerim. Burada olduğunu bilmiyordum. (Dedikten sonra arkasını döner)

Hayat: (derin bir nefes alır) A-Ali. (Ali yüzünü Hayat'a döner) gelir misin biraz konuşalım.

Ali: (sakince yanına gelir) adımı sesinden duymayı özlemişim.

Hayat: (acıyla gülümser) ben sana seslenmeyi özlememişim oysa ki.

Ali: (gülümser) hıhı kesin özlememişsindir.

Hayat: (derin bir nefes alır) bak belli ki uzun bir süre aynı evde kalacağız, yüz yüze bakacağız, operasyonlar belki de bizi sürekli bir araya düşürücek. Aramızda ne olduysa geçmişte oldu. Geçti gitti. (Keser)

Ali: (acıyla gülümser) geçti mi? (Gözlerini hayatın gözlerine diktiğinde gözünden bir yaş süzülür) geçti mi gerçekten?

Hayat: (acıyla gülümser) zorlaştırıcaksan atıcam kendimi şurdan sen de kurtul ben de kurtulayım.

Ali: (acıyla gülümser) hayat senin eline diken batsa ben kanarım ne saçmalıyorsun sen.

Hayat: (acıyla gülümser) ben de adımı sesinden duymayı özlemişim.

Ali: (gülümser) ben seslenmeyi de özlemişim.

Hayat: (sakince Ali'ye bakakalır ardından irkilip önüne döner) neyse geçmişte kalırsak geleceği de mahvederiz. Afife sultanı hayal kırıklığına uğratmayalım.