Sınırsız | A Divergent Fanfiction 2

Bölüm 4

    Facebook'ta JennieFlykkeper'dan Notlar adlı grubumuza gelmeyen var mı? İstek atın hemen alırım gruba :) . Bu arada bu bölümü bir oturuşta yazmama sebep olan okuyucularımdan Gamze'ye ithaf ediyorum , ilgin ve bitmeyen merakın için çok teşekkür ederim ^^. 

   Güzel bir bölüm oldu gibi , merak ettiğiniz çoğu şey açıklığa kavuştu. E sizden de ödül olarak upuzun yorumlar bekliyorum ;) .

   Keyifli okumlar ve iyi geceler .

    " Bir şeylerin ters gittiğini hissetmiştim fakat ne olduğunu Sam ' le konuşana kadar anlayamamıştım. " Bu sefer tam gözlerimin içine bakıyor. Kendimi onun yerine koyup nasıl hissetiğini çözmeye çalışıyorum ve bu hiçte zor olmuyor. Göz yaşlarının yakıcılığını ve hissettiği boşluğun içindeki alev alev yanan ateşi hissedebiliyorum. Korkuyor. Bunu görebiliyorum. Aslında sadece korkması onun için daha iyi olurdu. Çünkü o bir Cesur , korkularını yenebilir. Fakat korkudan daha da baskın çıkan bir duygu her şeyi bozuyor. 

  Dave kanlı bir dehşetin en can yakıcı halini yaşıyor. 

    " Daha sonra bir kaç kişi ortaya çıktı , olanlara anlam veremeyenler. Daha sonra hepsi ortadan teker teker kayboldu. Benim şansım bu konuda ilk Sam'le konuşmaktı. Zaten daha sonra olan bitenleri anladım. Ve sustum. " Gözlerini bir saniyeliğine kapatıyor. " Ama onu bulmak zorundaydım. "

   Odadaki sessizlik o kadar yoğun ki adeta atmayı bırakan kalbimin tekrar attığını duyabiliyorum. Dave'in tüm olan şeylere sadece benim için katlandığını , dayanak noktasının ben olduğumu düşünmek o kadar ağır geliyor ki nefes almakta bile zorlanıyorum. Parker'ı düşünmeden geçirdiğim tek bir gün yokken birinin beni dayanak noktası yapması çok fazla geliyor , tonlarca yük omuzlarıma binmiş ve beni küçültüyormuş gibi hissediyorum. Üstelik o öpücük... Hepsi o kadar fazla ki.

     " Buraya nasıl geldin Dave ? " diye soruyor Jason , sesinde bu sefer o kadar mesafeli bir ton var ki Dave'in Uyumsuz olduğunu öğrenmesinin mi buna sebep olduğunu kestiremiyorum. O kadar sığ biri olabilir mi ? Öte yandan Uyumsuzluğun henüz tam olarak ne anlama geldiğini ben bile bilmezken bu ihtimali değerlendirmemek saçma kalıyor. Uyumsuzlar'dan korkuyorlar. Bizler onlara göre tehlikeliyiz. 

     " Hafıza kaybına neyin sebep olduğunu bilmem gerekti bu yüzden similasyon kayıtlarına sızdım fakat beni yakaladılar. Ve depo gibi bir yere götürdüler. Orayı daha önce hiç görmemiştim. " 

    " Kayıtlara mı sızdın ? " diyor Rose , bariz bir şaşkınlıkla . Kollarını birbirine dolamış halde kolonun kenarında duruyor. Sam için endişelenip endişelenmediğini anlayamıyorum fakat gözlerinde o kadar derin bri öfke ve korku varki orada bir yerde Sam'inde bu düşüncelerin arasında olduğunu gayet iyi biliyorum. Ve tekrar büyük bir suçluluk duyuyorum. Rose'u peşimden nede olsa ben sürükledim. 

     Yutkunup bu düşünceyi kovalamaya çalışıyorum fakat orada bir yerde asılı kalıyor. 

     " Evet. " diye yanıtlıyor Dave sanki bu önemli bir şey değilmiş gibi. " Kendimde değildim. Vücudumda pis bir koku vardı ve yarı çıplaktım. Her yerim ıpıslaktı ve tüm vucüdum tuhaf bir maddeyle kaplıydı. Kendime gelmem zaman aldı. " Bakışlarını yavaşça kaldırıp bu sefer Rose'a bakıyor. " Bana Sam yardım etti. Kaçmama o yardım etti. "

      Oysa Rose gözlerini kırpıştırmaktan başka hiçbir şey yapmıyor. 

     " Burada olduğumuzu nasıl anladın ? " 

     " Anlamadım. Bilgelik binasına gitmeyi planlıyordum. Clair oradadır belki diye. Daha sonra sokaklarda aylak aylak dolanırken binanın yanan ışıklarını gördüm. Üstelik gerçekten sandığınızdan daha fazla gürültü yapıyordunuz. "